(Met updates bij de reacties)
(Ali Abunimah)
Gisteren was Ali Abunimah, Amerikaanse Palestijn, als gastspreker uitgenodigd door het Nederlands Palestina Komitee, samen met David Cronin, een Ierse schrijver en activist. En ook ik mocht als co-referent optreden.
Abunimah is altijd zeer de moeite om naar te luisteren, al ken ik zijn stellingname wel. Hij is onder andere de drijvende kracht achter de Electronic Intifada, een belangrijke site waar ik vaak mijn materiaal en informatie vandaan haal. Want nog steeds is het in de westerse wereld zo dat er veel over Palestijnen wordt gesproken maar weinig naar hen geluisterd.
Daarover ging meteen zijn inleiding: in ons land was het minister Rosenthal die vond dat ICCO, die wereldwijd organisaties financieel ondersteunt die opkomen voor mensenrechten – dus ook die van Palestijnen – dat er geen geld naar EI had mogen gaan. Op grond van de bekende roddel, uiteraard, dat EI een antisemitische site zou zijn. En Rosenthal begon zich daarmee te bemoeien, want wat ICCO deed zou ingaan tegen het beleid van de regering. Alsof je een minister uit moet gaan leggen wat democratie is: alsof onafhankelijke organisaties de regering moeten volgen, en alsof we – als die regering het wat mensenrechten betreft nogal af laat weten – wij dat ook moeten doen.
Abunimah constateert dat Nederland niet het enige land is waar de Israëlische druk, via een lange lijst van daarvoor in het leven geroepen organisaties als NGO Monitor en het Reut Instituut, er vooral op is gericht om alles en iedereen die opkomt voor de rechten van Palestijnen zwart te maken en uit te schakelen. Treurig, constateert Abunimah, dat een land als Nederland dat altijd voorop heeft gelopen bij het handhaven van mensenrechten en vrijheid van geweten zich nu ook in laat pakken op het eufemistisch gestelde doel van al die organisaties – om de ‘delegitimatie’ van Israel tegen te gaan, lees, Reut zegt dat zelfs letterlijk, om de solidariteitsbeweging met de Palestijnen te saboteren.
Maar het werkelijke onderwerp van de lezing is de aanstaande aanvraag van de PA, het Palestijns Gezag, bij de VN om als staat erkend te worden. Abunimah heeft daar geen goed woord voor over en hij heeft een paar behoorlijk overtuigende argumenten. Lastig onderwerp voor ons die aan de Palestijnse kant staan: in Nederland zijn de meningen verdeeld, niet zozeer, zoals gewoonlijk tussen pro-Israëlisch rechts, en pro-mensenrechten links, maar ook tussen de activisten en solidairen onderling. Had ik het al over, hier. En ook ik had moeite met het bepalen van mijn positie, omdat ik op het eerste gezicht denk: het kan geen kwaad om een beetje meer erkenning voor de Palestijnen te krijgen, ook al weten we heel goed dat je daarmee nog geen werkelijke levensvatbare en onafhankelijke Palestijnse staat hebt. En ik net als veel mensen ook nog instinctief reageer: als Israël hysterisch reageert op de mogelijkheid dat de Algemene Vergadering van de VN met een tweederde meerderheid een ge-upgrade lidmaatschap krijgt, als de VS nu al aankondigt een veto uit te zullen spreken, als er weer alle diplomatieke middelen uit de kast worden getrokken om de EU-landen tegen te laten stemmen en onze eigen minister Rosenthal ook tegen is – met de bekende dooddoener dat dat het vredesproces geen goed zou doen – dan ben je als normaal mens toch voor, of niet?
Zo simpel ligt het niet. Abunimah denkt dat het de Palestijnen meer slechts dan goeds gaat opleveren. In de eerste plaats is Abbas, die de aanvraag indient, bepaald geen vertegenwoordiger van het gehele Palestijnse volk, en zelfs niet van de mensen op de Westoever – zijn mandaat is al in 2009 verlopen. Dat hij een slechte vertegenwoordiger is van de Palestijnen blijkt verder uit het feit dat er tien dagen voor de aanvraag moet worden ingediend nog geen resolutie ligt. Abbas overlegt en onderhandelt niet met de Palestijnen, niet met de civil society, niet met de partijen, maar met de Europese leiders. Alsof de Palestijnen zelf er niets mee te maken hebben wat er over hun hoofd heen wordt besloten.
Als we het hebben over het zelfbeschikkingsrecht van het Palestijnse volk, dat mogen we niet vergeten, gaat het niet alleen om de Palestijnen op de Westoever – Gaza lijkt al terzijde geschoven – maar ook om de Palestijnen binnen Israël en Palestijnen die als vluchtelingen in de diaspora leven. Alleen zij gezamenlijk hebben het recht om over hun toekomst te beslissen, en inderdaad, dit is het probleem, er is op dit moment geen politiek lichaam dat die stemmen verenigt. De Palestijnen zijn in fracties uiteen geslagen, en het zijn met name de vluchtelingen die reden hebben om bang te zijn voor Palestijnse leiders die uit eigenbelang te veel collaboreren – voor hun eigen kleine deel van wat Palestina was.
En de Palestine Papers, de uitgelekte documenten – Abunimah heeft die uitgebreid voor Al Jazeera bestudeerd – hebben uitgebreid aangetoond dat juist de PA vergaand bereid was om met Israël en de VS samen te werken – in Nederland had je daar toch een naam voor als je met de bezetter samenwerkt zei hij. Abbas heeft op verschillende momenten de kant van het westen gekozen – bij de pogingen om het Goldstone-rapport te diskwalificeren, bij het in diskrediet brengen van een onafhankelijk onderzoek naar de doden op de Mavi Marmara – en diezelfde lui die zo vaak tegen de belangen van hun eigen bevolking in zouden gaan, gaan nu doen alsof er een Palestijnse staat zou zijn? Of wordt dat een nepstaatje dat onderdanig blijft en geheel afhankelijk van de buitenlandse hulp? In de tijd dat de PA aan de macht is geweest, is de situatie van de Palestijnen alleen maar verder achteruit gegaan, de blokkade, gesteund door de VS en de EU, waardoor Gaza geheel en al afhankelijk is geworden van buitenlandse hulp. En laten we niet vergeten, zegt Abunimah, Gaza is niet getroffen door een tsunami, maar door een Israëlische aardbeving. Het meest weerzinwekkende beeld uit de tijd van de aanval op Gaza, die ‘Gegoten Lood’ heette, was niet dat van de kinderlijkjes, maar van die Europese ministers die gezellig aan het keuvelen waren met Olmert, terwijl de fosfor Gaza in brand zette.
Wat gaan de Palestijnen eraan hebben als ze straks een soort van erkenning zouden krijgen van de VN? Als ze zichzelf een staat kunnen noemen, zijn ze dan een staat? Als ze zichzelf een staat noemen, kunnen ze zich dan beter verdedigen tegen het Israëlische geweld? Libanon is een staat – heeft er iemand een poot uitgestoken toen Libanon bezet werd en aangevallen werd? Of omdat de PA dan met een klacht naar het Internationaal Gerechtshof in Den Haag zou kunnen gaan? Weten we niet meer hoe het is afgelopen met de vernietigende uitspraak van het hof over de muur? Is die dan verdwenen? Zolang er geen politieke wil is, zolang de druk vanuit de bevolkingen nog niet voldoende is om hun respectievelijke regeringen op een ander spoor te krijgen, gaat geen uitspraak en geen resolutie wat veranderen. De mensenrechten zijn er al, het internationale recht is er al, er is een lange lijst resoluties, maar het enige dat helpt is dat de regeringsleiders begrijpen dat het afgelopen moet zijn om Israël een uitzonderingsbehandeling te geven. Vergeet niet hoe lang het met Zuid Afrika heeft geduurd, zegt hij, nu doet iedereen of ze altijd al tegen de apartheid waren, maar de regeringen van Europa waren de allerlaatste om te begrijpen dat het afgelopen moest zijn met de apartheid. Herinneren jullie je Thatcher nog? Die vond het niet ‘constructief’ om sancties tegen de apartheidsregering in te stellen. Precies zoals ministers als Rosenthal nu spreken over de Palestijnse bevrijdingsstrijd.
De eerste regering die niet meer door Israël met zich laat sollen is die van Turkije. Egypte is ook niet meer zo gewillig om alles te doen wat Israël wil. De tijden veranderen. Ondanks de opgevoerde druk op de solidariteitsbeweging, en op iedereen en alles die het durft kritiek te hebben op Israël is dat niet meer tegen te houden. Op korte termijn ziet alles er duister uit. Vergeet niet dat terwijl iedereen zich bezighoudt met die VN-aanvraag er weer huizen afgebroken zijn van Bedoeïenen in Israël. De afbraak van Palestina gaat nog gewoon door. Maar op lange termijn gaat Israël dit niet volhouden, voorspelt Abinimah. We spreken elkaar, over vijf, over tien jaar kan de situatie er heel anders uitzien.
(David Cronin)
Discussie. Over 9/11. Weten jullie nog wat Netanyahu op de dag erna, 12 september zei? Dat dit goed nieuws was voor Israël – dat nam hij meteen weer terug, maar dit is wat hij had gezegd: de aanval op de Twin Towers was goed voor Israël, omdat daarmee voor de hele wereld duidelijk was dat het ging om een oorlog tussen de islam en het westen – en dat Israël daarin in de voorhoede zat. Daar had hij in ieder geval gelijk in: ook in Nederland sloot nationalistisch en xenofoob rechts ogenblikkelijk een bondgenootschap met Israël.
En nog eens over de toekomst. Abunimah is al jaren een aanhanger van de een-staats gedachte. (Zie meer daarover hier.) Een zionistische staat is volstrekt achterhaald, vindt hij. De enige joden die vinden dat Israël alle joden vertegenwoordigt, in plaats van al zijn inwoners, zijn zionisten. Ja ik ben tegen een joodse staat, zoals ik ook tegen een islamitische of een christelijke staat ben, zegt hij. En met antisemitisme heeft dat niets te maken. Wij Palestijnen hebben reden om trots te zijn op onze geschiedenis – Palestina was een land dat niet buitensloot maar opnam – er zijn zoveel volken die er een heenkomen hebben gezocht en gevonden, we hebben niet alleen joodse vluchtelingen opgenomen maar ook Armeense en Russische. Er hebben altijd joden gewoond in Palestina, maar zij waren uitgerekend geen zionisten.
Op dit moment hebben we in feite al te maken met één staat. Het gehele gebied, ook de Westoever en Gaza, staan onder Israëlisch gezag. Er kunnen wel enclaven zijn met een soort van autonomie, maar Israël beslist of het licht in Gaza aankan of niet. Dat is de realiteit, die van één staat – alleen, het is een apartheidsstaat. En daarom heeft de BDS-beweging (van boycot, de-investering en sancties) een breed doel: het gaat om de fundamentele zelfbeschikking van de Palestijnen, niet of die een staatje krijgen. Volgens mij, zegt hij, is het enige dat kan werken in dat land, een model waarbij alle inwoners dezelfde burgerrechten krijgen, ongeacht etniciteit of religie. Of dat mogelijk is? Het was eens mogelijk. Of het moeilijk is? Vanzelfsprekend. Maar we kunnen het niet over een nepstaatje hebben, een fantasiestaatje, het feit dat dat nog geen halve oplossing zou zijn voor een fractie van het Palestijnse volk en verder alles vergeten, de vluchtelingen, het internationaal recht. Nederland zou terug moeten naar de waarden die hier eens belangrijk waren, die van menselijke gelijkwaardigheid en zelfbeschikking, van mensenrechten, en niet die van racisme en onderdrukking.
De VPRO is bezig aan een uitzending, die waarschijnlijk op 10 oktober zal worden uitgezonden.
Vrijdag stond er een foto in de krant van de gebulldozerde hutten en tenten van de bewoners van Umm Al-Kher. Commentaar bij de foto: de tenten moeten wijken voor nieuwe joodse nederzettingen op de Westelijke Jordaanoever. De Israelische overheid ziet hen als illegale bewoners. 100 m verderop was al een sttlement met alle benodigde voorzieningen.
Ik was daar in 2009 met een groep onder leiding van Meta Floor van Sabeel. Daarbij was ds Johan van de Berg. Hij kan Arabisch en heeft toen met een vrouw in een tent gesproken. Deze vrouw ze: jullie komen naar ons kijken, gaan weer naar huis en vergeten ons weer. Nou, ik kan je zeggen, ik moet nog heel vaak aan die woorden van die vrouw denken. En ik zou haar zo graag willen helpen, maar ik weet niet hoe. Ik heb zo weinig te macht. alleen proberen hier de mensen proberen op andere gedachten te brengen en dat is al moeilijk genoeg.
Anja,
Tegen de achtergrond van het bovenstaande verhaal een misschien wat paradoxale gedachte: Het torpederen van een VN erkenning door de VS en een flink aantal westerse landen zou wel eens een “blessing in disguise” kunnen zijn.
Dat betekent mogelijk het einde van de 2-staten oplossing, maar op termijn ook wellicht het einde van het concept van de exclusief “Joodse staat”.
Ik vind trouwens het concept van een staat op basis van exclusiviteit (m.b.t. een geloof, of een nationaliteit) soswieso een monstrum.
Het doet mij ook terugdenken aan een gesprek tijdens mijn vakantie in Pakistan in 2010 (een schitterende wandeling door het Karakoram gebergte). Daar wees ik toen een wat orthodoxe Pakistaan op het feit dat Mohammed Ali Jinnah, de “founding father” van Pakistan, het land niet beschreef als een “Islamic Republic” maar als een “refuge for the muslims of India”.
De man vond dat niet leuk, maar hij moest me wel gelijk geven. Wellicht accepteerde hij het omdat ik, door mij geen angst aan te laten jagen en er mijn passie (de bergen) bleef volgen, zijn land bezocht.
Mazzel & broge, Evert
Ik ben daar niet uit, Evert. Ik sta achter alle argumenten die Ali heeft genoemd. Als er al een soort van erkenning komt is er nog geen fractie opgelost van waar het werkelijk om gaat. Het doet de zaak geen goed als er een nepstaatje komt, beter zit er niet in, en iedereen dan zegt, zie je wel, nu hebben ze toch wat ze willen. Tegelijkertijd zie je nu gebeuren dat mensen die er niet al zo inzitten als de meeste aanwezigen op de bijeenkomst gisteren erg achter die erkenning staan omdat ze dat vooral zien als een symbolische stap voorwaarts – het is een moeilijk verhaal om uit te leggen, dat zei ik gisteren in mijn speech, maar die vond ik niet zo belangrijk als die van Ali, dat als alle schurken tegen zijn, je niet vanzelf voor bent.Je wilt toch niet opgeteld worden bij Rosenthal. Het is voor mensen die nu net voor het eerst enige sympathie voor de Palestijnen krijgen moeilijk te verkopen als we zeggen ja maar die Abbas deugt voor geen meter, die moet je niet vertrouwen.
Dinsdag is er in de Tweede Kamer een debat, de linkse partijen – waarschijnlijk wordt Groen Links de initiator – gaan een motie indienen om de regering te vragen wel achter de aanvraag te staan en bij de VN voor te stemmen. Die motie gaat het niet halen, maar ik bedoel maar, het is politiek gezien erg lastig om nu te gaan zeggen ja we zijn het eens met Rosenthal dus we stemmen ook tegen de erkenning van een Palestijnse staat.
Dat een staat op basis van exclusiviteit nooit iets is waar we naar zouden moeten streven, daar zijn we het geheel over eens.
Vanmorgen de eerste “talkshow” van Eva Jinek/De Telegraaf gezien? Leon de Winter mocht reageren op een clipje over de bestorming van de Israelische ambassade in Cairo. Het was ze gelukt om een man te tonen met een baard en zonder snor (zeer belangrijk volgens De Winter), waardoor het allemaal de schuld bleek te zijn van extreem-fundamentalische groepen. Het feit dat de man rustig uitlegde wat de grieven waren, en het feit dat het overgrote deel van de demonstranten uit moderne jongeren bestond mocht de pret niet drukken.
Manufacturing consent in NL is in volle gang. Zoals ik iemand op Al Jazeera hoorde zeggen: we hebben te maken met een ‘youthquake’. Niks Huntington. Het is geen clash of civilisations, maar een clash of generations. De angst lijkt er goed in te zitten bij de rechtse Zionisten: uit alle macht proberen ze het sprookje vol te houden van een onderontwikkeld land, in Egypte als in Palestina. Volgens De Winter is democratie niet mogelijk zolang er zoveel mensen niet kunnen lezen of schrijven. Ja, ja, en dat is een NL-intellectueel zoals we er nog meer zullen zien de komende tijd. Geen benul van geschiedenis, maar wel diep doordrongen van kolonialisme.
Hen net zitten kijken naar de uitzending “9/11:De dag die de wereld veranderde”. Uitzending van de VARA maar toch vooral in samenwerking met de VPRO welke laatste de steun verdient van alle bestrijders van onrecht als je het mij vraagt.
Wat mij bij alle publiciteit in de media bij de herdenking van 9/11 weer opviel is het bijna volledig negeren van de rol van Israel in het geheel. Sharon had het indertijd beter begrepen, hij wist onmiddelijk de aanslag te gebruiken in zijn voordeel.
Ik ben ook altijd van mening geweest dat de enige oplossing die enig recht doet aan de Palestijnen, die iets van het verleden goed kan maken, de één-staats oplossing is en ik denk dat het in de verre toekomst daar tenslotte toch op uit zal draaien.
Ondertussen zijn het de Palestijnen zelf die over hun eigen lot moeten beslissen en het is jammer dat het nu lijkt dat de Palestijne elite, Abbas,Erekat etc. de strategie bepaalt.
Beste Anja,
Ik heb je boek gelezen. En wat me op viel was je stijl. Intelligent, beredeneerd en oprecht. Het klinkt misschien gek, maar jouw manier van schrijven en de wijze waarop jij wendingen kunt nemen hebben me voor je gewonnen. Maar dat is de vorm. De inhoud is voor mij te wazig.
Je draait, voor mijn gevoel, om de hete brij heen. Israel is fout en gaat nooit en te nimmer enige concessie doen. Maar wat blijft dan over? Juist, ja, oorlog. Diezelfde oorlog waarvan filosofen en verlichte denkers hebben gemeend dat het nog nooit iets heeft opgelost. Deze spagaat heb ik je niet zien dichten.
Moorden mag niet Nederland. En toch gebeurt het. Oplichten van weerloze bejaarden mag ook niet. En toch gebeurt het. Er is dus een verschil tussen een rationeel ideaal en praktijk. Zo bezien maakt het dus niet meer uit of men zijn pijlen richt op een achterhaald en verderfelijk Zionisme of men mondjesmaat de flauwekul raketbeschietingen beschouwd als een onbeholpen vrijheidstrijd.
Dit conflict is dus niet rationeel. Je wees me daar terecht op. Maar dan blijft een alles beslissende oorlog toch over? Ik word hier niet vrolijk van.
(6) Volgens mij heb je mijn boek niet gelezen, Menno, of je hebt gewoon niet begrepen wat ik zeg – ik neem tenminste aan dat je Oorlog als er vrede dreigt bedoelt en niet die veertig andere. Want wat daarin staat draait in het geheel niet om de hete brij heen. Israel moet zich net als alle andere zich beschaafd noemende landen houden aan mensenrechten en internationaal recht, dus ophouden met bezettingen en blokkades van een ander volk, en eindelijk eens een normale democratie worden met gelijke rechten voor alle burgers ongeacht etniciteit of religie. Dat kan heel goed zonder oorlog, hoor. Druk van alle landen die Israel met wapens en geld in stand houden is voldoende. Is daar een woord chinees bij of iets anders dat je niet begrijpt?
(4) Ik geloof niet dat ik het heel erg vindt dat ik Leon de Winter op de tv heb gemist, Engelbert. Ja de angst zit er op dit moment in Israël goed in, en dat maakt ze gevaarlijk als een gewond beest. Maar ze gaan niet winnen.
En kijk, dit bedoel ik waarom ik het onderwerp ook lastig vind. Bij de laatste peilingen in drie cruciale Europese landen blijkt de meerderheid van de bevolking vóór de VN erkenning te zijn, en dat zijn de mensen die achter Palestijnse rechten staan. Op zich is dat dus goed nieuws: in Europa staan de mensen niet meer vierkant achter Israel, dat is nu echt een minderheid geworden (bij de laatste peilingen was dat nog maar 13%.)
In de UK staat 59% achter de aanvraag, in Frankrijk 69%, Duitsland 71%. En als er sprake is van het recht van Palestijnen op een eigen staat, los van de VN, is het percentage nog hoger: UK 71%, Frankrijk 82% en Duitsland 86%.
En nu zou je al die mensen die het beste voorhebben met de Palestijnen moeten gaan zeggen: toch een slecht idee, en die Palestijnse staat, vergeet die maar. Lastig.
Bron, de onvolprezen Guardian: Hier.
Je hoeft hier echt niet meer met die kletskoek aan te komen zetten dat Palestijnen niet bestonden, Hugo. Dat hoort bij het vaste lijstje geleuter van de goedpratertjes van Israel, en het wordt echt vervelend, dat eindeloze domme gepapagaai. Ksjt, weg met jou.
Het zelfbeschikkingsrecht van volkeren is niet helemaal het punt waar het om draait. Begrijp me niet verkeerd. Ik probeer dat al 20 jaar netjes uit te leggen. Marx en Lenin hebben dat niet zo zeer voor ‘volkeren’, maar voor ‘staten’ (landen) gedefinieerd: “het recht je te bevrijden van westerse kolonisators” als Groot Britanie, Frankrijk, Portugal, Nederland, Belgie, Japan, Spanje en dergelijke. Joegoslavie heeft laten zien dat ‘je beroepen op dat recht’ niet zo maar klopt en niet zo maar ‘een recht’ is; zeker niet in een met moeite opgebouwde eenheidsstaat zoals de staat Palestina is/was voor tientallen godsdiensten/volkeren/identiteiten. Het zelfbeschikkingsrecht waar het in 1948 WEL om ging en nog steeds gaat, is dat de gezamelijke toenmalige inwoners van het mandaatgebied Palestina (zeg maar ‘het Heilige Land’), in 1948 het recht hadden hun kolonisator te bevechten en het zionisme (als afscheidingsbeweging) te bestrijden. Dat recht heeft de PLO, de echte Palestijnen, dus de progressieve Christenen, joden en Arabieren, nog steeds. Christenen, joden en arabieren vechten daarin nog steeds zij aan zij tegen een groep die dat land of een deel van dat land voor zichzelf wil hebben (de zionistische beweging). Die groep heeft geen recht zich op DAT recht te beroepen. Zeker niet ten opzichte van het recht van de bewoners van het mandaatgebied Palestina. Het recht van al die bewoners/inwoners, van zeg maar ‘het Heilige Land’, gaat boven het recht van een bepaalde groep (het joodse volk?) voor en bepaald deel van een land. Zeker niet als de meerderheid daar TEGEN is.
En dan nog iets (ter overweging): De kwestie Palestina met ‘een joods deel’ en ‘een Palestijns deel’, is vergelijkbaar met de geschiedenis van die moeder uit de bijbel, wiens baby wordt betwist. Salomon, de rechter, zei “dan hakken we het kind maar in tweeen”. De echte moeder heeft toen gezegd: laat zij hem dan (voorlopig) maar nemen. Ze wist in haar hart dat ze hem/haar na 20 jaar zou kunnen ontmoeten en overtuigen. De onechte moeder zei: hak hem maar in tweeen.
Ben heel blij met jullie reactie op de talkshow van heer de Winter.
De Egyptenaren te dom voor democratie…
Uit wat ik lees over de oorzaak van de Arabische Revolutie komt juist naar voren dat meer dan de helft van die mensen daar een goede opleiding hebben genoten, maar dat de oude regimes een doelmatig gebruik van die bronnen in de weg staan/bewust ondermijnen.
Wie kan hier niet lezen; is hier de echte analfabeet?
Hamas distantieert zich van de VN aanvrage voor een verhoogde status: ze zijn niet geconsulteerd. Hier.
Abu Pessoptimist over dezelfde bijeenkomst: hier
Waarschuwing van Saudi-Arabië, als de VS hun veto uitspreken over de aanvraag voor een Palestijnse staat, zal Washington ene belangrijke bondgenoot verliezen. Zie hier.
En kritische geluiden van koning Abdullah II van Jordanië, hier.
Joseph Dana concludeert net als Abunimah dat de PA geen moeite heeft gedaan om te overleggen met de eigen Palestijnse achterban, hier.
Ik had hier geen idee van, dacht altijd dat het steunen van de 2-statenoplossing het beste was voor alle partijen en zéker voor de Palestijnen. Dacht dat ik hen steunde door, samen met de SP die ook nog steeds dat standpunt handhaaft. Maar déze man heeft me de ogen geopend(@avinunu op twitter) en vooràl de uitleg van @impalestine uit Gaza (die gewoon in vrede wil sámenleven met de joden op voorwaarde van gelijke rechten en terugkeer vluchtelingen). Ook de Nederlandse @Salama2103 met wie ik door twitter mailcontact kreeg, heeft me uit de 2-statendroom geholpen, en hoe dat slechts een westers ideetje is om de Palestijnen maar zoet te houden, terwijl het uitbreiden van de settlements gewoon doorgaat
Het is echt ingewikkeld, Iet. Ik ken bijvoorbeeld ook Mustapha Barghouti die zegt: we moeten een eigen Palestijnse staat blijven eisen, ook al weten we dat het buitengewoon onwaarschijnlijk is dat die er ooit zal komen, want als wij die eis laten vallen zegt Israel dat de Palestijnen dat niet willen. Laat het duidelijk worden dat het Israel is die er voor gezorgd heeft dat er geen Palestijnse staat komt. En dan komt het perspectief van één staat vanzelf dichterbij omdat er dan geen alternatief meer is.
Het grootste gevaar is dat iemand als Abbas, die er al eerder blijk van heeft gegeven tot aan de grens van collaboratie tegemoet te komen aan Israel genoegen neemt met een nepstaatje, een bantoestan, zodat iedereen kan roepen missie geslaagd. Ben je weer jaren verder om uit te leggen dat het er nog niet op lijkt. Zoals ik nog steeds moet uitleggen dat Israel zich helemaal niet uit Gaza heeft ’teruggetrokken’ en alleen de nederzettingen heeft overgeplaatst naar de Westoever – toch blijven mensen denken dat de bezetting dus is opgeheven.
Op dit moment zie je gebeuren dat ongeveer voltallig progressief Europa achter de VN aanvraag staat, omdat ze echt denken dat dat een stap in de goede richting is. Inclusief onze linkse partijen! We hebben destijds hetzelfde gezien met een groot geloof in het Oslo proces, en wie meteen doorhad dat dat een rookgordijn was en niets goeds zou brengen was een extremistische zuurpruim. En kijk nu. Het heeft niets goeds gebracht.
Jij snapt het, het is niet eenvoudig om je buurman uit te leggen waarom we niet zo vrolijk worden van dat Palestijnse staatje gedoe – en het enige dat ik er aan positiefs in kan zien is dat het een bevestiging is voor al die Europeanen die achter de rechten van Palestijnen staan dat Israel het niet tegen heeft kunnen houden, de VS niet en onze eigen minister Rosenthal ook niet.
Beetje schrale troost.
Het verzoek aan de VN om erkenning van een Palestijnse staat hoeft helemaal niet het eindpunt te zijn, kán dat m.i. ook niet zijn, maar is mogelijk wel een opstapje naar het verder gelegen doel: politieke erkenning van de (zelfbeschikkings)rechten van de Palestijnen als volk, in de toekomst zo mogelijk in één gebied tezamen met Joden ook in het huidige door Israël bestreken gebied.
Ik zie ook wel de haken en ogen, de gevaren, maar in de praktijk kan een historische tussenstap soms nuttig zijn om een verder gelegen doel te bereiken. Een proces kan zo op gang worden gebracht, wat vaak niet lukt als een te groot gat gaapt tussen de actuele situatie en een einddoel. Ik denk dat juist hierom Israël en de adepten van dat land er zo tegen gekant zijn.
Overigens vind ik het inderdaad treffend wat “Rik Min” hier zegt over Salamon. Dat is precies wat het is, wat mij betreft een metafoor die vaker gebruikt zou mogen worden… Misschien nog wel de eenvoudigste manier om het duidelijk te maken?