Ik was behoorlijk chagrijnig na de reacties op facebook, op mijn artikeltje getiteld ‘small dick energy’. Daarin had ik het over de manier waarop Greta Thunberg, onze geliefde jonge klimaatactiviste die rotzak van een vrouwenhatende Andrew Tate onderuithaalde – met de suggestie dan hij wel een klein pikkie zou hebben na zijn gepoch over zijn drie en dertig auto’s. Ik was er door een column van Maxim Februari op opmerkzaam gemaakt dat dit een manier van body shamen was, en ik vond dat hij gelijk had. Niet meer doen, dus, was mijn suggestie. Met dank aan Maxim, want ik ga er van uit dat mensen die met een kritische opmerking er voor zorgen dat ik wat bij leer bedankt mogen worden. Want ik leer graag bij. En ik ga er van uit dat het goed is als we elkaar liefdevol maar kritisch kunnen corrigeren.

Ik ben er aan gewend dat er mensen zijn die een andere mening hebben dan de mijne. Niks nieuws, niks ergs. Als we het al allemaal met elkaar eens waren hoefde ik mijn stukjes (en mijn boeken) niet te schrijven. Wat wel erg irritant was, en ik was echt geïrriteerd, was het aantal mensen dat gewoon niet begreep, of niet wenste te begrijpen wat ik nou eigenlijk had gezegd. Dit gezegd: een ruime meerderheid van de reacties was positief, en er waren ook mensen die reageerden en heel goed begrepen waar het om ging. Maar het is echt vervelend wanneer er wordt gesuggereerd dat ik nu aan het ‘Greta bashen’ was, en dat ik nu aan de kant was gaan staan van Tate. Dat het schelden op zo’n rotzak toch helemaal in orde was, dat het geen body shamen was, want je wist toch helemaal niet of hij een kleine piemel had, dat alleen het slachtoffer zelf kan beslissen of iets body shamen is, en als je toch afspreekt dat lengte er niet toe doet, dat ook geen belediging is. Zoiets als: als je maar afspreekt dat huidskleur er niet toe doet, bestaat racisme niet meer. En verder werd er ook opgemerkt dat er toch belangrijkere dingen zijn dan piemels. Inderdaad, er zijn belangrijkere dingen.

Wat mij tegenviel, is dat we er toch al jaren op hebben zitten waarin we collectief bewust worden over seksisme en racisme, en dat het idee ‘body shamen’ toch echt ook al bekend is – heeft Asha ten Broeke niet heel mooi beschreven wat fat shaming doet met mensen die dik zijn? En maken we juist als vrouwen niet dagelijks mee dat we voortdurend worden gekeurd op ons lichaam, en zal ik eens een lijstje maken waar ik allemaal voor uitgemaakt word, zeker nu ik ook nog oud ben? Dat ik me daar heel weinig van aantrek omdat ik heel goed weet dat het niet werkelijk over mij gaat, is dat een reden om het maar goed te vinden? Of gaat het er om dat het deze keer over mannen gaat?

Nou, na even overwogen te hebben om maar helemaal met facebook op te houden, bedacht ik wat beters. Ik ga het uitgebreider uitleggen voor wie het interesseert. Maar deze keer zonder mogelijkheid om er op te reageren, want dat hebben we al gehad.
Waarom is de poging om een man te vernederen door te suggereren dat hij wel een klein piemeltje zal hebben géén goed idee? Waarom is het een vorm van body shamen die we als vrouwen niet accepteren en ook niet zouden moeten accepteren als het over mannen of trans mensen gaat?

Ik sluit eerst aan bij Marc van Oostendorp, die erover schreef op neerlandistiek.nl, die uitlegt waarom groepsbeledigingen niet deugen, want daar gaat het over. Ik had zijn artikel niet tot mijn beschikking toen ik mijn stuk schreef, maar dit is wat hij zegt. Als je bijvoorbeeld een man voor flikker of homo uitmaakt (zonder te weten of hij hetero of homo is) dan is het de bedoeling hem te beledigen, omdat je laat weten: a. jij bent gay en b. ik haat gays. Het punt is: het eerste valt te ontkennen, nee ik ben niet gay, maar het tweede: gays moet je haten, niet.

Zo ging dat ook met Thunberg. Ze suggereert, zo’n opschepper heeft vast een kleine piemel, en ten tweede: het is erg mis om een kleine piemel te hebben. Het eerste gaat over de man in kwestie. Het tweede gaat over alle mannen, en gaat uit van een norm waarvan het niet te ontkennen valt dat die valt onder de term body shaming. Een groepsbelediging dus, met collateral damage voor alle mannen met small dicks.
En is dat zo erg? Erger dan veel mensen zullen denken die daar zelf nooit mee te maken hebben. Net zoals dat gaat met de bewustwording over racisme, is het echt zo erg om kroeskop genoemd te worden? Nee, niet als je wit bent, en niet begrijpt wat er mis is met Zwarte Piet.

Greta was met haar scherpe aanval bepaald niet onnozel – ze weet heel goed hoe je een man kunt raken waar het pijn doet. En dan ook nog op een manier waarop hij geen verweer heeft, tenzij hij ter plekke zijn broek laat zakken en een enorme knoepert van een knuppel tevoorschijn haalt. Je kunt dus tevreden zijn dat het is gelukt, behalve dat je er tegelijkertijd opnieuw aan meegewerkt hebt om een schadelijke mythe over mannelijkheid in stand te houden.

Schadelijk? Waarom?

Omdat mannen al heel vroeg te maken krijgen met foute informatie, met name dat de maat van hun penis er toe doet, en niet alleen iets zegt over dat lichaamsonderdeel, maar over hemzelf als man. Nee, niet alle mannen hebben daar last van. Maar google eens op penis, ga door naar de afbeeldingen, en zie hoeveel daarvan gaan over maat en lengte, met een centimeter erbij. En dan de advertenties over zogenaamde methoden om een penis te vergroten. Pillen, operaties, zalfjes. Dan blijkt, bijvoorbeeld, dat er mannen zijn die een operatie willen, terwijl ze een hele gewone, gemiddelde penis hebben. En niemand ze heeft verteld dat piemels in erectie veel minder van elkaar verschillen dan die in slappe toestand. En dat ze zich niets wijs moeten laten maken door wat ze op de doorsnee porno zien. Want zij weten niet dat de acteurs zijn geselecteerd omdat ze het meest voldoen aan de mythe van de grootste lul is de beste.

Ik herinner me een gesprek met een seksuologe annex therapeute, die vaak jonge heterostellen op haar spreekuur kreeg waarbij de seks moeilijkheden gaf: de vrouw gaf aan dat het haar vaak pijn deed. Bij het doornemen van wat er allemaal aan de hand kon zijn, bleek dat de man regelmatig naakt door het huis liep met gewichtjes aan zijn piemel, omdat hij dacht dat hij daardoor groter zou worden. Een kwestie van geobsedeerdheid met het hebben van de juiste penis, wat maar al te vaak gelijk op gaat met het idee dat de grootte van je piemel je tot een goede of nog betere minnaar maakt. Wat ook maar al te vaak gepaard gaat aan het idee dat de seksuele daad gelijk staat, en beperkt wordt, tot penetratie. En dat was er aan de hand: als de man seks wilde kreeg zijn vrouw een kusje en een aaitje en dan moest ze er maar klaar voor zijn. Wat hij er voor kon doen om er voor te zorgen dat ze ook opgewonden zou worden had hij nooit geleerd.Dus was ze niet opgewonden, werd ze niet nat, dus het schuurde en deed pijn, en dus werd ze nog steeds niet opgewonden. En zag elke keer weer op tegen het moment dat het weer moest. Alleen dacht ze dat het aan haar lag. En hij dacht dat het wel beter zou gaan als hij maar een grotere piemel had.

Ik bedoel dus maar: de schade van de mythe van de grote penis is niet alleen schadelijk voor mannen zelf, maar ook voor de vrouwen die een relatie met hem hebben.
Hoeveel mannen last hebben van dat dwangmatige idee dat een grote piemel beter is dan een kleine weet ik niet. En hoeveel mannen ook niet opgevoed zijn met enig idee over hoe een vrouw opgewonden wordt en hoe ze klaar kan komen weet ik ook niet. Zelden door alleen penetratie, zouden ze intussen kunnen weten, al kan dat als onderdeel van de (heteroseks) best lekker zijn, en betekent het meeleven met de opwinding van de ander ook wat.
Het lullige, sorry, van zo’n vorm van vernedering is dat je er geen verweer tegen hebt.
Maar het als het even kan nog lulliger is dat je in een moeite door alle mannen vernedert die misschien niet zo’n grote hebben. En dat is waar Maxim Februari het over heeft: willen we jongens al van kleins af aan opvoeden met het angstige idee dat zijn piemeltje niet genoeg zal groeien om met die van pappa te concurreren? Wat gebeurt er met kinderen die porno kijken – wat tegenwoordig al behoorlijk vroeg kan gebeuren – en ze denken dat dat de realiteit is van seks; je steekt hem erin en ze begint meteen te kreunen, ja ja, stamp hem er in! En al die mannen hebben een enorme penis.Is dat wat we onze kinderen, en met name de jongetjes mee willen geven? Het volwassen leven beginnen met een minderwaardigheidscomplex? Willen we niet liever dat ze leren om zich prettig te voelen in hun lijf, hoe ze een leuke minnaar kunnen worden, en dat hoe groot hun piemel is heel weinig te maken heeft met hoeveel plezier een partner met ze heeft? Is het niet beter dat ze leren dat ze vrijen voor wederzijds plezier en niet om een prestatie te leveren?

Andrew Tate is een seksistische rotzak. Het kan me echt heel weinig schelen hoe het verder met hem gaat. Ik snap het ook best dat er veel vrouwen zijn die de behoefte hebben aan enige wraak. Zo van laat hem maar eens voelen wat wij vrouwen zo vaak moeten voelen. Het punt is dat het een slecht idee is om dat te doen op een manier die uiteindelijk mannen niet leuker maakt, en waar de vrouwen die met die mannen te maken hebben ook geen plezier van zullen hebben. Weinig mannen leren er wat van als ze zich vernederd voelen. Integendeel, denk ik. Ze worden er alleen maar agressiever van.

Greta Thunberg is een fantastisch mens. Maar een mens. We maken fouten. Ook wij vrouwen. Ik neem haar niet kwalijk dat ook zij best nog wat bij kan leren, zoals ik het mezelf niet kwalijk neem dat ik met de levenservaring van 78 jaar, niet zelf op het idee gekomen ben dat piemelmoppen niet leuk zijn. En daar Maxim Februari voor nodig had. Die ik hierbij nog eens bedank.