(Hana Shalabi toen ze werd vrijgelaten bij de Shalit-ruil)
De protesttent voor Khadr Adnan voor het Rode Kruis gebouw was net ontruimd toen we vorige maand uit Gaza vertrokken – het is in dezelfde straat als wij werken. Nu is de tent weer ingericht, vanwege Hana Shalabi die opnieuw is opgepakt nadat ze was vrijgelaten, opnieuw zonder vorm van proces, en die nu in hongerstaking is.
Gisteren stond Hana centraal op Internationale Vrouwendag, die ook in Gaza werd gevierd. Kijk hier.
Clara Legêne schreef over Hana op haar weblog:
Dit aardige meisje is Hana Shalabi, ze is net dertig geworden. Iets jonger dan mijn dochter en iets ouder dan mijn oudste zoon.
Van 14 september 2009 tot 18 oktober 2011 zat ze in een Israëlische gevangenis. Waarom? Geen idee. Ze werd gevangen gehouden zonder aanklacht en dus zonder proces. Administratieve detentie noemt Israël dat. Het is verboden volgens internationaal recht, maar Israël laat het vallen onder het recht op zelfverdediging. Maar welke bedreiging Hana voor Israël vormde kunnen ze niet zeggen. Ze had namelijk niets strafbaars gedaan. Haar arrestatie was preventief.
Toen de Israëlische soldaat Gilad Shalit vier maanden geleden werd vrijgelaten maakte Hana deel uit van de prisoner swap en kwam ook vrij. Nu wilde ze eindelijk gaan studeren. Maar op 16 februari kwamen in de vroege ochtend 50 Israëlische soldaten met honden en namen Hana in haar huis met veel geweld weer gevangen. Waarom? Geen idee. Administratieve detentie. Een bevel tot aanhouding konden ze niet laten zien.
Hana werd niet zachtzinnig behandeld, geblinddoekt, en haar armen werden strak achter haar rug gebonden. Ze werd in een isoleercel gezet. Ze besloot tot het enige verzet dat door niemand gebroken kan worden: hongerstaking.
Op 23 februari kreeg ze van haar advocaten haar voorlopige vonnis te horen: zes maanden administratieve detentie, dus tot 16 augustus. Geen aanklacht. Geen proces. Zelf heeft ze het vonnis niet mogen zien of mogen horen.
Op 27 februari zou er een hoorzitting zijn voor het militaire hof, maar die werd uitgesteld tot 29 februari. Daar kregen Hana en haar advocaten te horen dat de militaire rechter op 4 maart eerst wilde overleggen met een inlichtingenofficier en dat Hana en haar advocaten daarbij niet aanwezig mochten zijn.
Sinds 17 februari heeft Hana alleen water gedronken. Ze weigert aanvullende vitaminen en mineralen en weigert ook medisch onderzoek door Israëlische artsen. Wel wil ze graag onderzocht en begeleid worden door artsen van Physicians for Human Rights-Israel (PHR-Israel), die ook hongerstaker Khader Adnan begeleidden. Dit wordt haar geweigerd. Er mogen alleen andere artsen worden toegelaten voor een ‘second opinion’. De Israëlische redenatie is dat als Hana een first opinion weigert, er van een second opinion ook geen sprake kan zijn.
Gisteren was de rechtzitting, voor een militaire rechtbank. Hana werd voorafgaand naakt gefoulileerd en geboeid aan armen en benen overgebracht naar de rechtzaal. Haar vader, die naar het hof was gekomen, kreeg geen toestemming zijn dochter te zien of te horen, de zaal werd op slot gedaan zodat hij niet de deur kon openen. De administratieve detentie is op 4 maart teruggebracht tot vier maanden, maar er is dus nog steeds geen vonnis gewezen, en Hana weet dus ook nog steeds niet waarvan ze wordt beschuldigd. Ze heeft aangekondigd haar hongerstaking niet te beëindigen.
Wij zouden haar verhaal niet kennen zonder de hongerstaking. Met Hana zitten nog 300 Palestijnen in administratieve detentie en de wereld weet het en zwijgt. Khader Adnan heeft een hongerstaking van 64 dagen overleefd, maar is fysiek onherstelbaar beschadigd. Hij heeft al die dagen aanvullende mineralen en vitaminen gekregen en stond onder voortdurend medisch toezicht van het PHR-Israel. Hana drinkt alleen water en krijgt geen medische begeleiding. Dat maakt haar vooruitzichten aanmerkelijk slechter.
Godverdomme.