Kleine maar krachtige demonstratie tegen de repressie: Fuck racisme, Fuck de koning. Zes korte, sterke speeches. Hier één, van Jessy de Abreu (foto hieronder)

“Dit systeem werkt niet voor ons, daarom zijn wij vandaag hier.

Voorspelbaar, draait Nederland weer om de essentie heen. Abulkasim’s “fuck the koning” gaat niet over majesteitsschennis. Het gaat over racisme, het gaat over onrechtvaardigheid, het gaat over met twee maten meten in deze samenleving. Het is ook zorgwekkend hoe politiegeweld wordt gebruikt om angst te zaaien om ons stil te houden.

En die angst raakt mij ook. Dagelijks praat het systeem mij angst aan, de angst om mij te uiten:
Ooit was ik bang om te spreken omdat het systeem het idee wekt dat zwarte mensen niet over intelligentie bezitten. Ik was ooit ook bang om te spreken omdat het systeem constant vertelt dat vrouwen inferieure, tweede-klasse wezens zijn, en uit de mond van een vrouw alleen irrationele beweringen komen. Ooit was ik bang om te spreken, omdat iemand uit de arbeidsklasse, iemand uit de Bijlmer volgens het systeem niets relevant heeft te zeggen. Als zwarte jonge vrouw, ontdek ik steeds meer wat onderdrukking betekent.

Ik besef dat ik leef in een land waar vrijheid van meningsuiting een wit privilege is, een duidelijk voortvloeisel uit het koloniaal verleden. Niet alleen waren Afrikanen tot slaaf gemaakt; hun mensheid werd ontnomen en dat rechtvaardigde onderdrukking en slavernij, waar ook Nederland en het Koningshuis een rol in hebben gespeeld. Tijdens het kolonialisme verloren mijn Afrikaanse voorouders niet alleen hun mensheid, maar ook hun stem. Een stem die tot de dag van vandaag monddood is verklaard. Want als hun achterachterkleinkinderen zich uiten over de racistische trekken van zwarte Piet, worden zij gecensureerd, gemarginaliseerd en gecriminaliseerd. Onze rechten zijn opnieuw geschonden en ik merk dat ik niet gevrijwaard ben van vrees.

Laten wij samen zorgen dat geen enkel gewelddadige geschiedenis zich herhaald, vooral nu dat activisten monddood worden gemaakt. Activisme komt altijd met uitdagingen. Ook nu, want solidariteit maakt de staat angstig. Dus aan Abulkasim, en alle vrouwen en mannen; blijf spreken, voordat dit onderdrukkende systeem namens jou spreekt.”