Now for something completely different. Het is dat ik het geluk heb kunstenaars onder mijn vrienden te hebben, anders bleef ik alleen maar aan het web en de tv gekluisterd naar het Tahrirplein zitten kijken. De politiek, het wereldgebeuren, kan een mens geheel opvreten. Maar afgelopen zondag moest ik mee naar de opening van Het innerlijk behang, in de Kopsalon (op het WG terrein in Amsterdam) en ik moest vooral mee omdat ik daar debuteerde als Kunstenaar. Jawel.

Dit was de bedoeling: dat veertig kunstenaars, denkers, kunstliefhebbers en vrienden in een installatie van Jeroen Kee een voorwerp, een ding, iets dat betekenis voor ze heeft, in kwamen leveren, met een verhaal erbij. En ik mocht ook.

Eens in de jaren zestig maakte ik mijn eigen jurkjes. En daar kon ik op een gegeven ogenblik niet meer in. Van alle lapjes maakte ik een jasje. Daar kon ik op een gegeven ogenblik ook niet meer in, maar weggooien kon ik het niet, want mijn halve verleden zat in dat jasje. En nu is dat jasje dus verheven tot Kunst.

Het was een levendige opening, met een massa publiek. Grappige dingen, rare dingen, mooie dingen. Grappige mensen, rare mensen, mooie mensen. Opening verricht door wethouder Abdelahub Choho, van Stadsdeel West. Ik had het er erg naar mijn zin. Ga kijken, als je in Amsterdam bent.

Openingstijden woe tm zon, 12.00 tot 19.00. M. van Bastiaansestraat 28, Amsterdam. Tot 27 februari.

Meer over te lezen en te zien op www.kopsalon.nl – hier.