(Razzia in de Lekstraat, 20 juni 1943)
Verzet begint niet met grote woorden
Verzet begint niet met grote woorden
maar met kleine daden
zoals storm met zacht geritsel in de tuin
of de kat die de kolder in zijn kop krijgt
zoals brede rivieren
met een kleine bron
verscholen in het woud
zoals een vuurzee
met dezelfde lucifer
die een sigaret aansteekt
zoals liefde met een blik
een aanraking iets dat je opvalt in een stem
jezelf een vraag stellen
daarmee begint verzet
en dan die vraag aan een ander stellen
Remco Campert
Voor de jonge kijkertjes die zich wellicht geen goede voorstelling kunnen maken van hoe het ook alweer was onder de bezetting, dit indrukwekkende relaas van de 14-jarige Nai Barghouti.
http://mondoweiss.net/2011/05/they-can-never-shut-me-up.html
Ja, dit is prachtig en ik denk, dat het ook zo is.
Jan.N
Indrukwekkend gedicht blijft dit. En zo ontzettend “universeel toepasbaar” Heel erg mooi. En dan die foto. Ik heb jaren om de hoek van de Lekstraat gewoond. Bij die foto’s van bezetting en vervolging in Amsterdam , 60 jaar oud, een klein zuchtje in de wereldgeschiedenis, lopen de rillingen me altijd weer over de rug. Die onschuldige mensen die een helletocht tegemoet gaan.En dan die theekopjes. Dank hiervoor, Anja.
Inderdaad een indrukwekkend relaas van Nai Barghouti. Waar je overigens alleen maar afbreuk aan doet door het hier te plaatsen.
Ik zou willen voorstellen dat de jonge kijkertjes die willen weten hoe het onder de bezetting in Nederland was en hoe het zat met de jodenvervolging kennis nemen van de enorme hoeveelheid documentatie die daarover is, en zij die niet begrijpen dat Israël een misdadige bezettingspolitiek jegens de Palestijne voert de indrukwekkende en relevante informatie die daarover gaat tot zich nemen. Zo ben ik zelf ook van paradigma 1 naar 3 gegaan.
Aan het vervuilen of misbruiken van één van beide onderwerpen of door elkaar halen of de maat nemen heeft niemand wat, het veroorzaakt vaak ook pijn bij mensen. De historische verbanden onderzoeken die er uiteraard zijn tussen jodenvervolging, WOII en Israël/Palestina is iets anders dan hier iets neerplempen met de strekking “net zo erg” .
Ik geloof niet dat ik enig afbreuk doe aan het indrukwekkende relaas van Nai Barghouti door Engelbert toe te staan het hier te plaatsen, Sebastiaan, anders zou ik dat niet goed vinden.
Ik ben er zeker niet voor om alles maar door elkaar te halen en bij elkaar op te tellen, maar het taboe op het maken van vergelijkingen kan ook te ver gaan: het zou ons verbieden om verbanden te zien. Het zou ons verbieden om lessen te leren uit ons verleden.
De website Het Nationaal Comité 4 en 5 mei meldt:
“Een toenemend aantal mensen staat op 4 mei stil bij alle oorlogsslachtoffers, wereldwijd van welke oorlog dan ook. Deze groep is gestegen van 42% in 2009 naar 52% in 2011. Slechts 14% van de Nederlanders herdenkt op 4 mei uitsluitend de Nederlandse slachtoffers van de Tweede Wereldoorlog. Volgens respectievelijk 76% en 69% van de mensen blijven herdenken en vieren actueel zolang oorlog en onderdrukking bestaan.”
Dat vind ik een heuglijke ontwikkeling.
Zodra je je mond opendoet is er altijd wil iemand te vinden de zich gekwetst voelt. Het zij zo.
http://www.4en5mei.nl/4en5mei/pers/pers/detail/_rp_kolom2_1_elementId/1_468291
5) Ik ben het helemaal met je eens Anja.
Zonder afbreuk te willen doen aan hetgeen de Joden is overkomen, zou ik het mooi vinden als voor de verandering ook eens in de media het lot van de Roma wordt uitgelicht.
Harry Mulisch verwoordde het juist in zijn Ontdekking van de Hemel:
“Nee. Zeg hem dat zij (red. de zigeuners), omdat zij als enigen geen moordenaars zijn, door iedereen voor dieven worden uitgemaakt, maar dat wij hun zelfs hun dood hebben ontstolen.”
Dirk
Sorry, Sebastiaan, behalve dat je jezelf herhaalt ga je over de schreef van wat ik hier accepteer.
Mooi, Anja. Die foto trof me enorm. Vanwege die theekopjes ja. Er hebben twee mensen op hun gemak naar zitten kijken.
tineke
Jan Noort stuurde dit zelfportret van Felix Nussbaum.
“Deze replica van het zelfportret van Felix Nussbaum kocht ik op 4 mei 1995 in het Joods Historisch Museum. Deze – in alle opzichten – ECCE HOMO hangt sindsdien permanent boven mijn bureautje. Mede hierdoor blijf ik herinnerd worden aan wat toen gebeurd is.”
Dank je, Jan.
“Mooi, Anja. Die foto trof me enorm. Vanwege die theekopjes ja. Er hebben twee mensen op hun gemak naar zitten kijken.”
Dat zie ik er dus niet in. Vanwaar die nare interpretatie?
Is het erg als iemand anders daar een andere associatie bij heeft dan jij, Elisabeth? Jij weet toch ook wel dat de meeste Nederlanders niets hebben gedaan, toen de joden werden weggehaald?
Ik zie mensen die onderbroken zijn door iets schokkends dat ze onder hun raam zagen en toen op zoek zijn gegaan naar een fototoestel om daar stiekem een foto van te maken, juist OMDAT het zo schokkend was. Foto’s maken was ZEER ongewoon in die tijd. Ik denk dat er uit mijn moeders jeugd maar een stuk of 5 zijn. Dat tekent volgens mij het belang dat ze erin zagen.
Ik weet best dat de meeste Nederlanders niets hebben gedaan toen de joden werden weggehaald, maar er is nog wel een verschil tussen te bang zijn om in te grijpen en op je gemak van het tafereel genieten met een kopje thee. Ik hoop dat jij op jouw beurt het niet erg vindt als ik die associatie overtrokken noem.
Als ik jou was zou ik me er aan houden dat jouw associaties niet dezelfde zijn en niet oordelen dat die van een ander ‘overtrokken’ zijn. Waarom zou je?