(Poster in Praag)
De Eerste Kamerleden Eric Smaling (SP), Kim Putters (PvdA), Hans Franken (CDA), Britta Böhler (GroenLinks), Pauline Meurs (PvdA), Anja Meulenbelt (SP) en Fred de Graaf (VVD) hebben vragen gesteld over de schending van de homorechten in Litouwen aan minister Uri Rosenthal van Buitenlandse Zaken.
De zeven Senaatsleden willen van VVD’er Rosenthal weten of hij vindt dat het een lidstaat van de Europese Unie past om wetgeving in te voeren die de vrijheid van meningsuiting schendt en discrimineert op basis van seksuele geaardheid, zoals vorig jaar in Litouwen gebeurde.
De Eerste Kamerleden willen ook weten of een land dat in 2011 voorzitter is van de OVSE serieus werk kan maken van deze organisatie, die toeziet op het serieus nemen van mensenrechten, democratie en het beschermen van minderheden. De zeven vragen de minister welke signalen hij denkt te kunnen afgeven aan zijn Litouwse collega.
Ten slotte vragen de Senatoren wat de bredere inzet van de Nederlandse regering is richting de Europese Commissie en daarnaast direct richting de Litouwse collega’s om homohaat tegen te gaan en gelijke behandeling te bevorderen. Zoekt de Nederlandse regering hiertoe actief gelijkgestemde lidstaten op?
Deze vragen aan de minister zijn een goed voorbeeld van hoe er in de Eerste Kamer wordt samengewerkt tussen de politieke partijen. De vragen aan Rosenthal werden ingediend namens vijf grote partijen. Senator Kim Putters legt in de Gay Krant van komende week uit waarom er in de Eerste Kamer meer samengewerkt wordt – en kan worden – dan in de Tweede Kamer.
Lijkt mij een appeltje-eitje geval. Ik weet niet precies hoe het juridisch zit, maar het kan toch niet zo zijn dat een lid van de E.U. niet gebonden is aan het EVRM? Ook al staan homorechten (lees:mensenrechten)niet expliciet vermeld in het EVRM, het is toch totaal in strijd met de geest van het EVRM? Bovendien hebben we het toch niet over homorechten,(bijv. homohuwelijk) maar over de meest elementaire mensenrechten?
Blij en dankbaar ben ik met dit initiatief. Tegelijkertijd voel ik schaamte, omdat we nog maar zo weinig stappen hebben gezet op de weg van en naar een humane beschaving in Europa.
We kunnen wel denken dat alles met één afspraak wel in orde is, maar zoals ik weet door mijn contacten met de LGBT movement in verschillende landen als Turkije en Israel, en met homo’s en lesbo’s in de Balkan – ook al ‘geaccepteerde’ homorechten moeten nog steeds verdedigd worden.
Het is wel een onderwerp – en ik ben als SPer nogal Europa-kritisch – waar Europa veel goeds bij kan doen.