(Ramadan Hussein)

Het werd weer eens tijd om wat te doen voor onze donateurs, de donateurs van Stichting Kifaia, onze vrienden, medewerkers, belangstellenden. Stichting Kifaia, voor wie dat nog niet weet, is een kleine groep van als vrijwilligers werkende mensen die al meer dan tien jaar een organisatie voor gehandicapte mensen steunt in de Gazastrook.

(Theo en Jan Andreae)

De core business van het NCCR is het verlenen van care, van zorg, aan mensen met een zware fysieke handicap – ongeacht of ze gehandicapt zijn geraakt door ‘natuurlijke’ oorzaken als hersenbeschadiging bij de geboorte of genetische problemen – veel neef en nicht huwelijken – door ongelukken in de tunnels of door de motortjes die worden ingevoerd, of door de interne strijd en vooral de Israëlische aanvallen. Er is in Gaza wel sprake van medische behandeling in ziekenhuizen, maar nauwelijks van de zorg erna, van revalidatie. Het unieke van het werk is dat het uitgaat van een multidisciplinaire aanpak, een team van artsen, verpleegkundigen, fysiotherapeuten, psychologen en maatschappelijk werkenden werken samen om een patiënt de juiste zorg te geven, maar vooral dat de teams de mensen opzoeken in hun eigen omgeving (hier). Die omgeving, de familie, de buurt, worden mee betrokken in de aanpak, de familieleden worden getraind om er voor te zorgen dat de patienten in leven blijven, en ook een optimale kwaliteit van leven hebben. Het doel is ruim en breed: de mensen met een handicap horen een volwaardige plek in de samenleving te hebben, en dus wordt er ook gedemonstreerd voor hun rechten.

Ik vond het zelf een ontzettend fijne en inspirerende middag in Dauphine, in Amsterdam. We konden de korte film vertonen die Mark Kulsdom had gemaakt van ons werk (we hopen die binnenkort op YouTube te kunnen zetten, als alle benodigde toestemmingen er door zijn). Het was gelukt om Ramadan Hussein van het NCCR uit Gaza en naar Nederland te krijgen, al was dat weer met de gebruikelijke hindernissen en Theo kon hem interviewen, Christine presenteerde het vrouwenproject dat loopt (hier), Deny vertelde over het project om de jongeren aan werk te helpen dat we op gaan zetten (hier), we zetten een paar mensen in de bloemetjes, zoals Amin Ghazal en zijn familie, die elk jaar in Vlaardingen op de vredesmarkt staan met lekkere hapjes om geld te verzamelen voor Gaza, maar vooral was het een groot plezier om al die mensen bij elkaar te zien, betrokken mensen, actieve mensen. Zo wisten wij, van Kifaia, weer dat we een prachtig netwerk van mensen om ons heen hebben.

(Rechts Joes Meens, voorzitter)

(Christine de Vos, secretaris)

(Deny de Jong, adviseur en medewerker)

(De familie Ghazal)

Het was een fijne zaal, maar het licht was er naatje, en dan ook nog knalrode muren, vandaar dat de kwaliteit van de foto’s wel te wensen overlaat. Maar we weten zeker dat we dit vaker gaan doen, en dat alle mensen die nu niet konden komen een herkansing krijgen. En ik zet ook nog even een verhaaltje op mijn weblog wat iedereen kan doen.

(Martijn Meens, Joes Meens, Mark Kulsdonk)

Ondertussen: meer informatie op onze website, hier, we zitten ook op facebook onder Stichting Kifaia (hier), en ik verwijs nog even naar wat info op mijn weblog, hier. En verder mag iedereen mijn boek lezen om meer te begrijpen wat er in Palestina/Israel in het algemeen en in Gaza in het bijzonder gebeurt. En vooral, waarom het eeuwig duurt voordat er eens wat verandert. Oorlog als er vrede dreigt, oa te bestellen via Bol.com. Krijg je het thuis gestuurd. Hier. Alhoewel het bestellen bij de boekhandel ook een kleine nuttige actie is.