Het wordt wel eens vergeten dat er eerbiedwaardige joodse stromingen waren die niets van het zionisme wilden weten.
Orthodoxe joden, die vonden dat het tegen het geloof was om een eigen staat te vestigen, een joodse staat? Wat was er joods aan, zeiden ze. Jullie bedoelen een zionistische staat! (Lees Yakov Rabkin, ‘In naam van de Thora’.) Er waren joodse intellectuelen als Hannah Arendt en Einstein, die een afschuw hadden van het benauwde nationalisme, en voorzagen dat het met Israël niet goed zou gaan. Er waren joodse groepen die zich er niet bij neer wilden leggen dat antisemitisme ‘ongeneeslijk’ zou zijn (zoals Herzl dacht) en vonden dat ze hun bevrijding in eigen land moesten bevechten – eigen land, bijvoorbeeld Rusland.
Dominee “Jominee” vond op vlieghaven Ben Gurion een CDtje met klezmermuziek, en kijk, daarop wordt het bovenstaande jiddische lied gezongen: Oi, ihr narische tsionistn, o jullie domme zionisten!
Lees meer hierover bij Jominee, hier.
(Sowieso een bezoekje aanbevolen.)
sinds de oprichting van de terreurstaat israel is het hele midden-oosten veranderd in bloedvergietingen. waarom de zionisten juist palestina hebben gekozen om een land te stichten is onduidelijk. je zit de zionisten van uit heel de wereld worden overgevlogen om palestina te bezetten en we zien elke dag meer bezettingen van het land palestina. waarom geeft europa en de VS niet een stuk land ergerns in europa of de VS aan de zionitsen om een land te stichten. waarom moeten palestijnen worden uitgemoord voor hun eigen land.
niemand heeft het recht om land te stichten op iemand anders land.
Amir, ik heb wel een paar kanttekeningen bij jouw verhaal.
1. Het is niet alleen Israel dat de problemen in het Midden Oosten veroorzaakt, al is het overduidelijk wel een belangrijke factor.
2. Het is heel duidelijk waarom de zionisten Palestina gekozen hebben – zo konden ze, terwijl ze zelf niet religieus waren, de bijbel erbij halen om te zeggen dat God hen het land had beloofd. Geloven de kolonisten tot op de dag van vandaag nog. En de gristelijke ‘vrienden van Israel’.
3. Dat de bezetting, lees de etnische zuivering nog steeds doorgaat is helemaal waar.
4. De westerse staten hebben destijds toegestaan dat de zionisten Palestina ontruimden en de mensen op de vlucht joegen. Na 1945 was het moment geweest om mee te denken hoe je de joden het beste onderdak en veiligheid kon bieden. Als grap is wel eens gezegd dat ze Beieren hadden moeten krijgen. Het punt voor mij is dat er na 1945 geen reden meer was voor een aparte exclusieve joodse staat. Joden konden in Europa blijven wonen en voor wie dat niet wilde kon je ook naar de VS, waar de meerderheid van de joden naar tevredenheid woont. Israel is nu gevestigd, er is natuurlijk geen sprake meer van dat we nu nog een stuk land ergens aan zouden kunnen bieden en dat ze daar ja op zouden zeggen.
Het hele idee van een staat die gevestigd is op een etnisch/religieus beginsel, dus met de uitsluiting of het tot tweederangs burgers verklaren van niet-joodse burgers is volstrekt uit de tijd, en zou in Europa nooit een democratie genoemd worden. Willen dat Israel verdwijnt is wensdenken. Het is wel reeel om te vinden dat ze een normale democratie moeten worden, met gelijke rechten voor alle burgers, zoals dat in elke normale democratie de bedoeling is. En gewoon de mensenrechten en het internationaal recht respecteren en uitvoeren en dus een einde maken aan de bezetting en de belegering van Gaza. Maar het gaat nog een hele tijd duren voordat de Europese regeringen, inclusief de onze, ziet dat het tijd wordt.
Dezelfde ‘eerbiedwaardige’ Joodse stromingen moesten (en moeten) niets weten van gelijke rechten voor vrouwen, in tegenstelling tot de zionisten. Dat wordt vaak vergeten door linkse activisten die deze chassidim er graag met de haren bijslepen om te laten zien dat “echte Joden” toch heus tegen de staat Israel zijn.
Een belangrijke reden van de haat van Arabische landen tegen Israel was dat Israel een modern land was waar vrouwen gelijke rechten hadden, in tegenstelling tot de oude religieuze waarden van de Arabische landen.
Het is opmerkelijk hoe mensen die pro vrouwenrechten zijn, graag de zijde kiezen van religieuze fanatici in het Israelisch-Palestijnse conflict.
Niet ik, maar jij bent degene die er met de haren zaken bijsleept die niets te maken hebben met wat ik hierboven zeg, Paul.
Van de verschillende joodse stromingen, orthodoxe joden, intellectuelen, kosmopolieten, socialisten – die destijds wat betreft afwijzing van zionisme met elkaar een meerderheid vormden – hebben alleen de orthodoxen, de haredim, religieuze en traditionele opvattingen over de sekseverhoudingen. Maar dat geldt voor de haredim in Israel die helemaal geen bezwaar maken tegen de joodse staat evengoed. Het is Israel dat het met hen op een accoordje heeft gegooid, wat onder andere betekende dat Israel geen grondwet kreeg. Het is Israel zelf die hen zwaar subsidieert inclusief hun religieuze onderwijs waarin de traditionele seksesegregatie verder wordt voortgezet, en het is eveneens de staat Israel die het onlangs goed vond dat in de stadsbussen die door orthodoxe wijken gaan vrouwen achterin de bus moeten zitten. Wat betreft de ruimte die Israel laat voor het handhaven van religieuze seksesegregatie zou Israel een lichtend voorbeeld zijn voor de Arabieren die dat ook willen in eigen land. Want ook in Arabische landen, zou je misschien kunnen weten, zie je steeds meer vrouwen die zich emanciperen. Lees het boek van Rob Vreeken, Baas in eigen boerka.
Het is absolute klets dat de Arabische landen Israel zouden haten vanwege het feit dat Israel een ‘modern’ land is waar de vrouwen zo vrij zouden zijn. Leuk verzonnen maar op geen manier aan te tonen. Dat Israel niet geliefd is in de Arabische wereld heeft andere redenen, en die weet jij als je eerlijk bent best. Onder de Arabische bevolkingen wordt Israel gezien als een tot de tanden bewapende en agressieve koloniale onderneming, die met de steun van de westerse mogendheden een eigen staat heeft gevestigd in het Arabische werelddeel ten koste van de er wonende bevolking, en niets gedaan heeft om een deel van die Arabische wereld te worden. Integendeel. Arabisch is zelfs geen verplicht vak op de Israelische scholen. Israel blijft zichzelf zien als een vooruitgeschoven post van de ‘westerse beschaving’, blijft Arabieren zien als een vijand die er onder gehouden moet worden, gaat door met het roven van meer Palestijns land, kan elk moment uitbarsten in een nieuwe aanval op Libanon of Gaza, en het racistische vijandbeeld over ‘de Arabier’ wordt met de dag erger.
En jij wou ons wijsmaken dat de rechten van vrouwen in die oorlogssituatie voor welke partij dan ook van enig belang waren? Doe niet zo mal, Paul.
Beste Anja, bedankt voor uw antwoord.
Ik beweer natuurlijk ook niet dat de vrouwenrechten in Israel dé reden was voor de Arabische haat jegens de Joodse staat.
Wel denk ik dat de moderniteit van de Joodse staat in vergelijking met de omliggende landen (zeker toen Israel net was opgericht) een rol heeft gespeeld in de haat van de Arabische landen tegen Israel. Vrouwenrechten waren niet het enige aspect van die moderniteit, ook zaken als democratie, het beschouwen van religie als een achterhaald iets en de afwezigheid van strikte sociale klassen vormden een compleet contrast met de buurlanden. Ik zeg niet dat vrouwenrechten de aanleiding vormden voor het Israelisch-Arabische conflict (dat zou natuurlijk grote onzin zijn), maar ik denk dat de moderniteit van Israel wel een reden was voor frustratie onder veel Arabieren.
Overigens verbaast het me dat u denkt dat socialisten destijds het zionisme afwezen. Juist het vroege zionisme, met de kibboetsen waar alles collectief werd gedeeld, had een enorm sterke socialistische component (Arbeiderszionisme, Labor Zionism), die de eerste decennia van de Joodse staat de Israelische politiek heeft overheerst. Het is niet voor niets dat de Sovjet Unie Israel als een van de eerste landen erkende. (Ik probeer u hier niet met de Sovjet Unie te associëren maar het was toen wel het belangrijkste socialistische land.)
U heeft een belangrijk probleem bij de kop met de Israelische staatssubsidies aan de haredim. Omdat de Israelische politiek nog erger gefragmenteerd is dan de Nederlandse is het ontzettend moeilijk om een meerderheidscoalitie te vormen. De kleine haredische partijen helpen dan vaak een regering aan een meerderheid, en in ruil daarvoor vragen zij exorbitante overheidssubsidies voor haredische instellingen. Dit is ontzettend wrang voor de gewone, seculiere Israelische studenten. Zij moeten dienen in het leger en worden nu ook nog eens gekort op hun studiefinanciering. De belasting die zij betalen wordt gebruikt om de haredim te financieren. Zij gaan niet in het leger, dragen nauwelijks bij aan de Israelische samenleving, werken haast niet en eten dus uit de staatsruif. Door het hoge geboortecijfer onder haredim vormen zij een steeds groter en machtiger wordende groep van niet werkende mensen met achterlijke opvattingen. Iets wat Israel, en in het bijzonder de Israelische vrouwen, niet ten goede komt.
Paul,
1. Ik geloof niet dat de ‘moderniteit’ van Israel enige invloed heeft uitgeoefend op de houding van de Arabische landen tegenover Israel. Het lijkt me vooral een westerse mythe, die nogal eens samenhangt met een neerbuigende houding tegenover Arabische landen, die deels de functie heeft ‘ons’ een prettig superioriteitsgevoel te geven, en deels de functie om het niet te hoeven hebben over de militaire agressie van Israel. Ik heb er in ieder geval nooit iets van gemerkt en het ook nergens gelezen.
Je vergeet misschien, of weet het niet, dat ook in de Arabische landen heel veel westerse moderniteit allang is overgenomen – zie de jonge generatie in Egypte, maar evengoed in Gaza – en ook wordt daarbij over het hoofd gezien dat er vrouwenbewegingen zijn in alle landen.
2. Ik zeg niet dat alle socialisten kritisch stonden ten aanzien van het zionisme, maar er was wel degelijk een belangrijke socialistische stroming, de Bund (Algemeyner Jidischer Arbeter Bund) die niets van het zionisme moest hebben. Begin vorige eeuw hadden die in de Oosteuropese landen 34.000 leden. Hun doel was juist om zich als joden in het land waar ze woonden aan te sluiten bij arbeidersbewegingen, en bij de socialistische internationale. Ik heb hier twee artikelen voor je: een vanuit het zionisme bekeken, en een vanuit een anti-zionistisch standpunt. Hier en hier. De Bund had na de Tweede Wereldoorlog nauwelijks meer een functie, sommige leden zijn alsnog naar Israel vertrokken, anderen naar de VS of in Europa gebleven, velen hebben het niet overleefd.
3. Over het socialisme in Israel zelf, dat zich verbond met het zionisme (wat voor mij een contradictie is, omdat socialisme voor mij per definitie niet gebonden kan zijn aan één etnisch-religieuze groep – de ‘socialistische’ zionisten sloten Arabieren uit) heeft Zeev Sternhell een boek geschreven: The Founding Myths of Israel. Sternhell constateert dat er van dat socialisme praktisch niets meer over is. Zie over hem hier.
4. De tegenstellingen binnen Israel zelf tussen orthodoxen en seculieren zijn me bekend, ik schreef daar ook over in mijn boek Oorlog als er vrede dreigt. Je kunt er ook meer over vinden over de kritiek op het zionisme onder joden – kritiek die wat mij betreft nog steeds actueel en terecht is. Al wordt door Israël graag gedaan alsof joden vanzelfsprekend allemaal achter Israël staan, en als ze dat niet doen er iets met ze mis is. Ook daarover vind je meer in mijn boek.