Gast op dit weblog, met een overdenking voor het nieuwe jaar. Monique Samuel.

Nederland heeft zich in de afgelopen decennia geleidelijk bekeerd tot het individualisme. Een verstoorde notie van het individualisme, wel te verstaan. Het concept dat ieder individu vrij is en alles mag doen en laten wat hij wil, wordt voortdurend tot in het extreme doorgetrokken. Combineer deze levensfilosofie met het kapitalisme en je bent niet alleen helemaal ‘vrij’; je bent ‘vrij’ en ‘rijk’ (ten koste van een ander).

Natuurlijk is de vrijheid die wij denken te ervaren maar een zwak substituut voor wat echte vrijheid zou moeten zijn. De moderne individuele mens is helemaal niet vrij. Hij is een slaaf van z’n verlangens en een gevangene van het systeem. Een systeem dat losgekoppeld is van de menselijke maat en waarin niet het individu maar het getal centraal staat, waar zorg wordt uitgedrukt in winstcijfers, werknemers worden ontslagen omwille van een hogere beurskoers en scholengemeenschappen worden geteisterd door opportunistisch mismanagement. Hierin wordt de zwakke leerling een probleemgeval, de alleenstaande oudere een last en de bijstandsmoeder een kostenpost.

Lees het complete artikel, hier.