Ik ben weer thuis! Vanochtend niet kunnen mailen omdat we vroeg op reis moesten en het ook nog vrijdag was, dus het kantoor dicht. Jawel, er was weer van alles aan de hand, maar we zijn netjes om de gevechten heengereden en kwamen zonder oponthoud en problemen ruim op tijd om ons vliegtuig te halen.
Morgen meer, over de laatste dag in Gaza.
Anja Meulenbelt
Weblog
Welkom thuis, Anja.
Wat ik gelezen heb in je weblog hebben jullie een héle goede, succesvolle werkweek gehad in Gaza !
Dankjewel allemaal !
Ik wens zó veel verbetering voor onze vrienden daar; voor de zovelen die óverleven onder de bezetting en het geweld, gewoon de káns zouden willen hebben om in hun eigen land te leven en hun salaris te kunnen verdienen om hun gezin te koesteren en te voorzien van het broodnodige.
Degenen die zich inzetten voor anderen, hun familie en minder bedeelde vrienden, of al de gehandicapten waar het NCCR zich voor inzet !
Zij die daar moeten leven onder een eindeloze bezetting en dan ook nog met het ongewenste geweld van de radelozen onder hen die ‘radicaal’ worden als enige uitweg zien uit de impasse van een bezette, opgedeelde, door een leger beheerste zandbak die de Gazastrook heet… en het gewelddadige weerwoord wat er op volgt …
Dankjewel Anja, Joes, Jan en Alexandra !
Welkom terug.
Zag er vreselijk uit die gevechten.
Lieve Anja en Joes,
Nu ik Anja’s volledige weekoverzicht heb kunnen lezen en ook de achtergrond informatie van Joes tot me heb genomen, alle (weliswaar al bekende) foto’s op de weblog heb gezien, dringt het pas tot me door dat ik daar ook was, in Gaza. Of liever gezegd, dat ik daar mocht zijn dankzij jullie, dankzij de Stichting Kifaja en de NCCR. Wie ben ik dat ik door overdracht van ervaring in de Nederlandse Kinderfysiotherapie iets
heb mogen bijdragen aan het toekomstig wel-zijn van de Gazaanse kindertjes en hun ouders, ……. ik krijg er kippenvel van en de tranen springen in mijn ogen , nu pas……
dank, dank, tot gauw horens, liefs, Alexandra.