(Op de Dam, solidair met Egypte)

Nog een beeld dat omver wordt geworpen door de massa’s mensen in Arabische landen die in opstand komen tegen de onderdrukkende regimes: dat Arabische cq islamitische vrouwen alleen maar onderworpen wezens zijn. Zeker hebben vrouwen het in veel landen moeilijk omdat hun gevecht een dubbel gevecht is, zowel in eigen persoonlijke kring tegen de oude onderdrukkende gewoontes en tradities, in gevecht dus ook met de mannen die de macht ook thuis niet willen delen, en tegelijk met de grote politiek. En juist als je weet dat de mannen waar je mee leeft óók onderdrukt zijn, te weinig kansen hebben, te weinig worden gehoord, is het als vrouw nog moeilijker om met hem in gevecht te gaan om je eigen vrijheid. Dubbele loyaliteiten, een dubbele strijd, we kennen dat ook van de migrantenvrouwen in Nederland.

Maar het beeld dat vrouwen willoos met zich laten doen mag nu dus ook op de schroothoop. We hebben het al in Iran gezien, waar de vrouwen voorop liepen. En hun kracht bestond er onder andere uit dat ze zich niet op laten splitsen, en seculiere en islamitische vrouwen samen werken voor hun rechten. Zoals dat nu ook gebeurt in Egypte, dat trouwens al een heel lange feministische traditie heeft gekend.

Ik heb het al eens eerder aanbevolen en doe het nog eens: geweldig boek van Rob Vreeken die de vrouwen opzocht in hun eigen land, Baas in eigen boerka. Daarin gaat het zowel over de obstakels die vrouwen in Afghanistan, Jordanië, Bangladesh Iran of Indonesië op hun pad vinden – en hoe verschillend dat in de verschillende landen kan zijn, als ook over de veerkracht van vrouwen die niet met zich laten sollen. Precies dat wat ik ook in een moeilijk land als Gaza meemaak.

Vreeken was er bij, op het Tahrirplein, en ook hij werd gegrepen door de geestdrift van de mannen en vrouwen die meer vrijheid willen. In de vorige aflevering van deze kleine serie hadden we het over de vraag of islam en democratie samen kunnen gaan. Het antwoord is ja. En nu de vraag of vrouwenrechten en islam samen kunnen gaan, en het antwoord is alweer ja.

Een citaat:

Kunnen vrouwenrechten en islam samengaan?
Dat is net zoiets als die vraag over democratie en islam. De islam – zeg ik als ongelovige – is wat de moslims ervan maken. De maatschappelijke positie van vrouwen – en de toekomst van de
democratie – is niet de uitkomst van een theologisch debat, maar van politieke strijd en van de chemische reactie van sociaal-economische krachten. Van die krachten is de godsdienst er één – niet meer en niet minder. Feministes als Oumaima Abu Bakr zijn óók moslim, laten we dat niet vergeten. Zij verdienen onze steun en sympathie.

Wie niet doorheeft dat de maatschappelijke strijd voor een islamitische democratie zich nu, op dit moment, ontrolt in de straten van de Arabische wereld, is ziende blind.

Het gehele artikel uit de Volkskrant van Vreeken, “Revolutie is seksestrijd, de opmars van de Arabische vrouwen” heb ik hieronder met zijn toestemming afgedrukt, omdat het nog nergens anders online te lezen is.