Geachte geïnteresseerde,
Op dit moment worden we elke dag geconfronteerd met de beelden van kolonisten die gedwongen hun huizen in de Gazastrook moeten verlaten. Huilende soldaten die huilende kolonisten omarmen geven ons een onbehaaglijk gevoel. De eerste reactie van velen, ook hier in Nederland, is dat zich hier een drama afspeelt van ongekende omvang. Dit wordt nog eens versterkt door de hartenkreten van de kolonisten, die de soldaten verwijten dat “Joodse broeders” dit elkaar niet mogen aandoen. In hun emoties gebruiken de kolonisten zelfs beladen termen als “deportatie”, “judenrein”, “jodenraad”, “Sharon is Hitler” etc.
Toch is het goed om ons niet te laten misleiden door deze emoties. We zullen moeten kijken naar de achtergronden.
Op de eerste plaats moeten we ons realiseren dat de Gazastrook al sinds 1967 door Israel bezet Palestijns gebied is. Mede dankzij het werk van de Israelische vredes- en mensenrechtenbeweging is dit een algemeen bekend feit. Maar ook uitspraken, zoals die van het Internationale Gerechtshof in Den Haag van 9 juli 2004, geven duidelijk aan dat de nederzettingen (en de bouw van de muur) illegaal zijn. Iedere kolonist die zich heeft gevestigd in de bezette gebieden, dat geldt ook voor de Westelijke Jordaanoever, moet zich er dus van bewust zijn dat hij/zij deel uitmaakt van die bezetting. Of de Israelische regering in het verleden mensen heeft gestimuleerd zich te vestigen in deze gebieden, en of dat de kolonisten zich door het besluit van Sharon nu verraden voelen, doet daar niets aan af. De bezetting was en is illegaal.
Daarnaast hebben de kolonisten niet alleen bij hun vestiging in de bezette gebieden aantrekkelijke financiële compensaties en belastingvoordelen genoten, ook nu bij hun gedwongen vertrek worden er ruime geldelijke vergoedingen gegeven. Bovendien wordt er voor vervangende huisvesting gezorgd.
Kortom, we realiseren ons dat het gedwongen vertrek uit hun huizen voor de kolonisten op persoonlijk niveau als dramatisch wordt ervaren. Maar de ontruiming van de Gazastrook is noodzakelijk. Er was en is geen andere oplossing dan het ontruimen van alle bezette gebieden wil er een redelijk vooruitzicht op een rechtvaardige vrede zijn. Dus na Gaza zal er een begin moeten worden gemaakt met de ontruiming van de Westelijke Jordaanoever. Het gevaar bestaat echter dat Sharon na Gaza zal stoppen. Hij en zijn adviseur Dov Weisglass hebben zich al in dergelijke bewoordingen uitgelaten. De vredesbeweging in Israel zal dus haar campagne van de blauwe linten voortzetten en wil daarmee het land laten zien dat een meerderheid van de Israeli’s genoeg heeft van de in oranje kleding gehulde kolonisten.
Tot slot zenden wij u hierbij een artikel, zoals dat in de komende Brug van september zal verschijnen. Het is een bespreking van het rapport ‘One Big Prison, Freedom of Movement to and from the Gaza Strip on the Eve of the Disengagement Plan’ van de Israelische mensenrechtenorganisaties HaMoked en B’Tselem. De samenstellers van het rapport stellen dat Israel volgens het internationaal recht ook na de terugtrekking uit de Gazastrook als bezetter moet worden gezien, omdat het gebied feitelijk onder het gezag blijft staan van het Israelische leger en het beperkingen zal blijven opleggen aan de Gazanen. Vanzelfsprekend roepen zij de regering op om een einde te maken aan de belegeringspolitiek en het recht van de Palestijnen op bewegingsvrijheid – en de daaruit voortvloeiende rechten – te respecteren.
Met vriendelijke groet,
Bart Nooy
Namens het Steuncomité Israelische Vredesgoepen en Mensenrechtenorganisaties (SIVMO)
* * *
‘Israel blijft verantwoordelijk voor de Gazastrook’
De terugtrekking van Israel uit de Gazastrook betekent niet dat het de bescherming van de mensenrechten ter plaatse zonder meer aan de Palestijnse Autoriteit kan overlaten. Daarvoor blijft Israel nog te veel invloed houden op het dagelijks leven van de Palestijnse bevolking. Dit stellen de Israelische mensenrechtenorganisaties HaMoked en B’Tselem in het rapport ‘One Big Prison. Freedom of Movement to and from the Gaza Strip on the Eve of the Disengagement Plan’ (maart 2005).
Door Anja Spoelstra
Sinds het uitbreken van de tweede intifada, in september 2000, heeft Israel de bewegingsvrijheid van de Palestijnen in de Gazastrook ernstig beperkt. Het reizen van en naar Israel, de Westelijke Jordaanoever en het buitenland is alleen in uitzonderingsgevallen mogelijk. Bovendien is het aanvragen van een reisvergunning een langdurige en frustrerende bezigheid (zie ook De Brug, december 2004: ‘De bureaucratie van de bezetting’).
Bewoners van de Gazastrook hebben geen toestemming om hun familie in Israel te bezoeken; andersom is dit mondjesmaat mogelijk. Ook de export en de import zijn aan banden gelegd. Mochten de Gazanen erin slagen hun goederen in- of uit te voeren, dan is de kans groot dat bederfelijke waar de tijdrovende grenscontroles niet doorstaat. De beperkingen betekenen ook dat de import van noodzakelijke medicijnen ernstig is bemoeilijkt. Hetzelfde geldt voor het ondergaan van een medische behandeling, het volgen van een studie of het werken buiten de Gazastrook. Niet verwonderlijk is dat volgens VN-cijfers inmiddels ongeveer veertig procent van de Palestijnse bewoners onder de armoedegrens leeft.
De Israelische maatregelen betekenen de schending van een belangrijk mensenrecht, namelijk het recht op bewegingsvrijheid, en een groot aantal andere mensenrechtenschendingen volgen in zijn kielzog. Het gaat om de schending van het recht op een gezinsleven, op gezondheid, op educatie en op werk.
ILLUSIE
Het lijkt zo mooi: als het Israelische leger zich heeft teruggetrokken en de nederzettingen zijn ontmanteld, kunnen de Palestijnen de Gazastrook eindelijk inrichten en gebruiken zoals zij dat willen. Volgens B’Tselem en HaMoked is dat een illusie. Verwacht wordt dat Israel de controle blijft houden over strategische gebieden, zoals de grensposten. Zo zal het voor de Palestijnse bevolking net zo moeilijk blijven om naar Israel en de Westelijke Jordaanoever te reizen. Dit geldt onder meer voor Palestijnen die in Israel willen werken. Het terugtrekkingsplan maakt de zaken zelfs nog erger. In het plan valt te lezen dat het de bedoeling is dat uiteindelijk geen enkele Palestijn uit de Gazastrook meer in Israel werkzaam zal zijn.
Of Israel ook de controle blijft houden over de grens met Egypte is nog onduidelijk. Over het luchtruim, de kuststrook en de territoriale wateren van de Gazastrook hebben de Palestijnen in ieder geval voorlopig niets te zeggen. Ook zal het Israelische leger actief blijven in de Gazastrook zelf: ‘vanwege het fundamentele recht op zelfverdediging, inclusief het nemen van preventieve maatregelen, en het gebruik van geweld in reactie op bedreigingen uit de Gazastrook’, aldus het terugtrekkingsplan.
BEZET GEBIED
Israel zal dus beperkingen blijven opleggen aan de bewoners van de Gazastrook. Desondanks stelt Israel dat er na de terugtrekking geen basis meer is voor het standpunt dat de Gazastrook bezet gebied is. Ook zou Israel niet meer verantwoordelijk zijn voor de mensenrechtensituatie in het gebied. Het draagt immers de verantwoordelijkheid voor het bestuur over aan de Palestijnse Autoriteit. HaMoked en B’Tselem zijn het hier niet mee eens, en baseren zich op het internationale recht. Zo stelt de Conventie van Den Haag uit 1907 dat ‘een gebied beschouwd wordt als bezet gebied als het feitelijk onder gezag staat van het vijandelijke leger.’ Volgens beide mensenrechtenorganisaties is hiervan na de terugtrekking nog steeds sprake. De bepalingen van de Vierde Geneefse Conventie op het gebied van mensenrechten zijn in deze situatie ook nog altijd van toepassing. Tot slot weerspreekt de VN de visie van Israel. De VN beroept zich onder meer op de Internationale Bepaling van Burger- en Politieke Rechten en op VN-uitspraken over andere internationale bepalingen, die Israel zelf heeft onderschreven.
Ook als Israel de Gazastrook niet meer bezet zou houden, blijft het volgens de Geneefse Conventie verplichtingen houden ten opzichte van de Palestijnse bevolking. De reden is dat het einde van de bezetting niet het einde van het Israelisch-Palestijnse conflict zal betekenen. Als partij in het conflict heeft Israel de plicht speciale bescherming te bieden aan gewonden en zieken, kinderen en zwangere vrouwen uit de Gazastrook, en moet het medici de gelegenheid bieden hulp en verzorging te geven. Israel moet daarnaast vrije doorgang verlenen aan het transport van medicijnen en basisvoedsel. Verder is het Israel verboden om collectieve straffen op te leggen. In de huidige situatie is daar duidelijk geen sprake van.
WILLEKEURIG
HaMoked en B’Tselem zelf stellen dat Israel het recht en de plicht heeft om zijn eigen burgers te beschermen. Maar dat betekent niet dat de rechten van een andere bevolkingsgroep kunnen worden geschonden. Volgens de mensenrechtenorganisaties gebeurt dit bovendien op een willekeurige manier, waarbij geen rekening wordt gehouden met individuele omstandigheden. Het feit dat de autoriteiten alsnog een vergunning afgeven als een advocaat of mensenrechtenorganisatie ingrijpt, zien B’Tselem en HaMoked als bewijs dat er voor het huidige beleid geen rechtvaardiging bestaat.
Ingrijpen als het kwaad al is geschied vinden beide organisaties overigens niet voldoende. In hun rapport roepen ze de Israelische regering op een einde te maken aan de ‘belegeringspolitiek’ en het recht van de Palestijnen op bewegingsvrijheid – en de daaruit voortvloeiende rechten – te respecteren.
[kader]
Ibrahim Ashur is een Israelisch staatsburger, getrouwd met een vrouw uit Gaza. Het echtpaar heeft vijf kinderen, die met hun moeder in de Gazastrook wonen. Ibrahim werkt als anesthesist in het Soroka-ziekenhuis in de Israelische stad Beersheva. Zeven jaar geleden verzocht hij het Israelische ministerie van Binnenlandse Zaken om met zijn gezin in Israel te kunnen wonen. Intussen verdeelde het gezin zijn tijd tussen Gaza en Israel. In 2002 werd de afhandeling van het verzoek, zoals alle aanvragen indertijd, stilgelegd. Sindsdien heeft Ibrahims vrouw geen toestemming meer om Israel te bezoeken. Daarom neemt Ibrahim elke twee tot drie weken een paar dagen vakantie op, bezoekt zijn gezin in Gaza en gaat vervolgens terug naar Beersheva. Op 2 mei 2004 stond Ibrahim weer bij de grensovergang van de Gazastrook. Hij kreeg te horen dat er een nieuwe maatregel van kracht was geworden. Hij kon kiezen: of drie maanden in de Gazastrook blijven, wat minder inkomsten zou betekenen en het risico inhield dat hij ontslagen zou worden, of gescheiden leven van zijn vrouw en kinderen totdat de maatregel zou worden ingetrokken.
HaMoked diende een petitie in bij het Israelische Hooggerechtshof over deze kwestie en over nog drie soortgelijke gevallen. In alle gevallen besloot de Israelische overheid de maatregel terug te draaien. Israel behield zich wel het recht voor om de maatregel in andere gevallen wél te laten gelden.
STEUN AAN HAMOKED
Het werk van HaMoked kan alleen maar worden gedaan dankzij financiële steun van derden. Wij vragen u dan ook hen te helpen bij hun geweldige werk.
U kunt via SIVMO een donatie doen op giro 6181625, Amsterdam, o.v.v. donatie HaMoked. Wij zorgen ervoor dat het geld zo spoedig mogelijk bij HaMoked terechtkomt.
Bij voorbaat onze hartelijke dank.
Stichting SIVMO
(Steuncomité Israelische Vredesgroepen en Mensenrechtenorganisaties)
Postbus 15823
1001 NH Amsterdam
Tel: 020 – 67 58 925
E-mail: sivmo@xs4all.nl
www.xs4all.nl\~sivmo
SIVMO foundation
(Supportcommittee Israeli Peacegroups and Human rights Organisations)
PO Box 15823
1001 NH Amsterdam
The Netherlands
Tel: ++-31 – (0)20 – 67 58 925
E-mail: sivmo@xs4all.nl
www.xs4all.nl\~sivmo
Ik kende SIVMO nog niet, maar het ziet eruit als een goede organisatie. Nuchter, bij de feiten houdend… een tegengeluid tegen al dat nieuwsgeweld.
Laatst zag ik op tv een man in de gazastrook die dreigde z’n kind, een baby, uit het raam te gooien als hij zijn huis moest verlaten.
Een walgelijke vorm van chantage die mij aan het hart gaat. Door merg en been. Ik vroeg me af hoe het kind zou reageren als hij over 20 jaar die beelden zou zien…
Het is zuur voor die mensen die daar wonen, omdat die daar een bestaan hebben opgebouwd dat ze nu moeten achterlaten. Alle compensaties ten spijt. Maar feitelijk zijn ze wel onrechtmatig op dat land. En is je huis – terwijl je een nieuwe krijgt – het waard om je eigen kind te doden?
Heel heldere informatie. Niets aan toe te voegen, behalve misschien dat eens te meer blijkt hoe walgelijk eenzijdig de journalistieke berichtgeving in Nederland over deze kwestie is.
Zelfs op CNN zag ik een rapportage met een interview met een Palestijns gezin, dat zijn geheel vernielde huis liet zien in de buurt van een Joodse nederzetting. Op zoiets heb ik de Nederlandse TV nog niet kunnen “betrappen”.
Reactie op “Israël bevrijdt zich van zijn mythes; Ontruiming Gazastrook”
(Trouw, 16/8)
De analyse van Friedman is naïef en bevat feitelijke onjuistheden. In de eerste plaats het woord ‘eenzijdige terugtrekking’. Dat suggereert dat twee min of meer gelijkwaardige partijen delen van elkaars land bezetten en dat Israël nu een enorm offer brengt om de weg naar vrede vrij te maken. Dat is natuurlijk niet zo: Israël heeft Gaza (en de westoever) bezet en het dient zich daar hoe dan ook uit terug te trekken. De Palestijnen hébben daarentegen niets om zich uit terug te trekken. Het woord ‘eenzijdig’ is dus overbodig en misleidend.
Bovendien is de voorstelling dat Israël zich terugtrekt uit Gaza zonder dat het daar iets voor terugkrijgt om twee redenen niet juist. In de eerste plaats ontruimt Israël slechts de nederzettingen terwijl de militaire controle over het gebied blijft bestaan. Er wordt zelfs gewerkt aan een afscheiding in zee. De Gazanen kunnen hun ‘land’ niet zonder toestemming van Israël in of uit – niet over land, niet over zee en niet door de lucht. In de tweede plaats wordt wat de Palestijnen niet vrijwillig afstaan eenvoudigweg genomen: grote delen van de westelijke Jordaanoever zijn d.m.v. ‘de muur’ door Israël geannexeerd, terwijl Israël de kolonies rondom Jeruzalem al als zijn rechtmatige eigendom beschouwt en die nooit zal opgeven – dat laatste geeft ook Friedman toe.
Friedman spreekt verder van de “mogelijkheid” dat Israël zijn bouwactiviteiten op de westelijke Jordaanoever hervat “ondanks de belofte die te bevriezen”. Dit is geen mogelijkheid, maar realiteit: premier Sharon verklaarde afgelopen woensdag (17/8) nog dat hij zal doorgaan met bouwen op de westelijke Jordaanoever. Israël is zelfs nooit gestopt met het uitbreiden van de nederzettingen, ondanks beloftes tot bevriezing in de akkoorden van Oslo, de Routekaart en andere vredesplannen. Sterker nog: een deel van de kolonisten uit Gaza krijgt op de westelijke Jordaanoever vervangende woonruimte.
Tenslotte: een democratische Joodse staat is een contradictio in terminis. In een democratie hebben alle burgers gelijke rechten, ongeacht religie, sekse of etniciteit. Feit is dat in Israël Palestijnse burgers nooit dezelfde rechten hebben gekend als Joodse. Joden krijgen bijv. wel bouwvergunningen in Arabisch Jeruzalem, maar Palestijnen krijgen die nauwelijks of niet, laat staan in Joods Jeruzalem. Onlangs heeft de Knesset een wet goedgekeurd die gezinshereniging niet toestaat aan Palestijnen uit de bezette gebieden die trouwen met Israëlische Palestijnen. Joden krijgen meer kinderbijslag dan Arabieren. Dat apartheidsregime waar Friedman het over heeft bestaat dus al. Wil Israël democratisch zijn, dan zal het woord ‘Joods’ eenvoudigweg geschrapt moeten worden.
Naar mijn mening geeft mevr. Meulenbelt een te éénzijdig beeld. Dat zal wel zijn als tegenwicht betreft ‘het éénzijdig beeld van de media’. Naar mijn idee is de media eerder op de hand van mevr. Meulenbelt dan op de hand van Israël.
-Zo blijft de pers schrijven over ‘verzetsstrijders’ wanneer het om mensen gaat die burgers vermoorden om hun zin door te drijven. Wie in Nederland zou het geacepteerd hebben wanneer grote groepen Duitsers in Nederland vermoord werden omdat de Duitser ons toen bezette. Ik ben me er ter dege van bewust dat ik mensen tegen het zere been schop omdat ik ’40-’45 bij haal.
Ik denk dat ik deze vergelijking mag trekken omdat de aanhang van mev. Meulenbelt ook de W.O.II gebruikt om zijn gelijk kracht bij te zetten. Is het niet wanneer zij de Israëlische vlag voorzien van hakenkruizen, dan is het wel met de opmerking: “Je zou toch denken dat de joden beter moesten weten. Zo na de tweede wereldoorlog.”
Afgelopen dinsdag stond ik met medestanders op het buitenhof, om kenbaar te maken dat ook ik tegen deportaties ben. Ik werd vergeleken met een nazi, omdat ik vóór bezetting ben (hier kom ik zo op terug). Voor alle duidelijkheid vroeg ik de man op welke politieke partij hij stemde, bij de SP, GL of PvdA heeft het totaal geen zin om te verwijzen naar de tora of het o.t. De man zei dat hij vervent aanhanger is van de SP…
Maar goed daarvoor bezoek ik deze site niet.
Waar het mij om gaat:
Wat mij persoonlijk het meest dwars zit is dat mensen verjaagd worden omwille van zijn/haar geloof. Dit keur ik af, net zo goed als dat ik het afkeur dat er een Irakese familie (uit Alphen a.d. Rijn) weggepest is omdat het moslims zijn. In het geval van de Gazastrook gaat het zelfs om zo´n 9.000 mensen die niet gewenst zijn, met uiteindelijk de enige reden: Het zijn joden. Maak er een Palestijnse Staat van en geef de joden een Palestijns paspoort. En was het nu zo dat er land geruild werd voor vrede… Ja, wie ben ik om daar op tegen te zijn! Helaas heeft de PLO duidelijke taal gesproken. De PLO, waarvan Mahmoud Abbas de leiding heeft, zal zijn strijd tegen de zionisten tot de laatste jood in zee is gedreven. Vreemdgenoeg voelen zij niet de behoefte om Jordanië binnen te vallen, terwijl het grootste deel van Britsmandaadgebied ‘Pallestina’ aan de Arabieren is gegeven, dat kreeg toen de naam Trans-Jordanië.
Ik ben blij dat ik geen joods soldaat ben en een joodse bewoner uit zijn huis hoef te halen. Ook mijn gedachten gaan dan uit naar ‘de Joodseraad’ of ‘de Nationalistische SOCIALISTICHE Bond’, mensen die het eigen volk verraad om de vijand ter wille te zijn.
Ik las vorige week over een familie waarvan de grootouders van de vrouw gevlucht waren voor de pogroms in Rusland, de ouders van hem gevlucht waren voor de nazi´s zelf in eerste instantie in de Sinaï hebben gewoond tot deze weer aan de Egyptenaren werd gegeven en nu weer moeten verkassen, met als enige reden omdat het joden zijn.
Je moet wel volstrekt stekeblind zijn voor de realiteit om te durven beweren dat de kolonisten Gaza uitgezet zijn omdat ze jood zouden zijn. Je slaat even over dat de kolonisten Gaza niet binnen zijn gekomen met een koffer en een bloemetje voor de gastvrouw, maar met tanks en bulldozers. Ze zijn niet tussen de Palestijnen gaan wonen en waren dat ook nooit van plan. Ze hebben een kwart van de Gazastrook bezet, hebben daarvoor de wonende families er af gegooid, hun huizen vernietigd, het beste water ingenomen, en tot voor kort woonden er dus 8000 mensen op een kwart van de strook, tegen 1400000 mensen op de rest. Vergelijk dat even. Al waren het Chinezen of marsmannetjes, Niels, wie komt als bezetter met machinegeweren in de hand is nergens welkom, jood of goy. Ik vind het een misselijke omdraaiing om te suggereren dat ze er uit moesten omdat ze joods zijn, en ik kan niet anders zeggen dat het gehele larmoyante melodrama geheel en al door de Israeli’s zelf gecreeerd is.