“Genoeg is genoeg” op de Dam. Tot mijn genoegen zie ik dat de SP met blauwe jasjes, tomaten en flyers goed aanwezig is. Uiteraard kom ik behalve heel veel mensen die ik niet ken ook vrienden, vriendinnen, oude en nieuwe kennissen tegen. Anne-Ruth Wertheim zegt dat dit de eerste keer is bij zo’n demonstratie dat de overgrote meerderheid uit migranten bestaat. Ik kijk om me heen en het is waar: ik zie vooral veel eerste generatie migranten die er staan met spandoeken, bijna alle organisaties zijn vertegenwoordigd. Dat doet me goed, want tenslotte gaat het in hoofdzaak om hen, en het is een goede ontwikkeling dat ze zich weren, dat ze zich laten zien en dat niet aan de linkse ‘beroepsdemonstranten’ over laten.

Felle speech van Mohammed Rabbae, de initiatiefnemer. Funda Mujde praat alles aan elkaar. De initiatiefgroep op het podium. Er wordt gesproken namens de migranten, de jongeren, de vrouwen, de Antillianen, de vluchtelingen, mensen uit Latijns Amerika, de autochtonen en voor het eerst bij zo’n bijeenkomst spreekt er ook een vertegenwoordiger van Een Ander Joods Geluid namens de joden. Twee van de speeches heb ik hieronder apart afgedrukt. (Sorry, komen morgen)

Dan nog meer vertegenwoordigers, van GroenLinks, de PvdA, Tineke Lodder van de CDA spreekt namens de vrijwilligers, Fenna Vergeer voor de SP. Haar doortimmerde verhaal komt op de website van de SP, ik zal nog een linkje maken.

Indruk maakte vooral Sylvia Borren, directeur van Novib, met een kwetsbaar en persoonlijk verhaal. Zij vertelde hoe het haar en haar partner Rebecca die uit Peru komt vergaat. Hoe in Peru homo’s en lesbo’s worden gediscrimineerd, maar hoe Rebecca, als partner van Sylvia naar Nederland gekomen, nu alle discriminatie als ‘allochtoon’ meemaakt. Zo stak Sylvia haar nek uit, en nam in de rij mensen die in Nederland het doelwit zijn van discriminatie ook nog de homo’s en lesbo’s mee. Midden in haar speech sprong een jonge man het podium op die op Sylvia afrende. Schrik. De bewakingsdienst overmeesterde hem meteen en trok hem het podium af, terwijl iedereen riep voorzichtig, niet zo hard. Het bleek een jonge man te zijn die ladderzat was en overmeesterd door enthousiasme dacht dat het leuk was om Sylvia even te omarmen. Gelukkig. Want eerst denk je aan heel wat anders, Sylvia heeft al eerder bij een speech stenen naar haar hoofd gekregen. Ze liet zich niet van de wijs brengen en maakte haar speech af. Achter de schermen, waar haar partner en haar vrienden op haar stonden te wachten stond ze wel even te trillen op haar benen.

Om vijf uur toen ik wegging, en de afdeling van SP Rotterdam weer in hun bus naar huis ging na zeer verontwaardigd opgemerkt te hebben dat je voor een pilsje aan een terras aan de Dam drie keer moest betalen wat het in Rotterdam kost, speelde de muziek nog steeds. Ik constateer tevreden dat de groep mensen die zich opstelt tegen racisme, uitsluiting en discriminatie, en dus tegen het huidige regeringsbeleid aan het groeien is, en dat de onderlinge solidariteit een goede groep bondgenoten op de been brengt.