(“targetted killing” vanochtend, foto Maan)

In ieder geval drie van de gedode plegers van de aanval op de bus in de Sinaï waren Egyptenaren, en het is buitengewoon onwaarschijnlijk dat de rest van de groep uit Gaza afkomstig was. Het is niet voor niets dat Israël geen gegevens over de aanvallers heeft vrijgegeven, en alleen een woordvoeder van het leger liet stamelen dat het wel Gazanen zouden zijn omdat de kogels afkomstig waren uit kalashnikov’s, een wapen waar de halve wereld mee loopt te sjouwen.

Het is onwaarschijnlijk dat Israël dat niet wist, toch hebben ze meteen een aanval op Gaza ingezet, met vijftien doden als gevolg, onder wie zoals gewoonlijk ook kinderen. Waarna naar verwachting vervolgens de raketten weer vlogen, en er voor het eerst sinds lange tijd weer een dode viel: in Be’er Sheva. Zestien mensen die niet dood hadden mogen zijn.

Horen we Israël nu zeggen dat het een vergissing was? Natuurlijk niet. Alleen vanwege de doodgeschoten Egyptische politiemannen worden excuses gemaakt, maar dat is omdat Israël geen crisis met Egypte wil riskeren. Palestijnen tellen niet.

Goddank heeft de Israëlische regering toch maar even besloten om geen algehele oorlog tegen Gaza in te zetten – zoals onder andere ‘oppositieleider’ Tzipi Livni voorstelde – vanwege de raketten natuurlijk. En even vanzelfsprekend heeft geen Israëlische krant, zelfs Haaretz, het er niet over wat er aan die raketten vooraf is gegaan. Het is het oude verhaal: je laat de geschiedenis beginnen bij het verzet, en hebt het niet over de reden ervan.

Het is ook niet omdat de aanval op Gaza helemaal niet plaats had mogen vinden dat Netanyahu en Barak toch maar even besluiten om niet nu al een nieuwe en grotere aanval op Gaza te doen. De reden dat ze niet een ‘all-out war’ op Gaza zijn begonnen is vanwege Israëls internationale isolement – het is deze keer te moeilijk om een oorlog te ‘legitimeren’, verder dat duidelijk is dat aanvallen op Gaza raketten niet tegenhouden maar juist oproepen, en de Iron Dome afweer lukt het nog niet om die allemaal tegen te houden, en verder laat de demonstrerende Egyptische bevolking weten nog meer geweld tegen Gaza niet op prijs te stellen (hier). En Egypte, daar houdt de Israëlische regering rekening mee. Het is de ‘diplomatieke crisis’ met Egypte die Israël nu belemmert in hun ‘vrijheid van handelen’, staat er in Haaretz, hier.

Wel werd vanochtend nog even een man van de Islamitische Jihad in Gaza om zeep geholpen met een voltreffer op zijn auto. Want ook dat is oude koek: Israël telt ’targetted killings’ nooit mee als een doorbreken van een wapenstilstand. Zie Abu Pessoptimist, hier.

Ondertussen maakt de Israëlische propagandamachine, inclusief alle bekende commentatoren van wie je dat verwachten kunt, overuren om de oorspronkelijke leugens te bedekken met nieuwe. Ik heb, behalve op het web, nog geen commentaar gelezen van wie dan ook die deze laatste Israëlische misdaad aan de kaak durft te stellen.

Richard Silverstein, van Tikun, heeft de moeite genomen om de leugens heel precies te fileren. Dat wat journalisten zouden moeten doen en niet doen. Voor de doorzetters: hier.