“Er is in de mensen een hartstocht om goed te zijn, om kleine alledaagse dingen goed te doen: goed te koken, een tafel mooi te dekken, mooi te zingen; een bijna instinctieve, in ieder geval niet-bedachte toewijding, een ernstige en tegelijk lichte aandacht voor wat nú gedaan moet worden. Aan kinderen is dat af te zien als ze op hun fluitje spelen – ze hoeven niet gezien te worden, daar doen ze het niet om, ze doen het nergens om; soms hebben grote mensen dat ook nog, je ziet het in ziekenhuizen, in klinieken voor geestelijk gestoorden, of god weet waar.
Dat talent om kleine dingen goed te doen, om op de vierkante meter volmaakt te zijn, dat wil zeggen zo goed mogelijk: dat is een liefde die, althans op de vierkante meter, het aanschijn der aarde verandert en zin geeft aan ‘het leven’. Zonder dat talent en die liefde is de dag van vandaag, die paar vierkante meter waarop wij leven, onleefbaar, godverlaten en ijler dan ijl. Dat weten de meeste mensen uit ervaring. ”

Uit: Huub Oosterhuis, Vriend voor het leven.