Als ik naar mijn foto’s kijk, na afloop van zo’n demonstratie, dan valt me vooral het contrast op: ik zie ernstige gezichten, woede, verdriet, maar op andere foto’s lachen de mensen stralend. Die woede en verdriet waren om het onrecht, en om de doden in Gaza. De lachende gezichten zijn omdat het fijn is om elkaar daar even tegen te komen, elkaar even vast te kunnen houden. Vandaar deze keer: twee series. Een van de demonstratie (hier) en een van de mensen die ik ken en die daar ook waren.