Lief en mooi uitgegeven boekje met columns van Karel Glastra van Loon, die pas geleden overleed. Als een klein afscheidscadeautje.
Een citaat:
Ik ben altijd al een sentimenteel mens geweest en de komst van mijn kinderen heeft dat nog eens verergerd. Voeg daar nu mijn ziekte bij en ik ben werkelijk een huilebalk geworden.
Dierbare huilebalk.
Naar het mij voorkomt (want ik heb hem persoonlijk niet gekend) is een warm mens heengegaan, die aan zijn leven een intense en sociale invulling heeft gegeven. Naast zijn literaire erfenis is dat een mooie herinnering.
Karel was een mooi mens. Ik heb hem een beetje gekend toen ik – ook alweer vier, vijf jaar geleden – als Tribune redacteur voor de SP werkte en hij regelmatig op het partijbureau was. Grote hulp bij verhalen over gentech, dankbaar interviewslachtoffer.
Later, toen de Passievrucht in het Frans uitkwam, mailde ik Karel met de vraag of hij binnenkort toevallig in Rotterdam was en of hij het zou willen signeren voor mijn chéri. Hij stond echter op punt om naar Thailand te gaan voor een nieuw boek. “Maar mail je adres even, ik stuur wel een papiertje met een handtekening.”
“La Fruit de la Passion” is mijn hele schoonfamilie door gegaan en iedereen, van mijn chéri tot la maman et la mamie, betreurt zijn overlijden.
Karel was oké. Ook een goed schrijver.
Hoi Anja,
Ook optimisten moeten ooit het leven laten. In Karel’s geval veel te vroeg, we zullen zijn positieve inbreng missen!
Karels vrouw en kinderen wens ik veel sterkte en steun toe met het verwerken van hun verlies…
Groetjes, Erik
P.S.
Ik heb het boekje waar je overschrijft “ongeneeslijk optimistisch” vorige week besteld. Moet het nog lezen. Karel was en ís een zeer boeiend persoon!