Behalve voor Frisse Oren (zie hier) zorgt muziekzendeling Brechtje Roos ook voor Frisse Kost. Het recept is eenvoudig: je nodigt een stel mensen uit die elkaar nog niet kennen, maar waarvan je denkt dat ze elkaar wel wat te zeggen hebben, je vraagt ze allemaal om wat te eten mee te nemen, en hoppa, feest.

Wat hadden we met elkaar gemeenschappelijk, behalve Brechtje? Een grote diversiteit, qua leeftijd, wat betreft waar we allemaal vandaan kwamen, Portugal, Azerbeidzjan, Iran en Den Haag, en heel verschillend wat we deden: koken en zingen, veel beeldende kunst, muziek maken en dingen rondom muziek organiseren, politiek, psychologie, schrijven, lesgeven. En waar we ons voor interesseerden: bijen, biologisch voedsel, ons werk aan de man brengen, de wereld een beetje mooier maken. Langzamerhand zag ik wat we nog meer met elkaar gemeenschappelijk hadden: allemaal eigenzinnige mensen met een eigen visie, die zich niet zo makkelijk in het gareel laten houden en die niet makkelijk in de klaarliggende hokjes passen. En daarom wel een rijk leven hadden maar niet speciaal in de portemonnee. Ik had het over een uitgever die mijn boek niet wilde hebben omdat het te ‘hybride’ zou zijn. We waren met elkaar allemaal wel een tikje hybride. Niet te vangen. Misschien niet helemaal van deze tijd? Juist wel, dacht ik na afloop. Hier zaten de mensen die ‘out of the box’ dachten, hier zat de toekomst. En die van de bijen, hopelijk.

Dank je wel, Brechtje.