Ondanks de regen en nog meer voorspelde stortbuien: een massa mensen die de vijfde grote demonstratie tegen de aanval op Gaza vormden, deze keer met name georganiseerd door Lisanne Boersma. Ik zag tot mijn plezier voor het eerst veel herkenbare SPers met rode shirtjes en jassen, ik zag ook een paar GroenLinksers. Speeches natuurlijk, Mohammed Rabbae, oude rot, Solmaz Mahmoudi, journaliste oa bekend van Joop, en ik. Ik zei (onder andere) dat ons ook na een wapenstilstand nog veel te doen staat: in de eerste plaats, Gaza helpen overleven, nu er veel mensen uit de ziekenhuizen thuis zijn gekomen en revalidatie nodig hebben. Dat er voor gezorgd moet worden dat iedereen weer onderdak krijgt en straks met de koude winter weer warm en beschut kan wonen. Er is water nodig, en elektriciteit. Er moet dus geld komen.
Maar vooral moeten we beseffen dat er nog niets is opgelost wanneer Gaza niet langer wordt gebombardeerd. De blokkade moet worden opgeheven, en dat blijft een heel belangrijk punt voor de toekomst, ook als de aandacht van de media verslapt. We moeten de regering onder druk blijven zetten, de politiek wakker houden. De media blijven bestoken omdat die zo ontzettend slecht hun werk hebben gedaan in deze afgelopen weken.
En wij beloven opnieuw dat we Gaza niet in de steek laten!
Bij het tweede blok sprekers mistte ik (op zoek naar een kopje thee en een WC) de spreker van War Child. Daarna twee krachtige speeches: voor Een Ander Joods Geluid was het Max Wieselmann, en die van de SP – voor het eerst een Tweede Kamerlid, Sadet Karabulut. Bij de vierde, van Judith Sargentini van Groen Links ging het niet goed. Toen ze begon over ‘de oorlogsmisdaden van Hamas’ ging het voorspelbaar mis, er kwam er een luid boegeroep waar ze niet meer bovenuit kwam. Ze maakte het er ook niet beter op toen ze riep dat zij niet eenzijdig was. Natuurlijk was het beter geweest als ze na het boegeroep uit had kunnen spreken, maar het was geen beste beurt voor Groen Links. Als dat de overheersende mening is binnen GL, het bekende paradigma twee ‘waar er twee vechten hebben er twee schuld’ (ik kom daar binnenkort nog op terug) met die dringende behoefte om steeds maar genuanceerd te blijven en beide zijden te belichten, dan mag je je afvragen wat je aan het doen bent op een podium voor een dergelijk publiek. Je had de kwade reacties aan kunnen zien komen. Een inschattingsfout. En extra jammer nu dit de eerste keer was dat GroenLinks zich liet zien.
Maar ondanks een enkele wanklank was het wederom een geweldige demonstratie, en ik ben er erg van onder de indruk hoeveel mensen er opnieuw zijn gemobiliseerd om op te komen voor de rechten van Palestijnen – dit is een krachtige beweging, zo sterk is die in Nederland nog niet eerder geweest.