Kijk wat lief. Op mijn totaal verzopen balkonnetje deden de bloemen het niet geweldig. Ik had een boel knolletjes en bolletjes geplant, daar kwamen veel interessante groene sprieten uit, maar maar één verlegen blauw irisje.

Mijn oom Jan Meulenbelt dichtte eens:

Ik sta in mijn achtertuintje dat
anders dan ik zijn bloei vergat
en vindt het goed dat alles maar
wordt uitgesteld tot volgend jaar.

Maar opeens deed in mijn natte balkontuintje de oleander nog de roze oogjes open. Cadeautje.

Ik heb nog honderd dringende en interessante onderwerpen liggen en in de wachtlijst, maar ik ben mijn koffertje aan het pakken want morgen, dat wil zeggen vannacht, gaan we op weg naar Gaza. Jullie weten hoe het gaat: ik probeer van daar uit verslagen op mijn weblog te zetten, maar wees een beetje geduldig als ik niet meteen reacties kan modereren. Eerst maar eens zien dat we er komen want je weet maar nooit. Vorige keer kon ik een paar uur voor mijn vliegtuig ging mijn koffer weer uitpakken, en we hebben ook wel eens op Erez voor een dichte poort gestaan.

Dinsdag ben ik weer terug, en ben ik op een onzalig laat tijdpunt op Casa Luna, de radio.