Vorig jaar werd hij ook al tachtig, Huub Oosterhuis. We vierden het met de ekklesia, ik schreef een stukje voor het vriendenboek: ‘lieve vriend leraar’, (hier) En nu vieren we het, een beetje verlaat, nog eens. Met een prachtig feest. Nog even en we kunnen zo door naar zijn volgende verjaardag als hij 81 wordt.

Huub is trouw gebleven aan alle fasen in zijn leven, en dus heb je een zaal vol met bijzondere mensen – ik zat naast iemand die nog bij hem op school had gezeten. En dit kon je dus zien: Huub is ondanks het feit dat hij vaak gezien wordt als iemand met een uitgesproken en soms provocatieve mening – waar wat in zit – ook iemand die een geweldige kleurige en diverse groep mensen om zich heen heeft verzameld, hij verbindt. Zoals hij ook geloof, kunst en politiek verbindt tot een natuurlijke eenheid.

En dus zit daar een hartstikke linkse atheïst op het podium, naast een protestant in hart en nieren die grappen maakt over de paus, horen we zijn op muziek gezette teksten, zingen zijn zo muzikale kinderen, krijgen we een tango, wordt er een portret van hem aangeboden hoewel hij nog zo had gezegd dat hij geen cadeau wilde, wordt het Huub Oosterhuis Fonds gedoopt, spreekt de mecenas van De Nieuwe Liefde een woordje, spreekt zijn vrouw een prachtig liefdesgedicht dat door hem beantwoord wordt: ik heb je lief. Ach jee ach jee, daar zaten we weer met een fikse brok in de keel.