(Tiny Kox en minister Fayyad in Ramallah)

Het is tegenwoordig best spannend in de Eerste Kamer. In de ochtendbladen kon iedereen het lezen: het wetsvoorstel op het Elektronisch Patientendossier is gesneuveld. De stemming is volgende week, maar de uitkomst staat al vast: gaat niet door. Minister Schippers kreeg nog wel de kans om haar gezicht te redden, ten slotte stond zij hier de plannen van haar voorganger te verdedigen, maar het is haar niet gelukt de wet erdoor te slepen.

Ook niet toen ze een zachte poging tot chantage deed: hoeveel het al niet had gekost en dat allemaal voor niks. En ook niet toen ze zei dan niet meer verantwoordelijk te zijn als de wet zou worden afgestemd, en dat die verantwoordelijkheid nu weer bij ‘het veld’ zou komen te liggen. Beginnersfoutje: als minister blijft ze uiteraard nog steeds verantwoordelijk voor de uitvoering van de wetten die er al liggen, je kunt niet roepen: als jullie niet doen wat ik zeg heb ik er geen zin meer in. Ten minste niet als minister. Tenzij je weg wilt. En misschien kan de regering iets meer besef tonen dat het niet handig is om al miljoenen uit te geven voor een wet door de Eerste Kamer is.

Iedereen in de EK was van mening dat er meer coördinatie moet zijn bij de patiëntengegevens, maar de voorkeur bij de deskundigen ligt toch in het kleinschalig en regionaal opbouwen, en vooral met veel waarborgen rondom privacy en betrouwbaarheid, en daar kon de minister absoluut te weinig garanties voor bieden. Het landelijk schakelpunt (60 miljoen per jaar) is nu ook van de baan.

Verder werd tot ons plezier de motie Haubrich (van de PvdA) aangenomen, hier. Over niet investeren in de clustermunitie. Voor ons zat Arjan Vliegenthart op dat onderwerp, zie hier.
En in de Tweede Kamer is dat het dossier van Jasper van Dijk, hier. En zie Joop, hier. Dat de VVD tegen zou stemmen was uiteraard te verwachten, maar D66? Waarom?

Het was in nog wel meer opzichten een interessante dag. De grap is dat de SP nog wel eens wordt verweten dat we niet ‘internationaal’ gericht zouden zijn. In de Eerste Kamerfractie is daar weinig van te merken: onze leden zijn nogal eens de hort op. Vorige week was Tineke Slagter in Tanzania, Tuur Elzinga was in Genève, en fractievoorzitter Tiny Kox was in Palestina. En nu zit Paul Peters in Jeruzalem. Juist de senatoren doen veel internationaal werk. Behalve de woordvoerders buitenland, als Harry van Bommel, die reist voor zijn functie, hebben Tweede Kamerleden minder tijd om te reizen, en worden vaak de senatoren gevraagd voor de Raad van Europa, de bijeenkomsten van de NAVO, de reisbezoeken naar de voormalige Antillen, of op pad gestuurd als verkiezingswaarnemer. (En dan lees je in de krant dat Eerste Kamerleden vaak zouden ‘spijbelen’ ).

Ik was vooral benieuwd naar de verhalen van Tiny, want die was uitgezonden door de Raad van Europa om te rapporteren over de wens van de Palestijnse Nationale Raad om nauwer samen te kunnen werken met de parlementaire assemblee van de Raad van Europa, waarin 47 Europese landen vertegenwoordigd zijn. En als rapporteur kreeg hij de gelegenheid niet alleen met Abbas te praten maar ook met de andere ministers, op de foto zie je hem met minister Fayyad. Zijn bezoek werd door de Palestijnen erg serieus genomen en hij heeft met iedereen serieus kunnen praten, met Abbas, met Fayyad, met nog zes ministers, mensenrechtenmensen, vakbond, gevangenen comités, vrouwenbond, alle fracties, dus niet alleen Fatah maar ook Hamas.

Het is een interessante tijd voor dat gesprek. Met de democratie in de Palestijnse gebieden staat het niet geweldig, hun wetgevende raad (zeg parlement) functioneert na een veelbelovend begin slecht, deels door de splitsing tussen Fatah en Hamas, deels doordat een aantal parlementariërs nog steeds in een Israëlische gevangenis zitten. De onthullingen in de Palestine Papers hebben Fatah geen goed gedaan, omdat duidelijk is geworden dat ze tot meer concessies bereid waren dan de bevolking waarschijnlijk wil, en ze daar bovendien helemaal niets mee hebben bereikt. Voor een deel van de bevolking collaboreren ze te veel met Israël. Bovendien ziet het ernaar uit dat de meerderheid van het volk de vetes tussen Fatah en Hamas spuugzat is, zoals ook gebleken is uit de demonstraties zowel in Ramallah als in Gaza. Een paar dingen heeft Abbas in ieder geval begrepen: hij zal zichzelf niet opnieuw kandidaat stellen, en inmiddels heeft hij zijn eerste bezoek aan Gaza er weer op zitten en heeft daar met Hamas gepraat. Waarna uiteraard ogenblikkelijk Netanyahu weer begon te dreigen dat praten met Hamas de bedoeling niet is, en dat hij nu wel eens ‘het vredesproces’ zou kunnen stoppen (hier). Wat gezien het gegeven dat er al jaren geen sprake meer is van een vredesproces, en Abbas toch al steeds maar met lege handen staat misschien nu eens niet zoveel indruk meer maakt.

De Palestijnen hadden overigens nog wel een aantal vragen over de situatie in Nederland. Want dankzij de mallotige motie in de Tweede Kamer, zie hier, hebben nu verschillende NGO’s, waaronder mensenrechtenorganisaties, te horen gekregen dat hun subsidie wordt gestopt vanwege ’terrorisme’. (Hier). Ja, leg dat maar eens uit.

Tiny vond het een nuttig en interessant bezoek (zie ook hier), Abbas zal uitgenodigd worden naar de Raad van Europa, en zal waarschijnlijk in juni ook naar Nederland komen.

Er was nog meer te doen op die overvolle dinsdag. In de fractie had ik het erover dat ik nog steeds mensen tegenkom, bijvoorbeeld in het vluchtelingenwerk dat veel steun heeft van de EU-verdragen waarmee heel wat snode plannetjes van minister Leers plus gedoogkornuit kunnen worden tegengehouden, die niet begrijpen waarom de SP zo tegen Europa is en dan moet ik zeggen: maar niet op alle vlakken en niet als het gaat om mensenrechten. Kijk naar wat Dennis de Jong net heeft gedaan, onze Europarlementariër, vanwege dat kranzinnige plan om ‘illegaal’ zijn ook nog ‘crimineel’ te maken. Kom ik nog op. Hier. Daar moet dus meer duidelijkheid over. Plannetjes voor gemaakt. Commissie over de bewoning van vakantiehuisjes gedaan. Een bezoek van de heer Buzek, voorzitter van het Europese Parlement, die prachtige antwoorden gaf op vragen die niet waren gesteld, en geen antwoord op vragen die wel waren gesteld, met een receptie na. In het Tweede Kamer-restaurant kwam ik ongeveer iedereen tegen waar ik nog wat mee uit te wisselen had.

En dan met een tollend hoofd vol met gedachten terug in de trein en de volgende dag tamelijk voor pampus.