(Joes Meens)
(Via de Facebook van Ramadan:)
Hier Joes: Ha Anja en vrienden, het is heerlijk om weer hier te zijn. En zoals altijd: de enige manier om er achter te komen hoe het hier echt gaat, is om zelf te komen. Er gebeurt hier van alles: boven in het gebouw is een bijeenkomst van vertegenwoordigers van allemaal NGO’s die zich bezighouden met belangenbehartiging van gehandicapten, buiten onder een veranda zitten allemaal gehandicapte vrouwen te handwerken en schilderen onder leiding van Sawsan, een vrouw met achondroplasie (ze is erg klein) en met een berg energie die onbeschrijflijk is.
Deny is de financien van NCCR aan het doorrekenen met de nieuwe fiancial manager (en het staat er niet slecht voor). En de home care teams zitten te filosoferen wat er allemaal nodig is om gehandicapte jongeren te ondersteunen om hen een waardevolle plek in de gemeenschap te geven. Het bruist hier van de energie. Enne… ik moest ook maar eens zelf een face book account aanmaken geloof ik… Heel veel liefs en groeten van heel het NCCR!
(Joes Meens is een van de oprichters van Stichting Kifaia, verpleeghuisarts, bestuurslid, hij is de drijvende kracht achter de trainingen die we daar geven. Hier een verhaal dat hij bij een van de vorige bezoeken schreef.)
Hallo Joes en Deny,
Fijn, die opgewekte berichten!
Mochten jullie kans zien om Mahmoud te bezoeken, ik heb hem gesproken en hem verteld dat hij, mogelijk, visite zou krijgen, doe hem dan de hartelijke groeten van zijn Hollandse Mama!
Zouden jullie ook een foto van hem kunnen maken?
Ik heb Mahmoud al zo’n 10 jaar niet gezien en ben reuze benieuwd hoe hij er nu uitziet.
Een hartelijke groet ook voor jullie beiden,
Gerrie