Ach wat een geweldige middag was het, daar bij de Dokwerker. Tweeduizend mensen (telden wij, de pers had het over ‘honderden’) Terwijl de Pegida aanhang volgens een bericht zeventig en een ander tweehonderd mensen bedroeg. Dat we het niet vergeten. De mensen die actief opkomen voor vluchtelingen, en tegen racisme zijn ruimschoots in de meerderheid.
Het waren ook nog eens prachtige speeches. Die van bijna negentigjarige Max van den Berg die de aftrap deed, stond als een dijk. Met zijn historische besef, en zijn lange linkse activistenleven – hij was o.a. oprichter van het Verzetsmuseum en het Auschwitzcomité – was hij precies de man om ons te wijzen op de betekenis van de plek waar we stonden, bij de Dokwerker. Ik heb hem zijn tekst gevraagd, die zal ik hier nog plaatsen. Anousha Nzume was ook geweldig, met haar twee dochters, vluchtelinge Maryama Omar ook. En op het laatst, Catherine Black, een van de vrouwen die bij Spijkenisse lieten zien wat feminisme in deze tijd ook kan zijn. Zei ik vroeger: geen feminisme zonder socialisme, nu is het: tegen seksisme, tegen racisme.
Er was een lange lijst van ondersteunende organisaties bij de demo die door het Platform tegen Racisme en Uitsluiting was georganiseerd, en door Lonneke Lemaire met gevoel aan elkaar werd gepraat. Ook de lokale linkse partijen: Groen Links was er en sprak ook, en tot mijn plezier was de SP ook weer helemaal zichtbaar. Ik heb me in laten fluisteren dat de kritiek op de SP toch is binnengedrongen, en dat de top ook beseft dat de oude slogan ‘geen fractie zonder actie’ wel weer onder het stof vandaan mag worden gehaald. Een goed begin, deze demo. De PvdA had het moeilijker, tja, wat moet je ook als Diederik Samson alle vluchtelingen door wil sturen naar Turkije. Marjolein Moorman die voor de partij sprak, en niet op het idee was gekomen dat dit een goede gelegenheid was om zich van die uitspraak te distantiëren, kreeg een complete actiegroep voor zich staan, waar ze met moeite over heen kon schreeuwen. Zoiets had ze natuurlijk wel kunnen verwachten.
De sfeer was fantastisch. Er was muziek, rapper Insayno, er werd gedanst, en op het laatst kwamen er nog een paar jonge mannen van de Vluchthaven, Syriërs, ons vertellen hoe blij ze waren in Nederland zijn, en dat ze ons wilden bedanken dat we achter hen stonden. Met een vriendin toog ik naar een kroeg, voor dat de Pegida demo zou beginnen. Ik had al massa’s aan politie en ME gezien, en ik hoefde er niet bij te zijn als het matten zou worden. Toen ik naar huis liep was het gedoe nog niet over. Ik telde vier en twintig politiebusjes bij de Stopera en had vier bussen om mensen af te voeren langs zien rijden, plus massa’s juten op paarden en veel jonge mannen in vechtuniform die er wijdbeens bij stonden als ware testosteronbommen. Zoals te doen gebruikelijk zullen de media wel meer belangstelling hebben gehad voor de rellen. Ik heb het nieuws maar overgeslagen.
