(Emile Roemer bij een partijraad)

Ik stond net op het punt de Volkskrant nu eindelijk maar eens de deur uit te doen nadat ik gisteren het zoveelste lullige pro-Israel propagandastuk las in het hoekje van ome Henk en tante Chris, waarin ene Frans Schutt, aangekondigd als sociaal psycholoog weer eens beweerde dat Palestijnen als volk niet bestaan, maar alleen toevallig in de regio rondtrokken, en bovendien niets anders willen dan de staat Israël vernietigen. Jawel hoor.

Waarom de hoofdreactie van de Volkskrant het nog steeds goedvindt dat Chris Rutenfrans al zijn smoezelige rechtse vriendjes erbij haalt om zulke Schund in de krant te zetten is mij een raadsel. Zou het nou echt niet doordringen dat mensen wel een andere mening kunnen hebben, maar dat je je toch een beetje aan de feiten moet houden?

Affijn, vanochtend heeft Arnon Grunberg of all people het weer een beetje goedgemaakt:

De Israëlische krant Ha’aretz noemde de weigering van de VS om Palestina bij de VN te erkennen ‘kolonialisme in al zijn glorie’. Ironisch dat zij die Netanyahu steunen vrienden van Israël menen te zijn. Het tegendeel is het geval. Ik denk met name aan de clowneske voortzetting van de heer Lieberman op Nederlandse bodem: de heer Wilders.

(Er was in de VK vanochtend wel meer dat er weer mee door kon: een interessant stuk van Rob Vreeken over een boek van John Quigley, hoogleraar internationaal recht, die zegt dat Palestina volgens de normen van het volkenrecht allang voldoet aan de definitie van een staat. Plus een opiniestuk van Van Doorn en Arlman, waarom de Palestijnse staat in ieders belang is. Vooruit, ik wacht nog even met het opzeggen van mijn abonnement.)

Emile Roemer heeft gisteren tijdens de Algemene Beschouwingen flink zijn nek uitgestoken, onder andere voor het recht van de Palestijnen op erkenning door de VN. Uiteraard had hij de ‘clowneske’ Wilders tegen zich, maar daar sloeg hij zich met verve doorheen.

Zie oa in Trouw, hier.

Ik zou het vast anders hebben gezegd dan hij, maar ben er als partijgenoot trots op dat hij de kat de bel heeft aangebonden. Dit is de tekst van het debat:

Voorzitter. Heel veel mensen blijven het niet snappen, zeker na dit debat. Dat kunnen wij niet zomaar naast ons neerleggen. Het moet niet gaan over het grote geld, maar het moet blijven gaan over de
consequenties voor de mensen. Ik blijf het herhalen: wij hebben niet minder democratie nodig, zoals nu wordt voorgesteld, maar juist meer democratie. Terwijl de democratie hier namelijk onder druk staat,ontwaakt zij elders in de wereld, in de Arabische wereld. Ik hoop dat wij de komende maanden voor het eerst vrije verkiezingen zullen zien in Tunesië, Egypte en hopelijk ook in Libië en Syrië. Wij zouden er alles aan moeten doen om die mensen daar te helpen bij dit grote avontuur, bijvoorbeeld ook door in de Verenigde Naties nu eens steun te betuigen aan het recht van de Palestijnen op hun eigen democratische staat naast Israël.

De heer Van der Staaij (SGP):
Denkt de heer Roemer dat het eenzijdig uitroepen van een Palestijnse staat op de Algemene Vergadering van de VN de mensen die hij daar heeft gesproken zal gaan helpen?

De heer Roemer (SP):
Ja. Ik ben daarvan overtuigd.

De heer Van der Staaij (SGP):
Ligt daar een argumentatie aan ten grondslag?

De heer Roemer (SP):
Jazeker. Ik ben daarvan overtuigd. Ik probeerde het zo-even uit te leggen. Met vrienden hoef je geen vredesbespreking te houden. De sfeer die daar heerst, is er een van enorm wantrouwen en angst, van beide zijden. Een van de grootste problemen daar is het verschil in waar men staat. Voor Israël is het een stuk gemakkelijker om het weg te drukken dan voor Palestijnse bewoners in gebieden die dat iedere keer op zich af zien komen. Ik praat niet het ene of het andere geweld of extremisme goed. Integendeel, aan beide kanten zie ik zaken gebeuren die niet door de beugel kunnen. De meeste fracties in deze Kamer inclusief het kabinet zijn voor een tweestatenoplossing. Dat lukt alleen als je veel meer op basis van gelijkwaardigheid met elkaar de gesprekken aangaat. Daarom denk ik dat een erkenning bij de Verenigde Naties zal helpen bij het tot stand brengen van effectieve vredesbesprekingen.

De heer Van der Staaij (SGP):
Het probleem is dat er al twee staten zijn waar de Palestijnen ook verkeren, zowel in Gaza als in de Westelijke Jordaanoever. Daar zitten onderling nog wel de nodige problemen om ook aan de
onderhandelingstafel te komen.

De heer Roemer (SP):
Dat laatste erken ik.

De heer Van der Staaij (SGP):
Als de Algemene Vergadering van de Verenigde Naties dat uitspreekt, verandert er toch helemaal niets op straat? De oplossing moet toch aan de onderhandelingstafel gevonden worden? Is het risico niet
levensgroot — daar wil de heer Roemer toch niet aan bijdragen? — dat als er niets verandert op straat, mensen alleen maar gefrustreerd raken, wat een basis is voor nieuw geweld?

De heer Roemer (SP):
Ik denk dat het tegendeel waar is. Ik erken dat daar heel veel lastige, moeilijke dingen gebeuren. Ik heb ze met eigen ogen gezien en heb een week lang heel veel mensen gesproken. Ik ben onder de indruk geraakt van wat er aan beide zijden gebeurt. Juist in Israël ging een heel grote groep mensen, met name jonge mensen, de straat op om te pleiten voor een tweestatenoplossing en voor hervatting van de vredesbesprekingen. Daar was ik zeer van onder de indruk. Het was niet zomaar een klein clubje mensen of extremisten. Integendeel, het waren de gewone jonge mensen in Jeruzalem, in Tel Aviv die de straat op gingen en zeiden: laten we nu eindelijk eens aan tafel gaan, want zoals we nu werken schiet het voor geen meter op.

De heer Van der Staaij (SGP):
Tot slot. De “tafel” is de onderhandelingstafel. Dat is niet de tafel van de Verenigde Naties, die alleen maar door eenzijdige acties problemen oproept in plaats van oplost.

De heer Roemer (SP):
Het zijn juist de Israëlische politici geweest die mij ervan hebben overtuigd dat zij daar geen belang bij hebben. Parlementariërs zeiden mij een-op-een: waarom zouden wij er nu haast mee maken? Zij hebben het tegengehouden. We zullen op basis van gelijkwaardigheid daar gesprekken moeten stimuleren. Dat is de enige manier om eindelijk stappen te zetten in een verschrikkelijk moeilijk conflict zoals daar in het Midden-Oosten aan de orde is.

De heer Slob (ChristenUnie):
Ik was ook in Israël en heb eveneens gesprekken gevoerd met parlementariërs, ook met mensen uit Sderot. Dat was in de tijd van de Gaza-oorlog. Ik denk dat een eenzijdig instellen van een
tweestatenoplossing niet de oplossing is en dat het zelfs averechts zou kunnen werken. De burgers van Sderot hebben nog steeds te maken met raketaanvallen; zij hebben nog steeds een Hamas, dat maar één doel heeft, namelijk vernietiging van de staat Israël. U kunt zich toch wel voorstellen dat Israël moeite heeft met dit soort bewegingen als dit soort zaken nog gebeurt en dit soort doelstellingen nog wordt nagestreefd?

De heer Roemer (SP):
De heer Slob spreekt over gevaar, geweld en doelstellingen van extremisten en vraagt of ik begrip heb. Ja, ik heb voor beide zijden begrip. Ik heb mensen van beide zijden horen spreken. Er zit geen beweging in. Daardoor moeten wij ons echter niet laten leiden. Als wij ons laten leiden door aan beide zijden slechts naar de extremisten te kijken, hebben wij over 100 jaar nog niets. Daarom ben ik ervan overtuigd dat dit de enige weg is. Ik ben teleurgesteld in de reactie van het kabinet. Het heeft zeer eenzijdig voor één kant gekozen. Ik ben ervan overtuigd — de toekomst zal uitwijzen of ik daar gelijk in heb — dat er door deze maatregelen meer gelijkwaardige partners ontstaan, waardoor de kans groter wordt dat er weer fatsoenlijke vredesbesprekingen worden gehouden.

De heer Slob (ChristenUnie):
Ik waardeer het verlangen van de heer Roemer naar vrede in dat deel van de wereld. Dat zou echt een zegen zijn. Dat verlangen is wederzijds. Hij verwijt het kabinet eenzijdig te zijn, maar pleit zelf voor het eenzijdig instellen van een tweestatenoplossing. Dat is pas echt eenzijdigheid. Ik ben erg bang dat het averechts gaat werken en dat de problemen, die al zo groot zijn, slechts vergroot worden. Ik ben bang dat vrede dan eerder verder weg dan dichterbij zal zijn.

De heer Roemer (SP):
De oplossing is niet eenzijdig. Niet alleen in Sderot, maar ook in de Palestijnse gebieden op de Westelijke Jordaanoever heb ik het nodige gezien. Ik heb gezien hoe met harde hand wordt ingegrepen, zelfs tegenover kinderen en oudere mensen. Er is daar nog veel te veel mis. Er moet echt een nieuwe start worden gemaakt. Dat kan alleen op basis van gelijkwaardigheid.

De heer Wilders (PVV):
Het is goed dat de heer Roemer daar een week is geweest, maar ik heb zelden zoveel domme opmerkingen achter elkaar gehoord, met alle respect. Het eenzijdig uitroepen van een staat is naïef. Fatah is puur een corrupte bende en Hamas, in Gaza, bestaat uit terroristen die alle joden aan het gas willen of hen de zee in willen drijven. Moet dat gebied dan in de Verenigde Naties worden uitgeroepen tot staat? Het zou een staat vol met terroristen zijn. Uw visie verschilt van de onze. Wij denken dat er al een Palestijnse staat is, namelijk Jordanië, met als hoofdstad Amman; daarover zijn wij het misschien niet eens. In uw visie moet er misschien een andere tweestatenoplossing komen, maar deze weg, het in de Verenigde Naties uitspreken dat er een Palestijnse staat komt, waarvan het ene deel van de inwoners corrupt is en het andere deel wordt gevormd door terroristen die Israël willen vernietigen — Hamas wil Israël immers vernietigen — is ongehoord naïef.

De heer Roemer (SP):
Dit maakt heel duidelijk waar de heer Wilders en zijn partij voor staan. Iedere Palestijn is ofwel corrupt ofwel terrorist. Zo kennen wij de heer Wilders. Zo spreekt hij over de bevolkingsgroepen die hem niet aanstaan: of het nu in binnen- of buitenland is, hij scheert iedereen over een kam. Dat is nog veel gevaarlijker dan er oprecht voor proberen te zorgen dat partijen aan tafel komen, om te pleiten voor een tweestatenoplossing, waar het grootste deel van de Tweede Kamer belang bij heeft en voorstander van is, net als het kabinet. U mag dat blijven doen; dat is uw goed recht. Ik neem er echter fel afstand van. Ik heb te veel gewone Palestijnse mensen gezien die daadwerkelijk voor een tweestatenoplossing willen gaan. Ik heb te veel mensen gezien die van hun land zijn afgegooid, die zijn verjaagd, die geen toekomstperspectief hebben. Ik laat dat niet gebeuren, mijnheer Wilders.

(geroffel op de bankjes)

De voorzitter:
Mijnheer Wilders en mijnheer Roemer, wilt u beiden via de voorzitter spreken?

De heer Wilders (PVV):
Mevrouw de voorzitter. De heer Roemer zegt dat hij afstand neemt van het feit dat Hamas uit terroristen bestaat, dat Hamas de staat Israël niet erkent en, sterker nog, dat Hamas de joden aan het gas wil of de zee in wil drijven en dat Hamas terroristische aanvallen op Israël verheerlijkt. Neemt de heer Roemer daar afstand van? Ik kan niet genoeg benadrukken dat grotere onzin niet bestaat. Mijnheer Roemer, volgens mij bent u de enige in Nederland die vindt dat Hamas geen terroristische organisatie is en dat het bestuur van Hamas niet uit terroristen bestaat die Israël willen vernietigen. In deze fase waarin een groot deel van de Palestijnse gebieden door Hamas wordt bestuurd kan er toch geen sprake zijn van een Palestijnse staat?

De heer Roemer (SP):
De heer Wilders blijft dit herhalen, maar ik blijf op mijn beurt zeggen: ik heb aan beide zijden extremisten gezien die ik absoluut, voor de volle 100%, afwijs; allemaal. Ik kon Gaza niet in, maar ik
weet net als u en veel andere mensen verdomd goed wat er gebeurt bij extremisten van zowel de ene kant als de andere kant. Extremisme is van alle kanten levensgevaarlijk en dat wijs ik af. Wij schieten er echter helemaal niets mee op door iedereen, een hele bevolkingsgroep, stelselmatig terrorist, crimineel of corrupt te noemen zoals de heer Wilders doet. Ik neem daar volledig afstand van.

De heer Wilders (PVV):
Ik begrijp het nu. De heer Roemer is niet in Gaza geweest, want hij kwam er niet in. Rara, hoe zou het kunnen dat hij Gaza niet inkwam? Dat kwam niet doordat ze daar een groot feest maakten, maar omdat het gebied Gaza bestuurd wordt door terroristen van Hamas. Dit kabinet en de meerderheid van deze Kamer willen terecht dat wij daar geen contacten mee hebben, omdat zij uit zijn op de vernietiging van de staat Israël. Mijnheer Roemer, stel dat u eens een paar weken naar Gaza gaat. Ik gun het u niet, maar als u zou zien wat daar gebeurt, wat de leiders daar verkondigen, de haat naar Israël en joden, de haat naar de mensen en dat land en de wil om ze te vermoorden, dan kunt u, zolang dat voort bestaat, niet menen dat het een onafhankelijke staat moet worden. Het zou nooit en te nimmer mogen gebeuren dat dergelijke mensen — het zijn niet alleen extremisten, het zijn terroristen — waar ook ter wereld een eigen staat krijgen.

De heer Roemer (SP):
Om ieder misverstand te voorkomen blijf ik herhalen dat ik ieder extremistisch geluid, van welke zijde dan ook, afwijs. Ik kan dat niet vaak genoeg herhalen. Het extreme geweld over en weer kun je alleen maar ten stelligste afwijzen en dat doe ik ook. Als je je daarbij neerlegt en denkt dat iedereen die er woont even crimineel is, sla je door aan alle kanten. Mijn inzet is een tweestatenoplossing. Dat is volgens mij ook de inzet van het kabinet en een meerderheid van de Kamer. De heer Wilders wil dat niet, dat mag, maar het grootste deel van deze Kamer wil dat wel. Daarvoor moet je uiteindelijk bij elkaar aan tafel zitten. Ik ben ervan overtuigd dat dit veel beter werkt op basis van gelijkwaardigheid in plaats van steeds te ontkennen dat de bevolkingsgroep bestaat.

…………………………