(Tiny Kox)

Frank de Grave van de VVD ergert zich eraan dat de Eerste Kamer niet zomaar goedkeurt wat er in de Tweede Kamer is besloten. Tsja, dat wisten ze van tevoren.

Hoe we aan die merkwaardige coalitie van VVD en PvdA zijn gekomen weten we ook: dat was toen een flink deel van de stemmers dachten dat ze strategisch moesten gaan stemmen, op de PvdA om de VVD eruit te houden, dan wel op de VVD om de PvdA eruit te houden, en niet doorhadden dat Samsom en Rutte allang bezig waren om voetje te spelen onder te tafel. Dat die bevolking er niet zo blij mee was dat VVD en PvdA meteen in een liesjemo klommen bleek ogenblikkelijk toen zowel VVD als PvdA in de peilingen een flink deel van hun zetels weer in mochten leveren. Op dit moment staat in de peilingen van De Hond de VVD op 24 zetels en de PvdA op 19. Oftewel: de VVD is er 17 kwijtgeraakt en de PvdA 19. Nu is het in onze democratie nu eenmaal zo dat de coalitie tot ze naar huis wordt gestuurd mogen doen alsof ze nog steeds namens de meerderheid van de bevolking regeren, maar een beetje gaan zeuren dat het zo lastig is omdat ze in de Eerste Kamer maar 30 van de 75 zetels hebben, dat zou ik met het groeiende ongenoegen maar niet doen. De Eerste Kamer zal, zolang ze bestaan, doen wat we mogen en moeten doen, wetsvoorstellen doorlichten op consistentie, haalbaarheid, uitvoerbaarheid, en de vraag beantwoorden die ik zo vaak heb horen stellen toen ik nog senator was: voor welk probleem is deze wet eigenlijk een oplossing? Want dat werd onderweg nogal eens vergeten. Lees het verhaal over de behandeling van het woonakkoord, morgen, van mijn ouwe makker Tiny Kox.

Eerst zal de Eerste Kamer doen wat ze doorgaans doet: de voorstellen tegen het licht houden en nagaan, niet alleen of ze politiek wenselijk zijn, maar ook of ze werkelijk haalbaar en uitvoerbaar zijn. Wat betreft de politieke wenselijkheid is het aannemelijk dat het oordeel van de fracties aan beide zijden van het Binnenhof gelijkluidend is. Dat is bijna altijd het geval en ook voor de hand liggend. Het gaat immers om weliswaar verschillende fracties maar die behoren tot dezelfde partijen – met als enige uitzondering de Onafhankelijke Senaatsfractie (één zetel), die geen collega-fractie in de Tweede Kamer heeft.
Spookverhalen dat de Eerste Kamer ‘politiseert’ en ander stemgedrag dan voorheen vertoont, hebben geen serieuze basis. Het enige wat de laatste tijd anders is, is het gegeven dat de regering in de Tweede Kamer een politieke meerderheid van VVD en PvdA achter zich weet, maar die in de Eerste Kamer mist (waar VVD en PvdA slechts 30 van de 75 zetels bezetten).
Toch volgt de Eerste Kamer niet altijd het oordeel van de Tweede Kamer. Dan is doorgaans de kwaliteit van de wetgeving, de verhouding tot de Grondwet en internationale regelgeving en/of de uitvoerbaarheid ervan in het geding. Recente voorbeelden zijn de verhuurderheffing, het Elektronisch Patiëntendossier en de Wet Personenvervoer. Die wisten het in 2012 niet tot het Staatsblad te brengen omdat een ruime meerderheid van de Eerste Kamer ze per saldo niet voor zijn rekening wilde nemen.

Kijk voor het hele verhaal hier.