Lezing van David Cronin, zaterdag in het ABC Tree House, met Sonja Zimmerman van het Nederlandse Palestina Komitee als voorzitter. Cronin noemt zichzelf een ‘campaigning journalist’ en dat is mooi gezegd. Ik kom wel vaker het misverstand tegen dat journalisten ‘neutraal’ moeten zijn, omdat dat verward wordt met ‘objectief’, dat wil zeggen dat je je aan de feiten houdt en die goed checkt. Maar het lijkt in de Nederlandse nogal bange journalistiek alsof je als journalist uit de door jezelf verzamelde feiten geen conclusies mag trekken. Cronin, onder andere van The Guardian (en ik herhaal: wat zou ik graag willen dat we zo’n krant in Nederland hadden) heeft daar geen last van. Zijn artikelen, en zijn boek “Europe’s Alliance with Israel – Aiding the Occupation“, vlot en helder geschreven, zijn goed gedocumenteerd.

Europa doet zichzelf graag voor als een ‘honest broker’, zeg maar een onpartijdige bemiddelaar in het Israël/Palestina conflict. Maar voor de meeste mensen in de zaal was het geen verrassing dat daar weinig van terecht is gekomen tot op heden, met een rol van Nederland om bepaald niet trots op te zijn. Ook als er weer eens wat kritische geluiden in de EU ontstaan is het altijd Nederland die niet mee wil doen of zelfs probeert om elke legitieme actie te saboteren.

Het is waar dat de EU de grootste donor is qua hulp aan de Palestijnse gebieden. Maar dit is het punt dat op dit weblog al eerder aan de orde is gekomen: feitelijk betalen wij dus voor de primaire hulp waar de Palestijnen – die onder bezetting en onder een zware blokkade worden gehouden – die volgens de Conventies van Genève horen te krijgen van de bezettende macht: Israël. Dat zou nog niet zo erg zijn – je kunt de mensen toch niet laten creperen – wanneer we daar wel de consequenties uit zouden trekken, maar zoals Cronin ook zei: het is nog niet voorgekomen dat de EU-landen eindelijk eens de rekening naar Israël sturen voor de verwoesting van door de EU gefinancierde projecten. Braaf wachten wij af tot de aanval voorbij is, en dan sturen we weer hulp. Feitelijk betalen wij de rekeningen van de bezetting.

En tot op heden heeft de EU niet meer gedaan dan zachtjes gesputterd bij alle overtredingen van het Internationaal Recht, de schendingen van mensenrechten, het aan de laars lappen van verdragen zoals het handelsverdrag dat Israël privileges geeft bij de export naar Europa, zonder dat het voorschrift gehandhaafd wordt dat Israël zich houden moet aan de mensenrechtenverdragen. Tot op heden was geen minister van Buitenlandse Zaken van Nederland bereid het door onze regering zelf ondertekende verdrag uit te voeren, ook Verhagen niet die zichzelf nog wel wenste te profileren als een groot voorstander van de mensenrechten. Niet als het de mensenrechten van de Palestijnen zijn. Cronin die aardig op de hoogte is van de Nederlandse situatie, nam waar hoe Verhagen wel Sederot bezocht, het stadje vlak bij de grens van Gaza waar nog wel eens een Palestijnse raket neer wil komen, maar het niet op kon brengen om een paar kilometer verderop eens te gaan kijken naar de immense schade die er in Gaza is aangericht door het Israëlische leger. En met minister Rosenthal hoeven we geen verbetering te verwachten, nu die al begonnen is om organisaties die zich inzetten voor de rechten van Palestijnen op het matje te roepen omdat zij zijn beleid zouden ondermijnen. Cronin steekt zijn mening daarover ook niet onder stoelen of banken: de minister die zelf de eerste zou moeten zijn om Israël aan de mensenrechten te houden, slaat nu dreigende taal uit tegenover een organisatie als ICCO die wel doet wat hij hoort te doen en niet doet.

Er is meer te vertellen over de relaties tussen de EU en Israël, over de handelsbetrekkingen, over de voordelen die Israël van ons krijgt, en over de directe of indirecte bijdrage van de EU aan het militaire apparaat van Israël. Lees het boek. Een wat verkorte versie van zijn lezing is hier te vinden.

Meer artikelen van Cronin, die correspondent is in Brussel: hier.
Hij interviewde onder andere Gideon Levy voor de Electronic Intifada, hier.