Het is al weer jaren geleden dat ik in Zuid Afrika werkte.
Dat kwam allemaal terug toen ik in het vliegtuig zat van Tel Aviv terug naar huis en ik een film bekeek: In Our Country. Prachtige film. Ik weet niet of die al in Nederland speelt, of al op DVD te huren is, maar als je de kans krijgt, zien.

De film is gebaseerd op het boek van Antjie Krog, Country of My Skull, haar persoonlijke verslag van de zittingen van de Waarheidscommissie waar ze voor de radio uitzendingen over maakte. Indrukwekkend boek, in alle complexiteit die ze neerzet, zij als blanke Zuid-Afrikaanse die zich ondubbelzinnig achter de zwarte bevolking schaart en tegelijk niet kan vergeten dat ze wit is, geprivilegieerd, met familie waar ze van houdt. (Het is vertaald in het Nederlands, met een weinig adequate want te sentimentele titel, iets met de kleur van mijn hart of zo).

In de film is het verhaal een beetje geromanticeerd, maar dat deed het in dit geval geen kwaad. Antjie Krog, hier gespeeld door Julliette Binoche, compleet met brilletje, heeft een verhouding met een zwarte uit de VS afkomstige journalist. Ze wantrouwen elkaar: hij wantrouwt haar als blanke Zuid-Afrikaanse die niet kan weten wat het betekent om zwart te zijn, zij wantrouwt hem als Amerikaanse man die niet weet wat het is om in Zuid Afrika te wonen. Twee mensen die nooit meer zomaar ergens zullen horen, omdat de maatschappelijke scheidslijnen dwars door hun leven lopen, haast lijfelijk. Als hij weg gaat naar Amerika, zij terug naar haar blanke familie zegt ze: mijn huid zal jou nooit vergeten.
Als ik uit Gaza wegga zijn al mijn emoties toch al flink door elkaar geschud, dit kon er ook nog wel bij.
Van harte aanbevolen.
(De foto’s maakte ik in 1992)