Wat stom, wat stom, wat stom! Ik was niet van plan om me er als voormalig partijlid mee te bemoeien, maar toen er op facebook ook nog een gelikte youtube promo langs kwam waarop een paar partijprominenten – waaronder tot mijn grote ergernis ook Krista van Velzen – het nodig vonden om Ron Meyer aan te bevelen als nieuwe partijvoorzitter van de SP was de maat vol. Wat stom!

Ik weet dat de partij, dat wil zeggen de partijtop altijd erg bang is voor interne splitsingen, maar wat het partijbestuur nu heeft gedaan is precies dat: de interne tegenstellingen flink aanwakkeren door er met veel druk voor te willen zorgen dat de ‘droomkandidaat’ van Jan Marijnissen zelf het gaat winnen, namelijk Ron Meyer, en dat de andere kandidaat, die de euvele moed had om zichzelf kandidaat te stellen, Sharon Gesthuizen, verliest. De SP had nu de kans om te laten zien dat ze met de tijd mee zijn gegaan en het al te strakke centralisme van eens laten schieten. Ze hadden de kans om te laten zien dat het partijbestuur vertrouwen heeft in de eigen leden, en zich bij de verkiezing van as zaterdag terughoudend op kunnen stellen. In plaats daarvan zijn afdelingen die te veel neigden naar Sharon onder druk gezet, en krijgt Ron wel logistieke ondersteuning, Sharon niet. Marijnissen heeft laten weten niet mee te willen stemmen, dat vond hij (in een interview in NRC)’niet chic’, maar vond het kennelijk wel chic om in datzelfde interview te laten weten dat de ervaring van Gesthuizen in de Tweede Kamer ‘volstrekt irrelevants was. In de Volkskrant van 26 november staat een artikel in waarin vele SPers zich met naam en toenaam durven te laten citeren, waaronder Harry van Bommel, en dat wil, gezien de gesloten cultuur van de SP, wat zeggen. ‘Het partijbestuur heeft het gevoel opgeroepen dat de SP nog steeds centralistisch wordt geleid’, stelt Tweede Kamerlid Harry van Bommel vast. ‘Dat moet je niet doen. Een centralistische partij – dat is echt een periode die achter ons ligt.’ Nu gebeurt er wat er precies niet moest gebeuren. De verkiezing gaat er niet langer alleen maar om wie de beste kandidaat is, die verkiezing wordt nu vertekend doordat Sharon staat voor vernieuwing en democratisering van de partij, en Ron voor de ouderwetse gehoorzaamheid aan de partijtop. Degene die wint krijgt er een rotklus aan. Als het Ron wordt weet hij dat een groot deel van de leden niet achter hem staat, en hem ziet als het verlengstuk van het partijbestuur. Als het Sharon wordt weet ze dat ze dat tegen de zin van het partijbestuur is en tegen de zin van Jan M uit O, die haar ‘in moet werken’. Wie er ook wint: de partij verliest. Stom, stom, stom!

Goed. Ik zie vooral het negatieve effect van het voortrekken van Meyer, ik zie dat de partijtop een enorme inschattingsfout hebben gemaakt door te denken dat ze hier wel mee weg komen zonder zichzelf en de partij schade te doen. Maar iemand die nog wel lid is van de partij, de Rotterdamse Christine de Vos denkt er anders over en ik laat haar ook aan het woord:

Er is hoe dan ook iets in positieve zin veranderd door Sharon’s moedige besluit zich kandidaat te stellen. De leden die ontevreden zijn over de huidige gang van zaken binnen de club, die meer inspraak en verbreding willen, weten nu pas echt met hoeveel ze zijn en vinden elkaar nu ook gemakkelijker. Als Ron het wordt zal hij echt uit een ander vaatje moeten tappen dan hij nu doet. Zijn promopraatje dat het zo goed met ons gaat en we alleen maar een tandje bij hoeven te zetten (zie ook het ondermaatse congresstuk, waar iedere analyse en zelfonderzoek ontbreken) volstaat niet. Weet ie nu ook. Winst. Of ie het doen gaat is vers twee. Sharon zal als voorzitter te maken krijgen met weerstand van de top (hoewel ik denk dat een deel ook wel eieren voor zijn/haar geld zal kiezen) maar vooral veel steun uit de afdelingen. Ik verheug me erop dat we onder Sharon eindelijk echt partijbreed aan de gang gaan met onderwerpen waarop Roemer en Marijnissen het liefst onzichtbaar blijven: internationale solidariteit, racisme, LHBT rechten, echte alternatieven voor een sociale economie, duurzaamheid etc.

We zullen zien. Morgen.