Obama heeft gewonnen. En Doeschka Meijsing heeft gewonnen. En mijn man heeft gewonnen. Misschien gaat het nog eens goed met de wereld.
Wat hij ook verder gaat doen, ik leef erg mee met al die mensen voor wie het een historisch moment is dat een zwarte man tot president is gekozen in een land waar nog niet zo heel lang geleden een zwarte man die keek naar een blanke vrouw kon worden opgehangen. Of het veel uit gaat maken? Iemand op een van de vele nieuwsuitzendingen zei: ik hoop dat hij er verandering in gaat brengen dat de VS altijd met een Israelische blik naar de Arabische wereld kijkt. We zullen zien. Maar Bush weg, op zich is dat al feest.
Tot mijn plezier kreeg Doeshka Meijsing de AKO literatuurprijs voor haar boek Over de liefde. Mooi boek, over dat verschrikkelijke onverdragelijke liefdesverdriet, vrouw weg en dan ook nog met een man, en dat met zoveel humor en zelfspot geschreven dat het geen tranentrekker werd. En nog leuker voor Doeschka: vrouw weer terug, kind er bij, ze was de eerste die de auteur in de armen nam.
En in Gaza hield het NCCR, de organisatie voor gehandicapten die we vanuit Nederland ondersteunen met Stichting Kifaia nieuwe bestuursverkiezingen. Die hebben nu meer dan ooit betekenis, want niet alleen laat de organisatie zien democratisch te zijn, iedereen die zelf gehandicapt is, dan wel directe familie is van iemand met een handcap, dan wel werkt met gehandicapten kan lid worden, en mee stemmen, het garandeert ook opnieuw de politieke onafhankelijkheid van de organisatie. En Khaled Abu Zaid werd opnieuw tot voorzitter gekozen. Mabroek!
Jawel, drie totaal ongelijkwaardige verkiezingen, doet er niet toe, ik werd van alle drie even vrolijk. En dat in november.
Zie je wel, november kan best een fijne maand zijn! 🙂
Gefeliciteerd met Khaled, Anja.
Voorlopig heeft Obama zich duidelijk pro-Israël -de traditionele Amerikaanse opstelling- uitgelaten. Maar niet uit te sluiten is dat daarin (geleidelijk) verandering komt. Hoe dan ook, Obama zal, in tegenstelling tot Bush, actief en open gaan communiceren met landen in het Midden-Oosten.
Obama heeft een bijzonder professionele, fatsoenlijke en “statesmanlike” campagne gevoerd. Dat heeft m.i. zeker bijgedragen aan zijn overwinning.
Obama heeft alles in zich om een groot president te worden van de VS. Zijn eerste speech als “president elect” in Grant Park, Chicago, was heel indrukwekkend. Niet omdat hij veel nieuwe dingen zei vergeleken bij de speeches tijdens de campagne. Maar vooral vanwege het totaal gebrek aan triomfalisme en daarentegen de serieuze toon, waarbij hij zijn hand uitstak naar degenen die niet op hem hebben gestemd.
De VS zal door deze bruggenbouwer internationaal in aanzien winnen, en ik verwacht belangrijke gunstige veranderingen in de buitenlandse politiek. (Denk bv. aan de oorlogvoering in Irak).
Op de website van CNN plaatste ik de volgende tekst:
“Congratulations from the Netherlands, citizens of the USA! You have reached a very important, great milestone in your history. Your country will benefit from this, and so will the whole world. GObama!”
En het was leuk vanmorgen een bedankmailtje van Obama te ontvangen. (Als een van de miljoenen natuurlijk, maar toch).
Nog een manier om Obama te feliciteren, hier.
Groet,
Als ik kon tekenen, dan de volgende spotprent:
Een indiaan, compleet met verentooi, met de krant waarin Obama wordt aangekondigd als 44e president van de VS, en die dan verzucht: “Alweer een allochtoon…”
(Verder erg blij met Barack, Doeschka en Khaled!)
De allereerste stap van Obama is hardline zionist Rahm Emanuel benoemen als “chief of staff”.
Change? Voor de Israel Lobby maakt het niet uit wie er in het witte huis zit.
Je man Anja? Je bent toch lesbisch?
Je loopt zo’n dertig jaar achter, Dorien. Zelfs in De schaamte voorbij kun je lezen dat er na de relatie met een vrouw een relatie met een man kwam. Ik ben dus bi. En ben dus óók lesbisch.
Voor de Israel lobby maakt het wel degelijk uit wie er in het Witte Huis zit, Ronald. Ze hebben zich niet voor niets zo druk gemaakt in de verkiezingscampagnes. Phyllis Bennis maakte duidelijk dat de Israel lobby vooral zo’n macht heeft omdat die toch al hetzelfde wilden als Bush en consorten. De lobby kan dus voorlopig gerustgesteld zijn omdat Obama op meerdere wijzen al heeft laten weten ‘vriend van Israel’ te willen blijven. Zie hier.