Kinderkerst ’s middags in de Ekklesia Amsterdam, met liedjes, een kerstverhaal voorgelezen door Geeske, met de dienst van de kransjes, twee jeugdige violisten, de drie wijzen uit het Oosten die sterren kwamen brengen, en heel veel trotse opa’s en oma’s.

En ’s avonds de Kerstdienst voor de grote mensen. We zingen, over het licht dat schijnt in de duisternis, en dat de duisternis het licht niet heeft overmeesterd. Het licht, vooral voor hen die wonen in de schaduw van de dood. Huub Oosterhuis met een kerstverhaal – daar was een jongen die in het leerhuis aan rabbi Jacob Eliezer vroeg: die god, die ons uit het diesnthuis van Egypte heeft geleid, bestaat die god echt? En na een lange stilte zegt de rabbi: ‘Hij staat geschreven, en wordt gezongen”

Wat staat geschreven? Doe liefde.

Rabbi Hillel en zijn collega-leermeesters schaamden zich niet voor deze woorden die in hun traditie nooit een cliché zijn geworden. ‘Doe liefde’ en zij voegden er aan toe: de rest, alle thorarollen volgeschreven, de rest is uitleg… ga heen en leer: leer liefde – leer inleving, luisteren, tact, geduld – ontferming, vergeving, leer nieuw begin – leer jezelf kennen en leer je kracht en je zwakheden dat je een mens bent, nietig en onverwisselbaar uniek, zoals ieder mens. Dat ieder van ons er toe doet is belangrijker dan de vraag of de god van ons verhaal echt bestaat…wees nederig en aanvaard dat je moet leven zonder antwoorden op zoveel vragen. Met de energie die dan vrij komt doe liefde.

Sterven zullen we ooit. Maar vandaag en godweet morgen leven we, en kunnen iemand zijn voor iemand. Dat is wat geschreven staat en wordt gezongen.