Vanochtend gedoopt in de Nassaukerk in Amsterdam: Nora Neeltje Vliegenthart, vergezeld door moeder Nicoline en vader Arjan – op dit weblog tevens bekend als fractiegenoot in de Eerste Kamer en directeur van het wetenschappelijk bureau van de SP, en zusje Tamar. Nora heeft al een geweldige fanclub aan wederzijdse familie en vrienden – het was volle bak.
In deze kerk ging het natuurlijk net weer allemaal anders dan in de mijne, maar ook lekker een linkse kerk, dat wil zeggen: opkomen voor vluchtelingen, buurtactiviteiten voor daklozen en ex-gedetineerden, en mooi gemengd. Spaanse en Franse woorden in de dienst vanwege de andere twee dopelingetjes, veel inbreng voor de kinderen, dopen met water, met olie en met zout – door een paar van de kindertjes minder gewaardeerd, maar ze zullen het dan in ieder geval wel registreren dat dit een bijzonder dag was.
Gezegend, de kleine Nora, opgenomen in de mensheid. “Wij zegenen deze kinderen. Dat wil zeggen: wij weten hen opgenomen in en deel uitmaken van een mensheid lang, een wereldgeschiedenis breed, een hemel van liefde hoog, een onafzienbare rij van mensen.
Wij zegenen deze kinderen. Dat wil zeggen: boven alle vertedering uit van dit moment, spreken wij uit dat we hen zullen vasthouden en niet laten vallen, zoals de Eeuwige hen zal vasthouden en niet laten vallen – kome wat komt.
(Nora met mama)
(Nora met papa)
(Nora met oma)
(Nora met opa)
Ha Anja,
Wat heb je een mooie foto’s gemaakt vanmorgen. Dat idee had ik al toen ik je bezig zag. Ik verwijs op mijn eigen website (www. domineepiet.nl subpagina krenten, krent nr 132) met plezier naar jouw weblog.
Bedankt en van harte tot ziens!
Piet (de opa van Nora)
Toen mijn kleine zoontje binnen werd gedragen voor de doop zong de gemeente “Laat nu de jongste binnen komen, met handen graaiend naar het licht, met grote ogen vol van dromen, een nieuw en toch bekend gezicht…” en ik barstte prompt in snikken uit! (Mijn vader moest me een zakdoek in de hand drukken.) Het is ook zo’n mooi moment… Van harte gefeliciteerd!
Over Christendom en politiek (want daar gaat dit bericht voor mij toch indirect een beetje over):Ik kom uit een oud PPR nest, en ‘we’ zijn toen vrij automatisch bij Groen Links terechtgekomen, maar ik voel me daar niet meer bij thuis. De Christenunie is voor mij totaal geen optie: Israel kan geen kwaad doen. De CU denkt precies te weten wat ‘God’ wil inzake Israel, zelfs als dat tegen de beste dingen die ons in de Bijbel geleerd worden ingaat (OT zowel als NT). Mijn lesbische nichtje zou volgens hen geen vruchtbaarheidsbehandelingen mogen krijgen, en ga zo maar door. Wat nu? Ik heb de laatste keer op Job Cohen gestemd (ja inderdaad nogal op de persoon), en heb daar heb ik geen spijt van, maar ik denk steeds meer over de SP. Misschien een van de laatste linkse partijen zonder godsdiensthaat…
Anja (en Arjan en Nicolien)
mooi er zo wat van te kunnen meemaken. En mooi die woorden voor een nieuw zo welkom kind.
En mooi het je ook dan bewust zijn van onmacht en het grotere dat je soms wel en vaak niet ervaart.
Tineke
Ja zo is het, Tineke.
Hoeveel generaties voor ons hebben het niet gedaan, alsof het heel gewoon is, een nieuw kind een nieuw mens, en dan je hele leven het geluk ervan en het verdriet ervan en de zorg ervoor die nooit over gaat. Weet je wat Huub Oosterhuis over zijn zoon schreef? “Ik had ook zonder jou wel gelukkig kunnen worden, maar nu niet meer.”
En je dan ondanks alles ‘soms. even’ gedragen weten.