(De ouders van Shalit, foto Haaretz)
Soldaat Gilad Shalit, die 19 was toen hij gevangen werd genomen bij de grens met Gaza, en nu vijf jaar ouder is, mag naar huis. Het is hem verteld, begrijpen we, hoe hij reageerde weten we niet. Het is hem en zijn ouders van harte gegund, want de spanning of ze hem ooit nog levend terug zouden zien moet nauwelijks te dragen zijn geweest en het gevoel dat ze hem aan zijn lot overlieten moet voor Shalit ook vreselijk zijn geweest.
Er is eindelijk een einde gekomen aan de onderhandelingen, Israël heeft zich erbij neergelegd dat er Palestijnen worden vrijgelaten die veroordeeld waren wegens aanslagen, en Hamas heeft zich erbij neer moeten leggen dat Marwan Barghouti niet vrij wordt gelaten – tot gisteren was er een gerucht dat dat wel zou gebeuren, en ook dat de gevangenen die van de Westoever komen ‘vrijgelaten’ worden in Gaza en dus nog steeds niet naar huis kunnen, naar hun familie. Van de ene gevangenis naar een grotere, het is in ieder geval een stap vooruit.
Uiteraard breekt er in Israël meteen een verhitte discussie los. Niet iedereen is het ermee eens. In het anders nogal liberale Haaretz is er sprake van vrijlaten van ‘moordenaars van soldaten’, hoe nu, denk ik. Als Israël ervan uitgaat dat ze in oorlog zijn met de Palestijnen dan is dat de consequentie: je hebt het over soldaten die zijn gesneuveld, niet die zijn vermoord. Het zijn geen burgers. Net als Shalit dat niet was, al was het hartstikke pech voor zo’n tiener dat ze hem net moesten pakken.
Drie ministers hebben tegengestemd, liever het verlies van die soldaat dan toegeven aan terroristen, die breng je maar op het idee dat het zich loont om soldaten te ontvoeren. En een voormalige legerrabbijn vindt dat Shalit doodverklaard en aan zijn lot overgelaten had moeten worden – alles beter dan de tegenpartij zo’n overwinning te gunnen. Hier.
Duizend gevangenen komen vrij. Nu hebben ze er straks nog steeds zo’n slordige vijfduizend of zesduizend over, die in Israëlische gevangenissen zitten. En sowieso heb je de voorraad wisselgeld met een paar flinke razzia’s zo weer aangevuld. Ironisch is het dat uitgerekend vandaag een demonstratieve vastendag (hier) was afgesproken voor het lot van de Palestijnse gevangenen, onder wie parlementariërs, jongeren die als kind onder de zestien gevangen werden genomen, en honderden die vast zijn gezet zonder proces. Velen van hen krijgen geen bezoek, zeker die uit Gaza niet. Die familie krijgt geen toestemming te bezoeken, en op de Westoever zijn het vaak alleen de kinderen die hun vader of oudere broer mogen bezoeken. Zie de korte film, hieronder.