Dit artikel schreef ik in maart, vlak voor de antiracismedemonstratie plaats zou vinden. De directe aanleiding hiervoor was een merkwaardig interview dat Ewoud Butter van Republiek Allochtonië had met Adou Menebhi van (onder andere) het comité 21 maart, dat jaarlijks de grote antiracismedemonstratie organiseert (dit jaar op 18 maart). (Hier). Merkwaardig vanwege de loaded questions: ‘wat denk je van Hamas?’ ‘ben je extreemlinks?’ – een Telegraafachtige stijl van interviewen die ik alleen kan verklaren als Ewoud opeens een hevige aanval had van laat ik eens advocaat van de duivel spelen. Menebhi brengt het er goed van af, daar niet van. Maar is geirriteerd, en terecht. Je altijd maar weer moeten verdedigen tegen diezelfde framing. Maar de aanleiding voor dit stuk is een vraag die hem gesteld werd of het 21 maart comité te weinig stelling zou nemen tegen antisemitisme en meer belangstelling zou hebben voor islamofobie. Ook al weer een vraag met een zekere lading.

Nu zou je die kunnen beantwoorden met de voor de hand liggende vaststelling dat we in Nederland goed weten dat antisemitisme fout is, en wat daar de gevolgen van kunnen zijn. Daarbij vergeleken is er nog steeds veel inspanning, onderzoek en documentatie nodig om te laten zien hoe vaak moslims en moskeeën worden bedreigd, en hoe ernstig de islamofobie inmiddels is geworden.

Maar waar ik het vooral over wil hebben is waarom het bepaald niet eenvoudig is om joodse steun en medewerking te krijgen bij het organiseren van een antiracisme demonstratie (en hetzelfde geldt voor de Kristallnachtherdenking die oorspronkelijk door Nederland bekent kleur werd georganiseerd, hier). Bij elke antiracisme demonstratie wordt antisemitisme als een van de vele vormen van racisme vermeld, Mohamed Rabbae zou dat in zijn speeches nooit vergeten, en ik weet van tamelijk nabij hoe er elk jaar werd gezocht naar joodse sprekers – en hoe moeilijk dat was. Waarom? Omdat een groot deel van de joodse establishment in Nederland de kant heeft gekozen van rechtse partijen en groeperingen, die er de hand niet voor omdraaien om iedere jood die deelneemt aan de antiracisme demo of aan de Kristallnachtherdenking van verraad aan de joodse zaak te beschuldigen. (Hier). Zoals ook de mensen van Een Ander Joods Geluid meemaken, de enige joodse organisatie die de rug recht houdt en het géén tegenstelling vindt om op te komen voor mensenrechten, ook die van moslims en Palestijnen, en volstrekt pro-joods en tegen antisemitisme te zijn.

Voorbeelden van wat ik hier beweer? Lees eens twee artikelen in het Nieuw Israelitisch Weekblad, het grootste en oudste blad voor de joodse gemeenschappen in Nederland. In het NIW van 15 februari een artikel van Bart Schut, waarin Femke Halsema, die gezegd zou hebben dat de deelname van Groen Links aan de antiracisme demo ‘onverstandig’ zou zijn even door het slijk wordt gehaald. (Hier) Want ‘onverstandig’ is volgens Schut niet voldoende afkeuring, het gaat er om dat GroenLinks joden haat en wel hierom: “Niet eens zozeer omdat men bij GroenLinks niets dan walging voor de staat Israël lijkt te voelen, maar omdat men bereid is mee te doen aan misschien wel de breedst georganiseerde antisemieten-bijeenkomst van onze naoorlogse geschiedenis. Want waar PvdA, SP en zelfs de Dierenzwevers afzegden, weigert GroenLinks af te zien van deelname aan de geplande demonstratie op 18 maart ‘tegen racisme en fascisme’ in de Amsterdamse gemeenteraad (antisemitisme wordt uiteraard niet genoemd; in kringen van de organisatoren is er niet zoiets als Jodenhaat, alleen gerechtvaardigde kritiek op apartheids-staat Israël). GroenLinks is bereid mee te marcheren met Erdogans vijfde colonne (DENK), wannabe jihadi’s (Nida), Hamasfans (Internationale Socialisten), gewelddadige anti-democraten (Anti-Fascistische Actie), meer Hamasfans (Bij1, hallo Anja Meulenbelt!) en alternatieve Kristallnachtherdenkers.” Lees ook de instemmende reacties.

Of neem een artikel van Tamarah Benima, van 18 februari (hier) Die kent Annabel Nanninga persoonlijk, en kan met de hand op het hart verklaren dat zij geen racist is. En vanwege de ‘demonisering’ zal Benima blij zijn als Nanninga in maart haar FdD zetel wint. Kijk ook daar naar de reacties: instemming alom. ‘Ik hoop dat de Joodse mensen binnenkort weer veilig de straat over kunnen maar heb daar een zwaar hoofd in, gelet op het feit dat zelfs de korpschef van politie Amsterdam liever naar een iftar gaat. Als je voor de rechter staat ben je veel beter af als moslim. Hoe ver kan Nederland nog zakken!’.

Dit is dus het punt waarom het niet eenvoudig is om antisemitisme niet alleen expliciet te noemen bij de racisme demo, wat altijd gebeurt, maar om er joden zelf bij te betrekken, behalve dat ons bekende handjevol vrienden dat dat aandurft. Dat wordt erg moeilijk omdat zoveel mensen uit het joodse establishment meegaan in de nieuwe mantra dat alle critici van Israel vanzelf ook jodenhaters zijn (Simpele redenering: Israel is een joodse staat, wie iets heeft tegen de daden van Israel is dus tegen joden). Het wordt moeilijk waar de definitie van antisemitisme zover wordt opgerekt, en dat wordt met veel lawaai geprobeerd, dat elke aanhanger van BDS strafbaar zou moeten zijn. Het wordt ook moeilijk waar diezelfde groep joden is gaan geloven in de ‘islamisering’ van Nederland, en dus zelf behoorlijk wat islamofobe trekjes begint te vertonen. En het wordt zeker moeilijk wanneer in het NIW wordt aanbevolen om maar op het FdD te gaan stemmen, omdat Nanninga zo pittig en verfrissend is. Het zou dus wel zo eerlijk zijn als de koplopers van deze rechtse stroming binnen het joods Nederlandse establishment zouden erkennen dat ze niet bezig zijn om antisemitisme meer plaats te geven binnen de antiracisme beweging, maar er op uit zijn om de joodse deelname daaraan zoveel mogelijk te saboteren. Om dan vervolgens te kunnen klagen dat er alweer te weinig aandacht is voor antisemitisme.