VIVA PAPA, VIVA FRANCIS!

De paus bezocht Bethlehem, en daarmee vooral de christelijke Palestijnen. Hij stapte uit bij de muur, en bad. Hij heeft de tekst gelezen die daar voor hem was geschreven: “Pope we need some 1 to speak about justice. Bethlehem look like Warsaw Ghetto”

Meer over degenen die de spreuken hadden geschreven, en de reacties van de Palestijnen nadat de paus was uitgestapt en had gebeden bij die plek. Hier.

Het was een enorm hoopvol moment, voor de christelijke Palestijnen, voor alle Palestijnen. Dat ze gezien zijn.

Tone van Teeffelen die met zijn vrouw Mary en hun kinderen in Bethlehem woont schreef deze column:

Mary en ik zwaaien naar de helicopters boven het volgestroomde plein voor de Geboortekerk, waar de paus vandaag een openluchtmis houdt. Wanneer de mensen op schermen zien dat de helicopter de grond raakt, gaat er een gejuich op: “Viva Papa, viva Francis!” Tamer behoort tot de scouts die op de landingsplaats van de helicopter in rijen staan opgesteld om de paus te verwelkomen. Hij mag de gele Vaticaanse vlag hooghouden. Thuis hebben we de Palestijnse en Vaticaanse vlag al uitgezet. Op het plein voor de Geboortekerk zwaaien Mary en ik om de beurt de Palestijnse vlag. Mary draagt voor de gelegenheid een versierde Palestijnse sjaal.

De atmosfeer is feestelijk, de mensen voelen zich door het bezoek opgemonterd. Het roepen en fluiten doet me denken aan de aankomst van een popster. Er zijn delegaties van christelijke gemeenschappen uit het gehele land. We staan dicht bij de delegaties uit Ikrit en Baram, twee goeddeels christelijke dorpen die na 1948 werden verwoest ofschoon de bewoners in Israel bleven en een langdurige juridische strijd uitvochten die ze nooit wonnen.

Hoewel de mensen zo’n twee uur moeten wachten voelt de mis, die in prachtig weer plaatsvindt, “licht” aan, ook al door de opneming in de liturgie van een paar welbekende melodieen zoals “de herdertjes lagen bij nachte” en het “Gloria.” Op een bepaald moment wordt de menigte opgeroepen te bidden voor de “genade van vrede voor het Palestijnse volk,” en plotseling is er een diepe stilte. Aan het eind van de mis zegt een vriendin spontaan dat ze de paus een knuffel wil geven.

Er zijn veel boodschappen voor hem. Sommige zijn in de vorm van een kunstwerk, zoals een serie doeken gedrapeerd over een rij gebouwen tegenover het platform waar de paus zich bevindt. Ze beelden klassieke Europese schilderingen uit van bijbels lijden geplaatst naast foto’s van hedendaags Palestijns lijden. Tijdens lunchtijd vertellen vijf Palestijns christelijke gezinnen over hun moeilijke leefomstandigheden. Kinderen uit het vluchtelingenkamp Dheisheh ten zuiden van Betlehem geven de paus een sleutel, symbool van het recht op terugkeer, naast een kunstzinnig ontworpen identiteitskaart waarmee Palestijnse vluchtelingen vertrouwd zijn. Ook vertellen ze over hongerstakende Palestijnse gevangenen.

De familie Nassar van de Tent of Nations vertelt dat zij de paus een brief willen geven over de verwoesting van 1500 fruitbomen op hun grond door het Israelisch leger de afgelopen week. Christenen uit Jeruzalem vragen hun religieus leiderschap om een krachtiger morele positie in te nemen tegenover de stille etnische zuivering van christelijke en moslimse Palestijnen in Oost-Jeruzalem. In 1967 waren er 24.000 Palestijnse christenen, nu 9.000.

Mary, Jara en ik zijn in het bijzonder geraakt door het bezoek van de paus aan de Muur in Betlehem. Terecht voelt hij aan dat hij niet zomaar langs deze Muur moet rijden maar het speciale aandacht moet geven. Hij stapt uit zijn wagen, bidt er en zegt tegen omstanders dat hij “volledig” begrijpt wat de Muur inhoudt.

Toine van Teeffelen