Kobus is alweer niet dood gegaan. Hij doet af en toe erg overtuigend alsof. Zijn stervende zwaan act.

Drie keer is hij bijna dood gegaan aan niet kunnen plassen, daar is hij nu voor geopereerd want de boel verstopte steeds. Hij heeft ook al eens een zware blaasonsteking gehad. Nu was het weer mis, vergeefs drukken, grommen en kreunen van de pijn, niet eten, wegkruipen onder het bed. Nou heeft hij met zijn halfverlamde achterlijf wel vaker last van constipatie, maar dat is meestal met een paar uur weer voorbij waarna ik alle plasjes, kotsjes en poepjes op kan dweilen, maar nu was het echt erg. Op naar dokkie dokkie die arme Kobus verloste van een zowat versteende drol die de uitgang muurvast versperde. Antibiotica, pijnstillers, poepzachtmakers en Kobus ligt weer op zijn vaste plekjes, of bij de verwarming, of in het plekje waar de zon schijnt als de zon schijnt, heel gewoon alsof we niet net weer een fiks drama achter de rug hebben en hij spint weer. Hij gaat ook vandaag nog niet dood. Gelukkig.