Ik geef het op

Ik geef de oorlog die ik met mezelf voer… op

Ik maak geen tijd meer vrij om ieder negatieve attributie van mezelf buiten proportie te vergroten

Hoe ik mezelf in de spiegel. Buiten proportie zag vergroten

Lelijk en vet noemde ik dat

Volslank en sexy noem ik dat nu

Geluk…, geluk zat in een maatje 36, in een gezin met 2,5 kinderen, een rijkelijk inkomen,

Geluk, heb ik ondervonden, is jezelf accepteren zoals je bent, comfortabel zijn in je eigen vel.

Makkelijker gezegd dan gedaan, want overal waar ik kijk is er die constante druk,

Niet enkel de druk maar ook de belofte dat mijn geluk zit in:

Smalle heupen, een nieuwe wagen, of genoeg volgers op sociale media.

Constant herhalen dat de geluk zit in de alledaagse dingen.

Maar de advertenties en media die me constant herhalen dat geluk ergens is waar ik niet ben

Het leek alsof iedereen een les had gevolgd over hoe je een goed leven leidt,

Maar dat ik net die dag de les had gemist

Verstrooid en verward proberen bij te houden met de rest,

Hoe meer ik hen iets kan wijsmaken, hoe meer ik het zelf begin te geloven.

Ik weiger toe te geven dat het achter de schermen eigenlijk helemaal niet zo goed gaat.

Is het oké om toe te geven, dat het ook bij mij niet altijd even makkelijk is.

Om hulp vragen is om zwaktes toe te geven, en dat doen we gewoon niet.

Hoe ga je om met het gevoel dat je niet goed genoeg bent?

Waardoor je constant probeert te compenseren voor de halve mens die je in je eigen ogen bent.

Nooit goed genoeg.

We hoeven anderen niet naar beneden te halen om onszelf naar boven te brengen.

Maar doen dat nog al te vaak met gemak bij onszelf.

Geluk is

Geluk is hier en nu.

Geluk is zelfverzekerd weten dat de negatieve stemmetjes in je hoofd fout zijn.

Ik weet niet goed of ik er al ben.

Ik weet wel dat ik er telkens dichterbij kom door mezelf te accepteren zoals ik ben.