Ik rekende al op Yousef Munayyer, en werd niet teleurgesteld. Hij heeft snel gewerkt. Munayyer is een Amerikaanse Palestijn, gevestigd in Washington, politicoloog en politiek commentator en directeur van het Jerusalem Fund. En hij is vooral erg goed in de haarfijne analyse van het soort rapporten dat ook ik het liefst door anderen laat lezen.
Nu dus het zogenaamde Palmerrapport van de VN over de Israëlische aanval op de Mavi Marmara, en de blokkade van Gaza. Ik zei het gisteren al, het merkwaardige is dat er al een rapport van de VN was verschenen, het Hudson-Phillips rapport, waarvan de conclusies dwars op dat van het Palmer-rapport staan. In het Hudson-rapport wordt de blokkade van Gaza als illegaal veroordeeld, in het Palmer-rapport niet.
Munayyer heeft beide rapporten zorgvuldig gelezen, en naast elkaar gelegd. Het belangrijke verschil in de rapporten is het karakter ervan, de opdracht die beide commissies hebben meegekregen. Het Hudson-Phillips-rapport was bedoeld voor waarheidsvinding zoals ook het Goldstone-rapport dat was. Er zijn 112 getuigen gehoord, en de commissie bestond uit juristen. Israël weigerde aan het onderzoek mee te doen.
De commissie onder leiding van Palmer bestond niet uit juristen maar uit politici, deed niet aan eigen onderzoek en heeft nul getuigen gehoord. De doelstelling was vooral het geven van een mening die een positief effect zou hebben op de relatie tussen Turkije en Israël, zoals Ban Ki Moon dat graag wilde. Een diplomatieke missie dus. Dat is dus kennelijk niet gelukt. In het Palmer-rapport worden de beperkingen van de missie aangegeven:
The Panel enjoyed no coercive powers to compel witnesses to provide evidence. It could not conduct criminal investigations. The Panel was required to obtain its information from the two nations primarily involved in its inquiry, Turkey and Israel, and other affected States. The position is thoroughly understandable in the context of the Panel’s inquiry but the limitation is important. It means that the Panel cannot make definitive findings either of fact or law. But it can give its view.
Kortom: de commissie geeft een mening. Maar ondanks de beperkingen van de commissie zwaait Israël nu graag met het rapport alsof hiermee bewezen zou zijn dat de blokkade van Gaza legitiem is. Munayyer zegt dat Israël zijn lesje heeft geleerd. Helemaal niet meedoen aan onderzoeken plaatst ze in een kwaad daglicht: waarom geen onderzoek toestaan als je niets te verbergen hebt? Maar dit was een commissie waarin ze mee konden doen omdat het nou juist geen fact-finding mission was, hoewel het Israël uiteraard niet bevalt dat ze disproportioneel geweld ingezet zouden hebben en dringend hun excuses aan zouden moeten bieden. Wat ze dus niet voor elkaar krijgen.
De Palmer-commissie zegt dus niet dat de gehele blokkade legaal is, ze hebben het over de maritieme blokkade, alsof je die los kunt zien van het geheel. Maar weinig mensen zullen dat opmerken, want die gaan het rapport niet lezen en ook de journalisten die ik tot nu toe heb gelezen zijn liever lui en onkritisch, en merken niet op dat het Palmer-rapport alleen oordeelt over de maritieme blokkade van Gaza. In het Hudson rapport wordt de gehele blokkade veroordeeld, omdat die onmiskenbaar de gehele bevolking bestraft.
Perhaps the most important difference between the two reports is their conclusions. The Palmer report largely vindicates Israel, calling its blockade legal, but criticizes the way in which the raid on the flotilla was carried out. The Hudson-Phillips report condemns the use of force against civilians on the flotilla, but is also very clear on the illegality of the blockage saying “any action in response which constitutes collective punishment of the civilian population in Gaza is not lawful in any circumstances.”
Lees het commentaar van Munayyer, hier.
O.K. Hudson-Phillips relativeert Palmer, en gegeven het mandaat, het doel en de werkwijze van beide commissies lijkt HP mij vooralsnog gezaghebbender dan P. ‘Vooralsnog’ omdat ik mijn info ook maar uit d etweede hand heb, via jou van Munayyer.
Er is een punt waar mijn interesse speciaal naar uitgaat. Ook als een blokkade legaal is, betekent dat niet zomaar dat alles geoorloofd is. Zo zou het bijv. heel goed kunnen dat het binnen een legale blokkade mogelijk is, onder bepaalde voorwaarden aan boord van een schip te gaan om het op vervoer van wapens te controleren. Worden die niet aangetroffen, dan kan het schip zijn reis ongehinderd voortzetten. Dat heet niet blokkade, maar inspectie.
Wat Israël gedaan heeft, is de schepen enteren, de bemanning en de passagiers aanhouden en tegen hun wil naar Israël overbrengen, evenals de schepen zelf, en de lading, die geen wapens bevatte, confisceren. Het lijkt mij onwaarchijn lijk dat zulks toegestaan is, zelfs binnen het kader van een ‘legale blokkade’ = inspectie, die waarschijnlijk een beperkt doel dient: nl. wapensmokkel tegengaan.
Zou het kloppen wat ik veronderstel, dan is er niet alleen sprake van disproportioneel gebruik van wapengeweld door Israël, maar dan zijn ook de bevoegdheden die een ‘legale blokkade’ = inspectie verschaft verre overschreden en overtreden. Bovendien: ook al is een blokkade legaal, dan is nog wel de vraag wie is aangewezen om die te handhaven. Israël heeft zichzelf aangewezen.
Kortom: meer vragen voorlopig dan antwoorden, en teveel vragen om zomaar te accepteren dat het optreden van Israël juridisch smetteloos was, op het gebruik van verhoudingsgewijs te veel na.
9 doden in het kader van een ‘legale blokkade’, een mooie trackrecord.
Ik denk dat je gelijk hebt, Jaap, ook als de blokkade wel wettig zou zijn, wat ik me eerlijk gezegd van geen kant voor kan stellen, dan nog hoort zo’n blokkade aan regels te voldoen waardoor geen disproportionele schade aan de bevolking wordt gedaan – maar voor mij, na vijftien jaar in Gaza, is het allang duidelijk dat de bedoeling van de blokkade niets te maken heeft met het willen verhinderen van wapensmokkel en ‘veiligheid’ voor Israel: de raketten vliegen nog steeds, en het is allang duidelijk dat de wapens binnen komen door de tunnels, en gek genoeg heeft Israel op een bommetje of zo na daar nooit wat aan gedaan, terwijl dat militair gezien heel simpel zou moeten zijn. Ik heb met mijn inmiddels zeer wantrouwige blik het idee dat Israel helemaal niet tegen een raketje op zijn tijd is – het aantal doden is heel klein, 25 vanaf 2001 (klein vergeleken bij het aantal dode Palestijnen in diezelfde periode) en het geeft Israel een excuus om Gaza opgesloten te houden. Wat ik natuurlijk van dichtbij waar heb kunnen nemen is dat de blokkade (die al lang bestond voor die officieel werd afgekondigd) een onderdeel is van de stelselmatige verwoesting van elke mogelijkheid voor de inwoners van Gaza om onafhankelijk in hun eigen levensonderhoud te voorzien. Er is zo opzettelijk sprake van vernietiging van alles wat er nodig is, van de elektriciteitscentrale tot de verwoesting van elke fabriek, het opzettelijke wel importeren van ‘affe’ producten en het tegenhouden van alles waarmee Gaza zelf kan produceren – Gaza is een experimenteel voorbeeld van een soort bezetting waar we nog geen woorden voor hebben, Naomi Klein noemde het een laboratorium voor wat we meer zullen zien: het opsluiten van ‘overtollige bevolking’, niet eens meer de uitbuiting van de Zuid Afrikaanse apartheid waar de zwarten moesten en mochten werken. En het is duidelijk dat de blokkade in zo’n kader een andere functie heeft dan wat Israel ons voor wenst te spiegelen. Maar ja, dit verhaal zul je natuurlijk in geen enkele Nederlandse krant aantreffen want zover wenst geen Nederlandse journalist te kijken.
Ik hoop erg dat het Turkije lukt om de kwestie voor het Internationale Gerechtshof in Den Haag te krijgen – het is zeer onwaarschijnlijk dat ook zij de blokkade als legaal zullen wegzetten.
Nog even een opmerking: ik weet dat er vaker regio’s zijn afgesloten om een bevolking te straffen of tot overgave te dwingen, maar hier wordt niets meer afgedwongen, zelfs als de Gazanen zich collectief over zouden geven, wat moest er dan? Waar moeten ze dan heen? Dit ziet er uit als een permanente opsluiting, en dat is wel nieuw.
Verder ben ik het met je eens dat het belangrijk is de rapporten zorgvuldig te bekijken.
Meer kritische beschouwingen over het Palmer rapport: hier, Stuart Littlewood
Interviews op Democracy Now, met Huwaida Arraf, van de Free Gaza Movement en met Norman Finkelstein, hier.
Dag Anja,
werd die maar alom aanvaard, die voornaam die jij Finkelstein meegeeft!
Ja Normal is het gekke broertje van Norman.
Ik zal het toch maar even corrigeren.
Nog een analyse wat er mis is aan het Palmer rapport: van Max Blumenthal. Hier