Conny Palmen zat bij DWDD vanwege een boek dat net is verschenen: Waarom schrijvers drinken, van Olivia Laing. Kijk hier.

Maar natuurlijk werd zij niet alleen gevraagd omdat ze schrijft, maar omdat het wel bekend was dat ze veel dronk – het was meer dan eens in het openbaar pijnlijk merkbaar. Nu heeft ze besloten, en vertelt daar prachtig over, hoe ze door een vriendin werd overgehaald om maar eens naar een verslavingsarts te gaan. Ze heeft na twee maanden ‘droog’ besloten om er niet helemaal mee op te houden maar drinkt in ieder geval niet meer elke dag. Dat is een mooi verhaal, geïllustreerd door een interview met Reve, die net als zij zegt: werken terwijl je drinkt, dat gaat niet. Drank is altijd voor erna.

Maar ik dacht bij de uitzending nog wel wat. Ik heb het boek van Olivia Laing nog niet gelezen, maar het lijkt opvallend veel op een boek van Tom Dardis, The Thirsty Muse, uit 1989. Zelfde verhaal, hoe beroemde Amerikaanse schrijvers als Hemingway en Scott Fitzgerald behoorlijk zopen. Wat Palmen overslaat is dat dat niet alleen schrijvers waren, maar mannelijke schrijvers. En in Dardis kun je lezen hoe juist Scott Fitzgerald en Hemingway erg bezig waren om te laten zien hoe zij als romanschrijvers, in de VS is dat werk voor mietjes, toch èchte mannen waren. Hemingway ging er prat op dat hij in staat was ’to outhunt, outfuck and outdrink any other man’, en dat heeft hem uiteindelijk zijn leven gekost. Palmen heeft het daar niet over, ik zal eens kijken of Laing dat wel doet. Want teveel drinken is niet alleen een schrijversprobleem, het is ook een mannenprobleem al halen de vrouwen al emanciperend wel in.

(Hier mijn verhaal over hoe ik geheelonthouder werd, nu ruim twee jaar geleden.)