Nu ik mijn abonnement op NRC heb opgezegd, kan er wel weer een abonnement bij. Ik doe mijzelf de Maarten! cadeau. Want die koop ik anders toch elke keer los.

De laatste keer was ik er bijna aan voorbij gelopen, want voor een glossy is Van Rossem hardnekkig weinig glamorous. Elke keer staat hij er met diezelfde nurkse ongeschoren kop op, glimlachje kan er niet af, ander outfitje ook niet. Dus zag ik niet dat er een nieuw nummer lag. Ik zal de enige niet zijn geweest, de redactie heeft er wat aan gedaan. Een feestneus.

Maar het gaat natuurlijk niet om de kop, maar om de inhoud. Die bevalt me. Ik had het daar al eerder over: hier. (Nee ik heb geen aandelen.) Van Rossem en zijn ploeg zijn vooral schoolmeesters, uitleggers, en dat is in tijden waarin het vooral lijkt te gaan om meningen een zegen. Mijn vaak opnieuw geciteerde spreuk: “Iedereen heeft recht op zijn eigen mening, maar niet op zijn eigen feiten”, zou ook wel de lijfspreuk van Van Rossem kunnen zijn. Maarten! pakt elke keer een paar onderwerpen aan waarover veel onzin en ongegronde beweringen de ronde doen, en levert niet alleen een goed onderbouwd alternatief, maar verwijst ook naar literatuur om zelf verder te kunnen studeren.

Kijk naar de afgelopen twee nummers. Een greep:
“De overheid moet weer voor ons zorgen”, kritiek op de ontwrichtende gevolgen van de neoliberale dogma’s. Een prima spoedcursus.
“Bezuinig op rechtse hobby’s” De rechtse hobby’s zijn duurder dan de linkse.
“Nee, we zijn niet soft voor boeven”. Kloppen al die gangbare rechtse meningen dat we criminelen te zacht aanpakken? Dat klopt niet. Ook hebben vastgestelde en verhoogde minimumstraffen geen enkel bewezen effect op criminaliteit en recidive.

En in dat nummer vooral: “De zin van demoniseren”, een vergelijking tussen opkomst van de NSB destijds, en de PVV nu. Op zinnige wijze een taboe doorbroken. Ik schreef erover, hier en hier.

En in het recente nummer: over alle rampen die pessimisten ons voorspelden die niet zijn uitgekomen, over waarom Turkije lid gaat worden van de EU, over hoe Amerika omgaat met immigranten, over wat er misgaat in de opvoeding – een kind hoort een instantsucces te zijn. En een mooie scherpe recensie van het boek van PVV-ideoloog Bosma, De schijn-elite en de valse munters.

Een citaat van Maarten van Rossem:

“Hoe zit het met de immigratie van de gevreesde moslims? Uit Marokko kwamen in 2008 netto iets minder dan 1000 personen, uit Turkije iets minder dan 2000. Massaimmigratie? De meeste moslims arriveerden uit Irak – zo’n 3000 – maar die immigratie was het gevolg van de Amerikaanse ‘bevrijding’ van dat land. Daar zal Bosma wel niet tegen zijn.”

En nog een paar provocerende uitspraken. Van Paul Schnabel:

“Om op de lange termijn de (Nederlandse) bevolking zonder immigratie constant te houden, is gemiddeld per vrouw 2,1 kind nodig. In Nederland is dat nu 1,7.”

Van Ronald Plasterk:

“Ik heb als minister meegemaakt dat voor alles wat niet goed was in het onderwijs te schuld bij de PvdA werd gelegd. Dan vroeg ik weleens: hoeveel PvdA ministers van Onderwijs zijn er de afgelopen 25 jaar geweest? Het antwoord luidt: precies één, namelijk Jo Ritzen.”

Van Maarten van Rossem:

“Het is blijkbaar ontzettend moeilijk je te verzetten tegen de waan van de dag. De paranoia rond de islam breidt zich als een schimmel uit, ook bijvoorbeeld over de kwaliteitskranten.”

Andere tijdschriften gooi ik na lezing meestal weg, maar het stapeltje Maarten!s bewaar ik: ik weet zeker dat er artikelen bij zijn die ik nog eens op zal zoeken, vanwege de overzichtelijke en beknopte informatie. Aanbevolen dus.