(Conny Meslier)

Gisteren had ik een leuke avond in Amersfoort. Alweer. De week ervoor was ik ook in Amersfoort om wat te zeggen na een Palestijnse film, ‘Habibi’. Was ook fijn. Wat is er toch met Amersfoort?

Ik was uitgenodigd door POWER (wat staat voor Prettig Oud Worden en Relativeren) – een club mensen die van alles organiseren dat gaat over bewust, creatief en zinvol ouder worden. Net iets voor mij, dus, want daar ben ik ook nogal mee bezig. Connie Meslier had me gevraagd (die is zelf een aanstekelijk voorbeeld van ‘prettig rijpen’) De avond vond plaats op een op zich al inspirerende plek, het atelier van Maugosia Sycz, de initiatiefneemster van Power. Barbara Bastiaanssen was er ook, en ondanks het barre weer was het vol en uitverkocht. En een fijne sfeer.

(Barbara Bastiaanssen)

Ik zou het hebben over ouder worden, en zei maar meteen dat ik geen deskundige ben, want ik doe het ook maar voor het eerst. Dit is wat ik wel weet: dat ik op niks lijk in wat ik eens in mijn hoofd had over: zo ben je als je 68 bent. En toen ik de zaal rondkeek, veel vrouwen en een paar mannen, die leken ook al niet op wat vroeger zestigjarigen en daaromtrent waren. Veel vitaler, veel authentieker, ik zag geen mens met dat ik-ben-zestig-uniform dat vroeger zo gewoon leek.

Dit is de tegenstrijdigheid waarin we leven, zei ik. We worden ouder dan ooit. Van de vrouwen die nu 65 zijn zal drie kwart tachtig worden – of ouder. Je kunt dus niet doen alsof we nog maar eventjes hebben. We worden ouder dan ooit, we zijn eigenwijzer en zelfstandiger dan ooit, stuk voor stuk hebben we van alles te doen. Tegelijkertijd leven we in een maatschappij waarin oud out is, waarin iedereen die niet meer ‘productief’ is gezien wordt als overbodig, als levend op kosten van de samenleving.

Ik vroeg de aanwezigen na te denken wat voor voorbeelden we hebben – de negatieve, het schrikbeeld, zo wil ik niet oud worden (mijn moeder) of de positieve, zo wil ik wel oud worden (mijn oma). Bij de discussie zei een vrouw: ik heb eigenlijk geen echte voorbeelden. Kijk, dat is interessant. Zoals ‘wij vrouwen’ aan het begin van de vrouwenbeweging onszelf uit moesten gaan vinden omdat we helemaal geen voorbeelden hadden van hoe je leeft als geëmancipeerde vrouw, zo moeten we ons nu opnieuw zelf ontwerpen – zoals wij ouder worden deed nog niemand dat. Nou, dat is een aardige opdracht. Dat kunnen we heel goed samen. Noem het maar de derde golf, en dit keer zijn mannen ook welkom.

Zonder de minder prettige kanten te ontkennen: we gaan niet doen alsof het alleen maar leuk is, maar ook zonder slachtofferig te doen, want we hebben veel kansen en uitdagingen en mogelijkheden. Ik had zelf bedacht wat ik zie als de voordelen van mijn leeftijd, en kwam er op twee. De eerste is dat ik mijn hele leven heb gedaan waar ik echt zin in had. Altijd enorm leuk werk gedaan, geschreven, lesgegeven. Met wel het neveneffect dat ik slecht voor mijn pensioen heb gezorgd. Wat betekent dat ik voor een nieuwe uitdaging sta, want ik kan het me niet veroorloven om niet te werken. Maar ik hoef me niet meer waar te maken. Want dat heb ik al breeduit gedaan. Ik dacht: ik kan niet meer mislukken. Dat is leuk.

En een tweede voordeel: ik besef dat mijn tijd opraakt. Ik dacht vroeger altijd dat je geduldiger werd als je ouder was. Nou mooi niet. Want nu mijn tijd kostbaarder wordt, word ik alleen maar ongeduldiger en kritischer. En eerlijker. Ik heb geen tijd meer voor onzin. Ik ga niet meer naar een feest als ik er geen zin in heb, want meestal vind ik feesten gewoon niet leuk. Ik wil graag echt contact, ik wil graag dat dat contact ergens over gaat. Ik doe dus liever een lezing zoals in Amersfoort, dan dat ik naar een receptie of een verjaardag ga, want dit ging tenminste ergens over. En inspireerde niet alleen de mensen die er waren – dat lieten ze tenminste blijken – maar mij ook.

POWER doet het al, allerlei activiteiten bij het ouder worden, en ik wil er ook meer mee doen. Dit in ieder geval: elke week, omstreeks de zaterdag, zet ik een stukje op mijn weblog, een tip, een idee, een aanbeveling, een inspiratiebron, ik deel met jullie waar ik zelf wat aan heb, en dat kan op alle terreinen zijn van zelfzorg, het lichaam, de ziel, iets doen in de wereld, onze creativiteit, bronnen van wijsheid, hoe blijven we in balans.

Op dit weblog kun je niet reageren. Maar ik zet het ook op facebook, en daar kan dat, voor wie mijn ‘vriend’ is wel. Daar kunnen dus meer mensen iets met elkaar delen. Ik hoorde trouwens dat POWER ook nog wat gaat doen rondom de sociale media, dit hier dus, want het zijn interessante middelen om te delen en contact te houden, als je een beetje weet hoe je ermee om wilt gaan.

En voor wie het interessant vindt om meer kennis te maken, en te zien wat je op mijn weblog nog meer kunt vinden, kijk hier. En voor wie meer wil weten over mijn werk in de Gazastrook met Stichting Kifaia, kijk hier. En voor wie mijn boek Het jawoord nog wil bestellen – want die stapel was zo op, kijk hier.

Over POWER: Hier.
De foto’s waar ik opsta zijn door Connie Meslier gemaakt.

En voor wie het leuk vindt: hier begint de serie ‘ouder worden voor beginners’.