Het heeft mij al lang verbaasd hoe nog steeds zoveel mensen die zichzelf christenen noemen het kunnen maken: blind te blijven voor het onrecht dat Palestijnen wordt aangedaan, ook de christelijke Palestijnen, vanuit een even blinde christelijke liefde voor Israël. Zonder politieke analyse, en zonder zichzelf de vraag te stellen of je Israël uiteindelijk helpt wanneer je hun onzalige bezettingspolitiek accepteert als ‘veiligheidsmaatregel’ ging met name de Christen Unie maar door op dezelfde lijn – het was niet om aan te zien dat Joel Voordewind wel met christelijk erbarmen aan kwam zetten bij de vluchtelingen in Nederland, maar niet thuis gaf wanneer het ging om Palestijnse vluchtelingen.

Misschien komt daar verandering in. Wouter Beekers, directeur van het wetenschappelijk bureau van de CU heeft een stuk geschreven. Lees. Ik heb er best nog wel wat op aan te merken, maar het staat haaks op het beleid van de CU tot nu toe.

Volksvertegenwoordigers van de CU en SGP leggen de verbondenheid met Israël vaak wel heel exclusief uit. Er zou, vanuit de kern van het evangelie, meer aandacht moeten zijn voor de slachtoffers onder de Palestijnen, aldus WI-directeur Wouter Beekers in het ND.

‘Leidende gedachte dient te zijn het garanderen van veiligheid voor de democratische, Joodse staat Israël en zijn burgers.’ Bij de Europese verkiezingen gaven ChristenUnie en SGP een heldere en herkenbare boodschap af: wij zijn vrienden van Israël. Maar zo gesteld staat deze vriendschap haaks op de kern van de christelijke politiek. En zo gesteld dient zij de vrede niet, een pijnlijke constatering in dagen waarin die vrede al zo onder druk staat.

Lees verder: hier