Bewegen

Oké, vijf regels voor gezonder leven. Ik herhaal ze nog eens.

1. Genoeg beweging
2. Niet roken
3. Matigen of ophouden met alcohol
4. Gezonde voeding en dus een gezonder gewicht
5. Voldoende slaap en ontspanning

Over vier van de vijf onderwerpen heb ik wel wat te zeggen, en te delen met de mensen die dit lezen. Niet dat ik het allemaal zo goed weet, maar wel dat ik ermee bezig ben en me graag laat adviseren door mensen die er meer van weten en dat ook graag weer doorgeef.

Over niet roken heb ik geen advies, behalve dat het absoluut slim is om ermee te stoppen. Maar ik heb makkelijk spreken want ik rookte alleen maar sigaartjes bij de computer, en het is niet zo moeilijk om daarmee op te houden – lang niet zo’n stap, in mijn geval, als ophouden met drinken en mijn eeuwige worsteling met overgewicht. Dus behalve ‘hou er eens mee op, het is niet goed voor je’, heb ik weinig te vertellen. Dat moeten andere mensen maar doen, dat onderwerp sla ik over.

Maar bewegen. Tsja. Ik weet dat het goed voor ons is om, zeg, elke dag toch minstens een halfuurtje echt te bewegen, maar ik heb er een probleem mee. Ik vind het SAAI. Ik blijf het gevoel houden dat ik wel wat beters te doen heb. Ik ken mensen die van sport houden, die lange boswandelingen maken voor hun plezier, ik ken zelfs mensen die rennen, en me kunnen vertellen hoe lekker het is als je even doorzet en dan die, wat was het ook weer, dopamine produceren in hun lichaam, wat een soort gezonde en zelfgemaakte drug is waar je een beetje high van wordt. Lijkt me enig. Ga ik nooit halen.

Ik heb één voordeel, ik heb geen auto. Ik heb eens in een ver verleden mijn rijbewijs laten verlopen omdat ik met mijn dromerige kop autorijden heel erg vervelend vond, en ik toen een vriend had met een auto. Ik maakte hem in het begin van onze verkering wijs dat ik helaas niet goed kon rijden als ik aan een boek zat te werken – beetje te wazig, zei ik – en dat geloofde hij. Dus of hij wou rijden zolang ik aan een boek werkte. In zijn verliefdheid zie hij ja. Hij wist alleen nog niet dat ik altijd aan een boek zat te werken, en toen tien jaar later en tien boeken verder onze verkering op z’n eind liep was mijn rijbewijs verlopen en dat liet ik zo. Dus ik loop. Als ik boodschappen doe heb ik mijn halfuurtje er wel opzitten, maar veel is dat niet.

Toen ik bij de Weight Watchers zat (kom ik volgende keer op) moest ik ook meer bewegen. Ik schreef me in bij een sportschool voor dames in de buurt, en hield dat een paar maanden vol. Godallemachtig, wat vond ik het SAAI om een uur op die machines te staan trappen en hollen, zelfs die machines waar ze een tv bij hadden aangeschakeld – niet erg mindfull dus – konden me niet bij de les houden. Ik bleef smoezen verzinnen waardoor ik die twee keer per week niet haalde en zei toen mijn dure abonnement maar weer op.

Ik ben de laatste tijd maar weer eens gaan shoppen welke vorm van bewegen mij wel zou bevallen. Vroeger danste ik graag, maar een proefles Zumba bleek niks voor dikke ouwe dames. Daar stond zo’n jong slank ding voor het klasje dat ons pasjes leerde en net als ik die een beetje had begon ze aan het volgende dansje. Ze zag mij wel ploeteren en riep nog vrolijk dat het nog wel zou komen als ik volhield, maar ik vond het te demotiverend om tussen die huppelende meiden een beetje over mijn eigen voeten te struikelen.

Ik heb een tijdje yoga gedaan in het buurthuis, dat ging al beter, al werd ik wat droevig van wat ik allemaal niet meer zomaar kon – eens was ik een lenige meid die met gemak een voet in haar nek legde. Daarna kwam ik terecht bij hatha-yoga, een vorm van yoga die vermengd is met meditatie, en die heel rustig is. Bij de meeste oefeningen lig je op een matje, en ook al doe je alles langzaam, je voelt wel aangenaam je spieren aan het eind. Dus ik zie me binnenkort wel weer aan een tienrittenkaart, als mijn heup geen zeer meer doet maar daar ga ik nu even niet over zeuren.

Wat mij nog het meeste beviel, en wat ik nu bijna elke week wel doe is aquajoggen. De meeste zwembaden hebben een aanbod, en ik ging mee met een invalide vriendin van in de tachtig, naar een warmwaterbad. Driekwartier poedelen onder leiding in het water, het is leuk, ik kan het en merkte ook dat ik snel vooruitging en mijn conditie dus echt beter werd. Ik vind het gezelschapje van overwegend oude dikke dames en een enkele dito heer wel leuk, en ik hou van water. Hehe, eindelijk iets gevonden waarvan ik wel denk dat ik het vol zal houden. Mijn streven is twee keer per week, er is nog een ander bad met koud water waar een kuub vrouwen (en weer een enkele man) een uur lang op commando in spartelt, op zaterdagochtend, vlak bij mijn favoriete markt waar ik dan vervolgens lekkere groente en kaas ga kopen. Dat voelt in combi dus meer als een uitje dan als plicht, maar kijk, het is zaterdagochtend, en wat doe ik, ik zit weer achter de computer om jullie te vertellen dat je vooral meer moet bewegen.

Bij mij helpt het om zulke dingen samen te doen. Als je uit moet leggen waarom je er de vorige keer niet was, heb je toch net wat meer de neiging om wel te gaan.

Ik probeer meer te lopen. Dat wil zeggen eens een keer niet met de tram te gaan, als het niet te ver is, en af en toe gewoon de deur uit te stappen om een verzonnen boodschapje of even een krant of een kopje koffie ergens.

Wat we weten: van bewegen word je niet per se dunner, al wordt dat wel vaak beweerd. Het ziet ernaar uit dat meer bewegen ook maakt dat we behoefte hebben aan meer calorieën, en we weten zeker dat minder of anders eten erg veel meer helpt om gewicht te verliezen. Maar bewegen houdt ons langer soepel en gezond, dat is wel zeker. Het heeft vooral ook een psychische werking. Als ik een beetje sjagerijnig of lamlendig ben, en dus de neiging heb om maar op de bank te ploffen (en vroeger om er een lekker glaasje wijn bij te nemen en de rest van de dag maar te vergeten) helpt het me echt om tegen die neiging in effe een stukje te gaan stappen. Op een of andere manier laat dat lopen ook een frisse wind door het hoofd waaien.

Een ander adviesje kreeg ik van een vrolijke yogalerares. Als je toch in je huis van alles moet doen, doe dat dan eens met verschrikkelijk overdreven gebaren. Speel eens zo’n reclamehuisvrouw die lachend haar was ophangt. Zet een muziekje op, doe een idioot dansje. Niemand ziet je, maak je belachelijk. Als je veel achter de computer zit, strek je af en toe eens uit, loop even een rondje door het huis, zet desnoods de wekker om het uur.

Ik heb in Gaza met ons werk met gehandicapten ook geleerd dat juist als je lichaam niet meer helemaal optimaal functioneert het meer dan ooit belangrijk is om alles wat het nog wel doet soepel te houden. Oefeningen doen, fysiotherapie, zijn juist zo belangrijk voor de mensen die de neiging hebben om het maar op te geven. Om niet dik te worden als je niet meer loopt, om nog steeds plezier te hebben in wat je wel kunt. Kan ik wat van leren.

Ik ben ook van plan om als het weer wat beter wordt en mijn heup geen zeer meer doet weer eens een fiets aan te schaffen. Ik woon vlak bij de Amstel, prachtig ritje. Zou ik toch ook vaker moeten doen. Zei ze.

Nog iets: Ivan Wolffers (in Het gezonde lifestyleboek) zegt dat ouderen die in beweging blijven minder kans hebben op Alzheimer. Lang zitten zonder te bewegen is een van de oorzaken van diabetes type 2. En nog wat, waar ik op terugkom als we het hebben over slapen en ontspannen. Ik ga vaak naar bed als ik ‘hoofdmoe’ ben, maar met mijn lijf niet veel heb gedaan. Het slaapt echt lekkerder als je ook ‘lijfmoe’ bent. Na mijn uurtje aquajoggen ga ik met meer plezier slapen, dan voel ik mijn moeie ledematen tussen de lakens en slaap tevreden in als een kleuter na een middag in de zandbak.

Ga door naar deel 9, hier