9 gedachten over “No Span, bijeenkomst in Amsterdam”

1. Wat een prachtige mensen!!!
   Toch veel mooier dan de kaasbollen waar wij mee door het leven moeten.
   Sjonge, hahaha!!!

   Groet Gerrie.

2. Nou, Gerrie, ik vond veel mensen daar prachtig, ik kijk ook mijn ogen uit om alle kleuren, en niet alleen van onze velletjes maar ook van alle uitbundige kleren, en mijn camera werd weer verliefd en dat kan je zien. Maar als ik op een SP partijraad fotografeer, waar de kaasbollen nog steeds erg in de meerderheid zijn, (mag wel een beetje gemixter) dan worden ook die mensen heel erg mooi. Het is maar of je mensen treft als ze lekker in hun vel zitten, als ze iets van hun ziel laten zien, en je moet ook een beetje van ze houden, dan doet je camera dat ook. Hoe dat werkt weet ik niet maar zo werkt het.

   Ik zal je een geheimpje verklappen, en ik zal geen namen noemen. Ik fotografeerde iemand en het werd niks. Op de foto zag ik een naar mens, geen charme, geen uitstraling, geen humor, niks liefs, niks. Ik liet het zien en zei nee hoor, zo lelijk ben je helemaal niet. Probeerde het weer. Werd weer niks. Een week later kreeg ik knallende ruzie met d’r die nooit meer goed is gekomen. Mijn camera had iets eerder door dan ik.

3. Wat een mooie man op die laatste foto! Toch veel mooier dan die nikker die staat te filmen!

   Sjonge, hahaha!!!

   Groet Saloukoning.

4. Ja, Harry is absoluut moeders mooiste van de SP, maar persoonlijk vond ik die zwarte meneer ook wel aardig. En er waren er nog wel een paar die ik wel voor mijn verjaardag wil. En ik krijg net te horen, ook als je het niet beledigend bedoelt, maar grappig, we noemen zwarte mannen geen nikker. Dat heeft een te pijnlijke geschiedenis.

5. Die verjaardag dat duurt dan nog even, je bent nog niet zo lang geleden aan de beurt geweest.
   Je zult nog even geduld moeten hebben!!!
   De post kwam vanmorgen hier langs, dank je Anja!

   Groet Gerrie

6. @ Gerrie,

   Ik zou u willen vragen om voor uzelf te spreken. Ik, Surinamer, ben getrouwd met een hoogblonde Nederlandse dame, en zij is voor mij juist een verademing, wanneer ik mij bijvoorbeeld in Paramaribo een dag lang tussen Surinamers heb begeven.
   Desalniettemin had ik niet gereageerd wanneer u het niet over ‘kaasbollen’ gehad zou hebben. Ik vind het nogal hinderlijk dat u het dus ook over mijn vrouw en haar familie heeft wanneer u deze denigrerende term bezigt.

7. Mijn idee over hoe we onzelf en elkaar mogen noemen, Jerson, is dat je best schertsend over je eigen groep mag praten. Zoals ik nu merk dat zwarten het soms hebben over negers en in de zwarte beweging in Amerika hebben ze het zelf over ‘niggers’ – ik zou het als witte vroeger niet in mijn hoofd hebben gehaald om een zwarte Nederlander zo te noemen. Zo laat ik me niet graag voor kaaskop uitmaken, maar als ik het zelf zeg vind ik het wat anders. Ik neem aan dat ‘bakra’ ook niet altijd vriendelijk gedoeld is, maar Harry van Bommel noemt zichzelf ook zo. Met een beetje humor. Ik zou het fijn vinden wanneer we eindelijk zo vrij zijn dat we niet meer zo gauw kwade bedoelingen zouden zoeken wanneer iemand woorden gebruikt met liefde en humor.

   Zo ken ik in Gaza iemand die donkerder is dan de anderen, en tegen de kinderen zegt ze dat ze haar Chocola mogen noemen. Ik zou dat nooit zeggen, maar als zij het zegt is het lief en de kinderen vinden het enig.

   Maar misschien heb jij de ervaring dat mensen lelijk over jouw vrouw praatten, en dat dat helemaal niet vriendelijk bedoeld was en dat je dat pijnlijk vond. Misschien kun je ons vertellen wat je denkt, geldt voor anderen ook trouwens.

8. Mijn beste Jerson, dit “grappen” heb ik nu juist in Suriname geleerd.
   Geweldig land en nergers heb ik in mijn leven zoveel gelachen als juist daar, zelfs in Nederland niet.
   Het is dat ik werkzaam was in Palestina, en gevraagd werd om alleen even een klus in Suriname te klaren, anders zou ik er nooooooit meer weggegaan zijn !
   En vaak, heeeeel vaaaak, spreek ik de wens uit dat het me ooit nog eens gegeven mag zijn om nogmaals dat geweldige binnenland in te trekken.
   Eens zat ik aan de rivier te vissen en komt er een bootje langs gevaren met een indiaan erin in volle uitrusting.
   Als groet stak ik mijn hand op. Roept me daar die man opeens in het Nederlands : Lekker plekkie he, heppie al wat gevangen?
   Toen hij mijn verbazing zag schatterde hij het uit en hoorde ik hem nog steeds schateren toen hij allang de bocht om was.
   Maar welke, voor mij, vreemde Nederlander zou er iets zeggen als ik hier aan de rivierkant zit te vissen? Laat staan dat hij me aan het lachen brengt!
   En nu laat Anja ons die prachtige mensen zien bij wie de ziel door hun huid heen naar buiten straalt.
   Ik, met mijn kaasbol, heb daar enorm van genoten!!!!
   Ik wens u toe : Dat u het lachen en het grappen, zoals men dat in Suriname met hart en ziel in praktijk brengt, nooit verleren zult en ik ben blij voor u dat u het zo met uw Nederlandse dame getroffen heeft want zij schijnt er een uit duizenden te zijn en een felicitatie waard.
   En niet vergeten : Always look on the bright side of life!!!

   Dank je Anja voor je duidelijke uitleg.
   Groet Gerrie

9. Leuk verhaal over die foto’s, Anja. Ik ben een slechte fotograaf maar je ziet inderdaad wanneer mensen ontspannen, vol zelfvertrouwen of gelukkig zijn dat ze vanzelf mooi worden op de foto. En, misschien is het onzin hoor, maar ik heb zomaar het idee dat ik weet over welke nare vrouw je het hebt.