Dat was het dan weer. Het liep geheel volgens mijn voorspelling. Het CDA sleepte er een paar toezeggingen van de minister uit, met name de vrije artsenkeuze. Het was duidelijk dat de minister die als wisselgeld had overgehouden na het debat in de Tweede Kamer om ook in de Eerste Kamer de coalitiepartijen te pacificeren. Dat dat zou gaan gebeuren kon je al zien toen de minister vrolijk lachend zijn handtekening zette onder de grote protestkaart die de actiegroep had meegenomen, terwijl er buiten nog een half miljoen kaarten in postzakken lagen. En toen werd de wet aangenomen, al moet de stemming formeel volgende week nog plaatsvinden.
Tineke Slagter had er erg veel werk van gemaakt, wat niet eenvoudig was met een stapelshoog dossier, en veel gaten in de informatie. Dat de burgers erg in onzekerheid worden gehouden en niet worden voorgelicht over de gevolgen van de nieuwe zorgwet is ook omdat er veel nog niet is uitgewerkt. Bijna alle partijen waren het er over eens dat er met een onfatsoenlijke haast een wet door de kamer werd gejast waar nog veel haken en ogen aan zitten. Onze inschatting is dat de haast vooral is ingegeven omdat alle maatregelen waarvan te voorspellen is dat het merendeel van de burgers daar nee tegen zou zeggen als er nu een referendum over zou zijn er nu nog doorgedouwd moeten worden, zodat de regering in de periode voor de verkiezingen de kans krijgt om mooi weer te spelen en te hopen op de snelle historische vergeetachtigheid.
Achter me zat een PvdAer boos te brommen dat we meemaakten dat de risicosolidariteit op de schroothoop werd gegooid. In de wandelgangen zei een christen tegen me het niets te vinden. Vrienden van hem die zwaar ziek zijn geweest zijn nu doodsbang dat ze voor de laatste periode van hun leven geen goede ziekteverzekering meer kunnen krijgen. Hij had er al spijt van dat zijn partij in de Tweede Kamer voor had gestemd.
Wat ons betreft zaten de bezwaren niet alleen in de waslijst met onopgeloste kwesties die Tineke voorlegde. Het zit hem ook in de centrale rol die zorgverzekeraars krijgen. Die mogen winst maken. Wij vinden dat winst maken op de gezondheid of de ziekte van burgers erg verkeerd is. Burgers moeten nu ‘hun eigen verantwoordelijkheid’ nemen en de ziekteverzekeraar kiezen en de polis die ze het beste vinden. Maar hoe worden we geacht dat te doen? Hoeveel tijd hoor je te hebben en hoeveel vaardigheden om je straks door het woud van polissen en zorgverzekeraars te waden op zoek naar de beste verhouding tussen prijs en kwaliteit? Hoe moeten mensen dat doen die geen computer hebben? Of moet dat via de dure advertenties en drukwerk waardoor je weet dat een deel van je geld niet in de kwaliteit van de zorg maar in de concurrerende werving is gaan zitten? En hoe moet je kiezen trouwens? Weet ik nu al of ik straks meer behoefte heb aan de goede knieënchirurg uit pakket A of het vriendelijkste ziekenhuis uit pakket B? Hoe moet ik dat weten?
Dat het de kamerleden van CDA en VVD eigenlijk ook niet zo lekker zat bleek uit een motie die nog ter tafel ligt, waarin de minister om een reeks van garanties wordt gevraagd. Da’s een schaamlap, zei Tiny. Het leek bijna een verkapte motie van wantrouwen.
Affijn, wat er nu gaat gebeuren is dat we de schade die gaat ontstaan als de wet in januari is ingevoerd wel zullen zien. Nu al zien we dat de minima later naar de tandarts gaan, dat de gebitten van kinderen achteruit gaan, dat mensen langer met kwalen doorlopen – die later dus meer schade opgeleverd hebben én hogere kosten.
Als het een chaos wordt stap ik op, heeft minister Hoogervorst beloofd. Dat is dan een bijkomend voordeel, zei Tineke droogjes, behalve dat wij dan zitten met de chaos.
Bij mij en mijn lotgenoten is er ook onrust. Ik krijg mails van mensen die vragen wat er nu gaat gebeuren. Ik heb het KWF al gevraagd of zij informatie kunnen gaan geven aan kankerpatienten. Ik baal zo ontzettend van deze regering! Het a-sociale is verschrikkelijk en dan de mond vol hebben over waarden en normen. En sommigen uit dit kabinet zich zelfs christen durven te noemen. Ik heb er mijn buik meer dan vol van!
Ja, dit wordt een regelrechte en niet terug te draaien ramp.
Niet alleen is het inderdaad een enorme cultuuromslag dat de gezondheidzorg commercieel gaat en dus ook patiënten eens en vooral klanten worden (een trend die allang is ingezet en er volgens mij mede toe leidt dat de agressie tegenover zorgverleners zo toeneemt) –
maar ook staat deze centen- en profitcultuur zo haaks op de essentie van de zorg die een ziek mens in de eerste plaats nodig heeft. Als mijn geliefden medische hulp nodig hebben, is er sowieso al sprake van een noodsituatie. In een noodsituatie zijn mensen ontredderd en dus extra kwetsbaar. Dan ga je echt niet eerst gezellig en uitgebreid een potje surfen waar en bij wie en op welke manier je het goedkoopst en efficiëntst uit bent. Dat wordt natuurlijk een jungle waaruit je nauwelijks wijs wordt. En net als bij het zelf invullen van de belastingformulieren zullen mensen onherroepelijk het onaangename gevoel krijgen dat ze misschien uit onwetendheid nog voordeliger aanbiedingen of mogelijkheden over het hoofd hebben gezien en dus zichzelf in de vinger snijden, in de voet schieten, voor het hoofd slaan.
Zorg is een levensbehoefte, geen last minute vliegvakantie.
En stel nou dat de beste, snelste en goedkoopste aanbiedingen van de weerbeterwordensupermarkt in Groningen zijn te halen en jij in Maastricht woont? Breng je dan je geliefden omwille van de rekening naar Groningen? Waar je ze godsonmogelijk kunt bezoeken en als je ze bezoekt zelf voor de reiskosten en hotelkosten moet opdraaien en ze dus eenzaam maar voordelig moeten proberen maar zo rap mogelijk weer beter te worden? Welke werkgever staat een werknemer toe, zoveel tijd kwijt te zijn aan simpel ziekenhuisbezoek? Welke gek verzint er nu zoiets? Welke idioot denkt dat mensen als het om gezondheidszorg gaat, echt zo redeneren? En dat dit dus de verwachte winst en efficiency oplevert?
’t Is dat dit een nette website is, maar anders –
Beste Anja,
Ik neig naar de kwalificatie “a-sociaal” voor wat er nu bekokstoofd is, maar nu ik zo zit te schrijven meen ik steeds sterker dat het volslagen gewetenloos is.
Laten we hopen dat het zootje echt snel verdwijnt. Daarna is er veel te repareren. We blijven maar hopen op een betere toekomst.
Met vriendelijke groet,
Herman Kemper
Ook ik maak me ongerust. Mijn dochter heeft epilepsie. Wat als ik straks de verkeerde keuze maak en haar medicijnen niet meer geheel vergoed krijg? Betalen kan ik ze niet. Wat als ze moet worden opgenomen in het ziekenhuis? Ik word nu al naar bij het idee. De verschillende patientenorganisaties krijgen er een taak bij: consumentenbond zijn en vergelijkend warenonderzoek verrichten voor de eigen doelgroep. En wat als wij voor haar de juiste beslissing nemen en dan uitkomen bij een verzekering die niet alle zorg die wij zelf later nodig hebben vergoed? Ik kom weer met een Loesje: Wie bezuinigt op de zorg is sociaal gehandicapt.
ken je die reclame van philips? van dat rare ding dat geen huishoudelijk apparaat blijkt te zijn maar een scanner voor medisch onderzoek…vraagt iemand zich af wie er eigenlijk beter wordt(!) van ons huidige ziektekostenstelsel? vraagt iemand zich af wie dat en de reclames voor deze apparatuur betaald? vraagt iemand zich uberhaupt iets af als het verder dan een stoeptegel van je verwijderd is?
Hannie van Leeuwen van het CDA is in feite de beste pleitbezorgster van de nieuwe wet. Even heel kritisch doen, alsof je misschien wel tegen gaat stemmen, ” concessies” eruit slepen die al in werkelijkheid al klaar lagen….Bah! En dan die idiote uitspraken van haar: “Ik zal zelf het land ingaan en het iedereen komen uitleggen”, e.d. Vandaag beweerde ze in het TV-programma Buitenhof ook nog eens dat de “marktprikkels” van minister Hoogervorst iets heel anders waren dan “marktwerking”! Ja, zo lust ik er wel nog een paar! Al met al een walgelijke en beschamende vertoning: zich (sociaal-)Christen noemende politici die de neo-liberale agenda helpen invoeren, nu het nog kan.
Door het binnenhalen van de markt rommelt het dus op allerlei collectieve-voorzieningen-terreinen tegelijk: gezondheidszorg, uitkeringen, reïntegratie, vervoer, onderwijs.
We worden nu zo geconfronteerd met diverse haastige ministers die nog voor de verkiezingen hun vergaande en niet goed uitgewerkte herzieningsvoorstellen erdoor willen jassen, dat we alle zeilen bij moeten zetten om de zwakke kanten in de uitvoering aan de kaak te stellen.
Daardoor komen we aan de wezenlijke onderliggende vraag niet meer toe: wat zijn de consequenties van dit profitbeleid voor het solidariteitsprincipe? En willen we die?
Ik niet. En ik vind het een niet te accepteren zootje. Dat nu al niet meer terug te draaien valt.
Een ding is duidelijk: ze hebben op kabinetsniveau geen benul wat dit kabinetsbeleid op lokaal bestuurlijk niveau allemaal aan ellende veroorzaakt. En dat houdt zo te zien voorlopig nog niet op.
Mocht Hannie hier langskomen dan hebben wij haar heel wat te vertellen. En dan maar hopen dat zij het voor ons in Den Haag wil gaan uitleggen.