De speech die ik, een beetje ingekort, hield op het Museumplein in Amsterdam, waar duizenden mensen protesteerden tegen de aanval op Gaza. De demonstratie was georganiseerd door een groep die mijn hart heeft gestolen, Youth for Palestine.

Amsterdam, 20 Juli 2014

Lieve mensen,

Ik kon niet anders dan ja zeggen toen ik werd gevraagd om vandaag te spreken, maar het eerste wat ik dacht was: wat moet ik in godsnaam nog zeggen. Wat kan ik zeggen zonder in tranen uit te barsten, tranen van machteloze woede.

Ik kom al twintig jaar in Gaza, ik werk daar samen met de mensen van Stichting Kifaia. We werken voor mensen met een handicap, en we ondersteunen de gezondheidszorg daar. Ik kom er al jaren bij mensen over de vloer, ik heb er vrienden, met wie ik ‘s nachts als zij niet kunnen slapen en ik ook niet, berichtjes uitwissel. Leef je nog? Ik leef nog maar mijn huis is er niet meer. Ik leef nog maar de buren zijn dood.

Ik voel me machteloos omdat ik het niet snap: iedereen die nog enigszins bij zijn verstand is kan weten wat er daar gebeurt, en ik begrijp niet waarom we niet massaal in woede uitbarsten en zeggen en nu is het afgelopen, ministers, politiek, doe wat! Sta niet aan de kant toe te kijken bij deze nieuwe slachtpartij! Maak je niet medeplichtig aan oorlogsmisdaden! Laten we niet opnieuw afwachten tot de doden zijn geteld, de mensen doodgebloed zijn in de straten, de babies dood onder het puin vandaan gehaald zijn, en we daarna, als het is afgelopen, de hulptroepen mogen sturen om de rotzooi op te ruimen en mee te werken aan de revalidatie van al die nieuwe gehandicapten. Om ons dan op de borst te kloppen dat we de beroerdste niet zijn.

Ik ben zo woedend.

Ik ben woedend op onze politiek die het af laat weten. Ja, ook de linkse partijen die fraaie statements in hun partijprogramma’s hebben staan maar nu hun mond houden. Of hun mond open doen en zich dan zorgen maken over de veiligheid van Israël. Niks doen ze, op een paar mensen na die vrienden zijn en net zo wanhopig en kwaad zijn als ik. Sorry, Nourdin, jou bedoel ik niet, jij bent hier ook. Maar waar blijft Timmermans die voor de verkiezingen nog prachtige radicale taal uitsloeg, waar zie ik vandaag op het museumplein massaal de vlaggen van de SP, van Groen Links, van de PvdA? Wat is dat met jullie, lafaards? Komt het even niet goed uit?

En dan de media. Wat een rotzooi. Ik ben geen journalist, maar ik weet in mijn eentje meer van de feiten en van de achtergrond van wat er in Gaza gebeurt, dan de voltallige redacties van kranten en nieuwsprogramma’s in Nederland bij elkaar. Die kennis haal ik niet uit de kranten, die haal ik van het internet, waar je nog onafhankelijke bronnen kunt vinden. Wat proberen de redacties toch heldhaftig om neutraal te lijken in een situatie waarin niemand meer neutraal kan blijven. Wat is er toch afgesproken om te doen alsof Israël en Hamas tegenover elkaar staan als gelijke partijen. En hebben jullie het allemaal op het nieuws gehoord? Israël wilde een staakt het vuren, maar Hamas wou niet. Dat geloven intussen zowat alle Nederlanders, en HET IS NIET WAAR. Geen enkele krant heeft het de moeite waard gevonden om mee te delen dat Hamas een solide voorstel heeft gedaan voor een wapenstilstand van tien jaar. Ja, wel op voorwaarde dat er iets gedaan wordt aan de moordende belegering van Gaza, want hoe dacht je anders dat er vrede kan komen als meer dan anderhalf miljoen mensen geen leven hebben? Israël had na de vorige aanval al beloofd om de belegering te verminderen, maar zich daar niet aan gehouden. Ook dat lezen we in geen enkele krant. Morgen zeg ik mijn abonnement op NRC op, want dat is al oud papier nog voor ik het uit mijn brievenbus heb gehaald.

Wat denken mensen hier te weten over Hamas? Dat het een fundamentalistische terreurgroep is, die raketten afvuurt op Israëlische burgers. Ik ben absoluut geen voorstander van die raketten, maar wat gebeurt er wanneer ze die niet afschieten? NIETS. Dan vergeet iedereen dat er in die openluchtgevangenis mensen weg zitten te rotten. De meeste van mijn vrienden in Gaza zijn geen aanhangers van de religieuze politiek van Hamas, en ze zijn ook niet idolaat van de retoriek van het gewapende verzet. Maar ze hebben wel respect voor Hamas als de enige grote verzetsbeweging die stand houdt, anders dan Abbas van de PA die eindeloos probeert in het gevlei van Israël te blijven terwijl hij er geen centimeter land mee terugkrijgt.

Voor wie het nog niet begrijpt, onze politici in ieder geval niet en onze media ook niet: Israël is bezig met de vernietiging van Palestina en het Palestijnse volk. Ze zullen niet ophouden tot die missie is volbracht, of tot wij hen tegenhouden. Ik weet dat in Nederland erg veel mensen het niet op kunnen brengen om dit onder ogen te zien, en die niet kunnen geloven dat het echt zo erg is. Maar dit is duidelijk: Israël wil geen vrede. Israël wil het land. Israël gaat door met nederzettingen bouwen. Israël zal elke paar jaar Gaza tot gort bombarderen. Israël wil de Palestijnen weg hebben en hen niet als normale mensen met normale rechten behandelen.

Wat kunnen we doen?

We gaan onze politici bestoken. We gaan onze media bestoken, brieven schrijven, email sturen, we gaan op hun stoep zitten. Zorg dat je op de hoogte bent van de feiten, zorg dat je weet wat je zegt. Leer hun leugens ontmaskeren. Kies je woorden zorgvuldig, al ben je nog zo kwaad. Laat ze geen moment meer vergeten dat ze tekort schieten en dat wij dat zien en dat niet langer accepteren.

Wij hier, zijn de hoop van Gaza. Overal ter wereld zijn het de gewone burgers die het niet langer aan kunnen zien, de publieke opinie is aan het kantelen. Alleen onze politici en onze media hebben het nog niet door. Dat gaan we ze aan hun verstand peuteren. Ze zullen luisteren. Naar ons. We zullen niet ophouden tot zij eindelijk hun werk doen. Wij laten Gaza niet in de steek. Wij niet. Steek je hand omhoog en beloof: WIJ LATEN GAZA NIET IN DE STEEK!