Dinsdag, dus naar Den Haag, Eerste Kamer.
Het is voorspelbaar waar het gesprek in fracievergaderingen en wandelgangen vandaag vooral over zal gaan. Over Balkenende, die heeft aangekondigd dat er nu een onderzoek gaat komen, na zes jaar aandringen, op de gang van zaken rond de Nederlandse deelname aan de oorlog in Irak.
Hadden we in de Eerste Kamer net een soort van frontje, een potentiële meerderheid om een parlementaire enquete in te stellen, is Balkenende die voor door een onderzoek te laten instellen door een commissie. En die commissie mag mensen niet onder ede ondervragen. En de zaak is daarmee dus ook uit het parlement gehaald, dat tot de commissie over vele maanden met een rapport geen vragen meer aan de premier mag stellen. Daar zijn de SP, onder andere, en de VVD niet zo blij mee, maar de PvdA, ook in de Eerste Kamer, zou het daar wel eens bij kunnen laten zitten. Met het mogelijke gevolg dat als de commissie opnieuw vragen niet helder beantwoord, we opnieuw zitten waar we al zaten. Affijn, we zullen zien wat er nog gaat gebeuren.
Morgen wil ik nog wat vertellen over de actie Operation Humanity Gaza, die loopt als een trein. Het is echt prachtig om te zien hoeveel mensen nu langzaamaan uit durven komen voor een gevoel dat groeit: zo mag een ander volk niet behandeld worden, ook niet door Israël. De publieke opinie begint langzaam te kantelen, te langzaam vind ik, want het kost nog steeds te veel ellende die maar niet gestopt wordt, ook voor mensen in Sderot of Ashkelon trouwens, maar het gebeurt wel. Gaza is al bijna uit de kranten, mede dankzij Balkenende en Irak, maar de actie gaat nog door want hulp is broodnodig. Morgen meer.
Nu naar de trein, met alle papieren.
Heb ik eindelijk genoeg geld op mijn rekening, krijg ik het gironummer niet snel genoeg ingetikt voor het plaatje weer verspringt. Giro 8207589, staat er, ten name van Stichting Kifaia Amsterdam. (Hint, hint …)
Niet nodig, Anne-Marie…. Ik heb gestort. Moet het daar even bij laten, want er kwamen onvoorziene kosten (computer/fiets) tussendoor. Wel 150 flyers verspreid. Ik heb er geen een zien liggen in de hal. Dat zou zomaar kunnen betekenen dat de meeste bewoners hier ‘m gelezen hebben! duimduim
Bij P&W kwam de dubbele moraal van Bram M. weer eens schrijnend duidelijk in beeld. Van Bommel die demonstreert tegen oorlogsmisdaden en part noch deel had aan de ongepaste leuzen van een paar kwajongens wordt aangepakt, en de weerzinwekkende houding van Wilders wordt met verve verdedigd. Het soort inviduen als Bram M. zijn er in het Amerika verantwoordelijk voor dat veel congresleden zich niet tegen Israel durven uitspreken, uit angst dat hun politieke carriere schade oploopt.
Als we in Nederland ook deze kant opgaan en de angst voor de joodse lobby politici de mond snoert, wordt de weg vrijgemaakt voor Stalinistische staatsterreur.
Ongetwijfeld is deze actie de beloning voor Wilders, die zich achter de pro-Israel horde heeft geschaard en meewerkt aan de ontkenning van de Israelische gruwelijkheden. Merkwaardig dat een man als Wilders die zo tegen illegale en zelfs legale immigratie is, de misdaden goedpraat van een land dat zijn bestaan voor een groot deel te danken heeft aan illegale immigratie en de bijbehorende terreur om deze te verdedigen.
Ik geef er grote voorkeur aan om het te hebben over de Israel-lobby (net als Mearsheimer en Walt met hun boek) in plaats van een joodse lobby, Engelbert. De scheidslijnen lopen namelijk niet tussen joods en niet-joods, want de felste kritiek op Israel komt ook van joden, als Een Ander Joods geluid en andere dergelijke groepen. En de lobby die kritiekloos achter Israel staat bestaat ook uit christenen en mensen van politiek rechts. Verhagen. Wilders.
Ik denk dus dat het zuiverder is om ‘joden’ en ‘Israel’ niet door elkaar te halen.
% En nog een onderdeel van de Israel-lobby: de wapenindustrie. In de VS van Noord-Amerika een van de weinige economische sectoren die bloeit. Israel krijgt gratis militaire steun, en dat levert heel veel betalende klanten op….
Ja, dat is inderdaad wel beter Anja, ik zie organisaties zoals AIPAC en ADL vooral als voor joodse belangen, en zeker niet als vertegenwoordigers van alle joden. Maar we moeten geen misverstanden scheppen.
Le Monde Diplomatique van februari is bijna geheel gewijd aan de situatie in Gaza. De volledige voorpagina wordt in beslag genomen door artikelen van Serge Halimi en Alistair Crooke.
Alistair Crooke gaat in een lang artikel in op de relaties van Israel met Iran. De wapenleveranties, de manipulaties en het curieuze feit dat Iran al sinds begin jaren ’90 van de vorige eeuw “binnen enkele jaren” een kernbom heeft. Ook de ernstige gevolgen van de door de VS gecreeerde polarisatie in het Midden-Oosten (de kunstmatige opsplitsing in gematigdenen en extremen) worden besproken. Deze zorgvuldig geregisseerde campagne, waar Israel ook van profiteert, heeft tot doel om altijd excuus klaar te hebben om tot “actie” over te gaan. Het gevolg is minder veiligheid en meer agressie (ook tegen het westen).
Serge Halimi benadrukt nog eens het spel van Israel om de “droomvijand” Hamas in het zadel te helpen, 20 jaar geleden. Met een dergelijke partner had Israel een ideaal excuus om ongestraft zijn politiek van etnische zuivering voort te zetten.
Alain Gresh analyseert de toegenomen haat jegens Israel, het complete falen van Israel om de doelstellingen van de invasie te halen – als er al doelstellingen waren. “Meer dan in welk ander conflict sinds 1967 dan ook, is de positie van Europa – en vooral Frankrijk – in lijn met die van Israel.” Alain Gresh wijst op het feit dat de Zuidafrikaanse reactie op de Israelische agressie feller was dan die van vele andere landen en citeert Nelson Mandela: “… de staat was verantwoordelijk voor het geweld en het is altijd de onderdrukker, niet de onderdrukte, die de vorm van de strijd bepaalt”.
Op de achterpagina neemt John Berger het graf van de vorig jaar overleden Palestijnse dichter Mahmoud Darwich als uitgangspunt voor zijn sombere bespiegelingen.
Nu bij ons als een deus ex machina opeens informatie over de besluitvorming mbt de inval in Irak opduikt, hebben de media en de politiek een perfect excuus om de kop in het zand te blijven steken. Gelukkig is er voor de graver nog wel enige waarheidsvinding te verwachten.
Nu zou ik AIPAC voor de verandering wel een joodse lobbygroep willen noemen. Vroeger werd je er meteen op gepakt, was je meteen een antisemiet, als je iets over ‘joodse lobby’ zei, het klonk te makkelijk naar de anti-joodse samenzweringstheorieen van vroeger – zo van ‘ze’ zitten overal en ‘ze’ hebben stiekem de macht. Dat ging met AIPAC wel een beetje over, want ze waren er Amerikaanse open over, ja wij zijn joods, ja wij zijn machtig en ja wij zijn een lobbygroep die achter Israel staat. Als je dat gewoon op hun website kon vinden, mochten wij dat dan niet zeggen?
Bedankt dat je Le Monde zo voor ons samenvat. Helaas lijkt mijn Frans nergens op. Kun jij even nagaan of Alistair Crooke dat artikel ook ergens in het Engels heeft? En John Berger is ook een oude favoriet van me.
Hadden wij in Nederland maar een equivalent van Le Monde – en/of van de Guardian.
@ Englbert >>>>>> <<<<<< @ Anja
Ben het bijna eens. Helaas Anja, is het wel zo dat Joodse lobbyisten het wel anders zien. Maar niet allemaal natuurlijk. AJG ed. Het is een groot probleem dat je om een discussie zuiver te houden enorm veel argumenten weggeeft, cq. onaangeroerd laat. En ondertussen, met de bekende rechten- en levensverslindende resultaten.
Er is een universum verschil tussen “kan geen ei bakken zonder een ei te breken” (van Stalin) en “kan een roergebakt ei niet ont-roerbakken” (http://imeu.net/news/article0015518.shtml) welke laatste uitspraak voortkomt uit de voldongen feiten door het zuiver te willen houden van onderhandelingen door een overweldigde partij. ‘Stalins’ SU-ies buitenlands beleid (dat een universum verschildde van het binnenlandse) heeft er ook aan bijgedragen.
Zo nu weet iedereen tenminste waar ik sta met mijn standpunt. Ik hou van pure……chokolade. Maar verder hou ik van realisme.
Anja, hier is de Engels versie:
The Strange Tale of Iran and Israel, by Alistair Crooke
http://mondediplo.com/2009/02/05iran
Fantastisch, Engelbert, dank je wel.
Meteen maar online abonnee geworden want ik zie een artikel dat ik absoluut wil hebben, van Vidal, die zegt dat de oorlog tegen Gaza vooral bedoeld was om elke vredesonderhandeling te saboteren. Dat zegt Finkelstein ook, en daar wilde ik net over schrijven, want ik denk dat dat de beste verklaring is voor die onzinnige oorlog. Nu even wachten tot ze me hebben geprocessed – kan nog enige tijd duren zeggen ze – andere mensen zijn verslaafd aan chocola.
Sjuul, ik kan je niet helemaal volgen. Wat zien de joodse lobbyisten anders, en wat geven ik of jij aan argumenten weg om de discussie zuiver te houden? Ik snap je niet. Ook niet in die eierenkwestie. En dan Stalin en dan opeens weer chocola.
Verklaar u nader.
Wel treurig dat enkele van de meest scherpzinnige critici zoals Chomksy en Vidal al in de 80 zijn. Het establishment zal wel zitten wachten tot ze vanzelf ophouden.
In het voorwoord van Chomsky’s What Uncle Sam Really Wants schrijven de uitgevers: “In a saner world, his tireless efforts to promote justice would have long since won him the Nobel Peace Prize, but the committee keeps giving it to people like Henry Kissinger.” Dit is evenzeer van toepassing op Gore Vidal.
En Uri Avnery is 85. Ik hou mijn hart vast.
Eten en praten tegelijk is niet netjes Anja, maar overigens is het wel zo dat ik ook niet in ander-mans/vrouws hooft kan kijken. Maar resultaten, positief dan wel negatief kan ik wel zien. En dat resultaat brengt u ter discussie. Mijn bijdrage erin is duidelijk. Die link komt van uzelf in “Voorbij de twee staten oplossing” van 31 jan. Niet alle Israel-lobbyisten zijn te relateren aan Israel. Maar als joodse-lobbyisten wel als haatzaaierers m/v tegen dat andere geloof.
Wat u weggeeft is de mogelijkheid met gelijkwaardige ‘wapens’ weerstand te bieden. Dat gedaan zijnde is het nu tijd dit nu niet meer te doen.
Oh, jij bedoelde natuurlijk Dominique Vidal, die is gelukkig nog wat jonger. In ieder geval iemand die het durft op te nemen tegen de pro-Israëlische zwaargewichten André Glucksman en Bernard-Henry Levi in de Franse pers (vooral in die andere Le Monde).
“Hamas sterker dan tevoren, een Palestijnse Autoriteit in diskrediet: dat resultaat van de oorlog tegen Gaza vormt zonder twijfel het doel van de Israëlische strategen. Om – wederom – de geboorte van de Palestijnse staat tegen te houden, of zelfs definitief onmogelijk te maken.” Domique Vidal, Hoe groter de leugen…
(13) Ik snap echt nog steeds helemaal niet wat je nou probeert te zeggen, Sjuul, en ik geef het nu op. Geen tijd voor raadsels. Als je nog eens wat wilt zeggen kan het dan gewoon vanaf het begin en in gewoon Nederlands, zodat een simpele ziel als ik het ook begrijpt?
(14) Ik ga het lezen, Engelbert, er opent zich weer een nieuwe wereld.
Ik weet niet of je de Engelse versie van het stuk van Berger nog had gevonden, hier staat het in ieder geval in de Irish Times:
John Berger: A place weeping
http://www.irishtimes.com/newspaper/opinion/2009/0110/1231515461120.html
Anja, wat Engelbert (3) naar voren bracht, en uw reactie erop (4) heeft me opmerkzaam gemaakt, maar niet om iemand de les te lezen. Mijn opmerking kan ik niet duidelijker maken. Ben ook maar een simpele ziel.
In de stroom van actualiteiten, waarin niets van waarde bovendrijft is dit mijn probleem. Mijn probleem dat de waardevolle informatie later geluidloos en onzichtbaar bezinkt.
Voor ik je verder ga lezen Anja,nog even ter aanvulling of verduidelijking. Sorry hoor maar lees je wel eens andere opiniesites? Mijn nekharen gaan ervan overeind staan en dan vlucht ik maar weer ergens anders heen of geef een gesublimeerde schreeuw. Ik weet niet hoe het jou vergaat, maar ik begrijp helemaal wat er speelt op bijvoorbeeld die van de Volkskrant de afgelopen maanden. Eigenlijk sinds ik internet aan het ontdekken ben dus. En heb dus zo’n donkerbruin vermoeden etc.
Vriendelijke groet, Sjuul.
Wat een malle vraag Sjuul. Ik lees dagelijks vier kranten, wekelijks drie opiniebladen en aan mijn weblog kun je zien hoeveel informatie en opinie ik verder nog tot mij neem.