Even Buitenhof ingehaald in de herkansing. De Geus, die ik morgen tref in de Eerste Kamer in het debat over de WIA, de vervanging van de WAO. Witteman confronteerde hem met het feit dat er maar heel weinig mensen zijn die na de herkeuring weer aan het werk zijn gekomen. Dat waren de cijfers van vroeger, zei De Geus, van voor het nieuwe systeem. Maar onder het nieuwe systeem leek het ook nog nergens op, zei Witteman. (5% van de mensen weer aan het werk). Nou, dat zag Witteman toch te somber, zei De Geus, en goochelde wat met cijfers van mensen die al aan het werk waren of niet aan het werk wilden of zo. Maar eerlijk, meer dan 30% aan het werk was onder de huidige omstandigheden niet echt te verwachten.
En ja, gaf De Geus toe, die herkeuring was voor de verzekeringsartsen een zware job. Ja maar toch vooral moeilijk voor de mensen die werden herkeurd? Dan hadden ze het dus samen moeilijk, vond De Geus, “die moeten dan wederzijds erkennen dat het moeilijk is en met elkaar de weg gaan”. Pardon? Met elkaar welke weg gaan? Ik benijd verzekeringsartsen in het geheel niet, ik zou die baan niet hoeven, maar zitten ze het nou met z’n tweeen gezellig moeilijk te hebben, en gaat die client die straks zijn inkomen kwijt is de arts troosten met hoe moeilijk die het er mee heeft? Het gaat toch om het geweten van de arts en niet haar portemonnaie, en het gaat om het inkomen van de gekeurde en niet haar geweten, dacht ik zo. Idyllisch als die twee elkaar gaan helpen met hoe moeilijk ze het er mee hebben. Zoiets als zo’n vreselijke ouder die een kind een pak rammel geeft en dan verdrietig zegt dit doet mij meer zeer dan jou.
En dan die herkeuring zelf. Dat klinkt ook zo zonnig. Het gaat er niet langer om om mensen te beoordelen op wat ze niet kunnen maar op wat ze wel kunnen. Dus als iemand niet kan zitten, dan kan ie misschien wel staan of liggen. Dus dan moet die een staande of een liggende baan. Witteman: of er veel werkgevers zijn die zitten te wachten op mensen die alleen liggende of staande hun werk kunnen doen. Het ministerie misschien, dat net bezig is mensen te ontslaan? Nou, nee, dat niet. Maar er zijn toch dingen te verzinnen, De Geus kende een geval van iemand die zijn computerscherm had opgehangen en zo toch nog kon werken, staande geloof ik. Zagen wij het al voor ons? Ik nog niet zo erg. Witteman ook niet. Die zei: maar daar hebben de werkgevers helemaal geen zin in. Nee, gaf De Geus toe, de meeste werkgevers hadden nog niet speciaal plannen in die richting, maar er was ook gebleken dat als een werkgever wel ex-WAOers in dienst had, dat wel 85% van hen tevreden was over de werknemer-met-een-belemmering. En die kant moesten we op.
Hoe we die kant op kwamen zei hij er niet bij, want De Geus zelf is geen voorstander van werkgevers onder druk zetten want dat is niet goed voor de marktwerking, liet hij bij eerdere debatten weten.
Maar dan raken mensen die weer gedeeltelijk goedgekeurd zijn en geen werk krijgen hun inkomen kwijt? Nee, dat begreep Witteman niet goed, die mensen raken niet gelijk hun inkomen kwijt. Voordat ze dat kwijt raken hebben ze toch nog twee jaar WW. Pas dan komen ze op het minimum. En het is dus de bedoeling dat ze in die twee jaar aan werk komen, zei De Geus, nog even zonnig.
Nee hoor, de nieuwe wet was niet bedoeld om te bezuinigen, dat moesten we vooral niet denken. Het ging er echt alleen maar om om mensen weer aan het werk te krijgen.
Naar dat verhaal moet ik morgen dus nog eens luisteren en dat duurt naar schatting tot middernacht.
Dacht ik nog even dat Hirsi Ali met haar toezegging dat ook zij vindt dat de overlevenden van de brand een generaal pardon zouden moeten krijgen misschien een bocht aan het nemen was. Het gesprek met Job Cohen werd weer drie keer niks. Ik kan er niets aan doen. Elke keer denk ik weer, misschien wordt het nu eens een werkelijk gesprek over wat ze met elkaar gemeen hebben (een zorg over extremisme bijvoorbeeld) en waar ze in visie van elkaar verschillen. Met de tweegesprekken in VN met Femke Halsema werd het ook niks, hoewel Halsema het toch een tijdje stug bleef proberen. Kreeg ze er van langs over wat Hirsi Ali geheel links kwalijk nam – zei ik dat, deed ik dat dan, vroeg Halsema dan -tevergeefs.
Hirsi Ali zat weer hoog te paard, eisend, veiligheid binnen de Balie morgenavond waar ze spreekt, hoewel Cohen niet gaat over daarbinnen, enkel over daarbuiten, en maar door blijven drammen. En maar over de zuivere islam, wat Cohen niet goed zou zien. Kwam het weer op het extremisme. Maar daar zijn we het allang over eens, zei Cohen. Dus wat ze nou toch bedoelde. Nou, de oude wijken, en zijn eenzijdige beleid, hij was er niet voor autochtonen. Dat is niet waar, zei Cohen (en het is ook niet waar, anders zou niet 70% van de Amsterdammers zo tevreden met hem zijn) en het is wel waar dat er problemen zijn in de oude wijken, maar wat heeft dat nou weer te maken met die zuivere islam? Dat heeft te maken met migratie. Dan vond Hirsi Ali nog dat Cohen zich moest distantieren van de uitspraak van Klaas de Vries over de onmenselijkheid van Verdonk. Het was niet helemaal duidelijk waarom Cohen zich daarvan moest distantieren, of het moest zijn dat De Vries ook van de PvdA was. En of Hirsi Ali zelf wel vond dat ze Cohen voor naief en de burgemeester van Madurodam uit mocht maken? Nee, dat was natuurlijk heel wat anders vond ze.
Nou ja, laat maar.
Ik vond dat Cohen het prima deed, die elke keer weer de moeite nam om echt in te gaan op wat ze nou eigenlijk vroeg, en zij bleef maar ‘eenzijdig’ zeggen en dan vroeg hij weer: wat nou. En gaf weer geduldig voorbeelden, hoewel je het ongeduld achter zijn ogen zag groeien. Het hielp niks.
Wat gesprek betreft dus: drie keer niks. Niet te doen. Ik hoop steeds maar dat ik mijn beeld van Hirsi Ali nou eens bij kan stellen, maar het wil nog niet. Ik heb haar nog niet een keer meegemaakt, niet in de kamer, niet in gesprek met wie dan ook, dat ze niet bezig was om haar stokpaardjes te berijden – het maakt haast niet uit wie ze tegenover zich heeft. Je kunt je toch voorstellen dat je ondanks verschillen van mening een gesprek hebt dat echt een gesprek wordt – maar niet met haar.
Slecht voor mijn humeur, zo’n programma. Ik mis het meestal omdat ik dan in de kerk zit. Daar word ik nooit zo chagrijnig van.
Ik moet dringend wat leuks gaan doen.
Als ik mijn baan kwijt raak, om wat voor reden, zit ik ook binnen twee jaar op het minimum. Waarom voor WAO’ers een uitzondering maken?
Ik word liever naief dan onmenselijk genoemd. Dat ziet U toch ook wel?
“Maar er zijn toch dingen te verzinnen, De Geus kende een geval van iemand die zijn computerscherm had opgehangen en zo toch nog kon werken, staande geloof ik > of liggende,…wat maakt het uit Anja? De Geus liet dat vergezeld gaan met de opmerking dat individuele voorzieningen best 10.000 euro per persoon zouden mogen kosten.
Maar natuurlijk. Daar zou het geld dan ineens wel geld voor zijn. Hoeveel geld is er nu al niet geïnvesteerd in zinloze reintegratie-projecten, en door De Geus zwaar gesubsidieerde malafide bureautjes die de afgekeurden alleen nog maar verder onder druk zetten? Nog geen 20% van de werkgevers is bereid een arbeidsgehandicapte in dienst te nemen.
Daar zou dan een cultuuromslag voor nodig zijn, volgens de minister. Een cultuuromslag waarbinnen de werkgevers reikhalzend uit zien om psychiatrisch gestigmatiseerden en invaliden in dienst te nemen.
Drie maanden op proef, met extra voordeel van het rijk. Bevalt-ie niet, dan kan hij/zij na drie maanden letterlijk weer naar buiten gereden worden. De menselijke maat bij De Geus.
87 miljoen euro kreeg hij afgelopen vriijdag, nadat de Kamer verbijsterd was over de praktijken binnen de UWV kantoren.
Een Twwede Kamer die verbijsterd is zou een minister natuurlijk anders moeten aanpakken.
Die 87 miloen wordt nu gebruikt om nog efficienter aan de afbraak van ons sociaal stelsel te werken.. voor een nog duurdere WIA
Anja, mag ik je sterkte wensen bij het bestrijden van zoveel arrogantie en schijnheiligheid ?
Het gaat er niet om of jij persoonlijk liever naief of onmenselijk genoemd zou willen worden, Janita. Het gaat helemaal niet om jou.Het gaat er om dat Hirsi Ali het gerechtvaardigd vindt om een burgemeester als slapjanus weg te zetten. Een man die een zware klus heeft op te knappen in deze tijd, en die probeer je te ondermijnen door te suggereren dat hij een watje is die niet weet wat hij doet. Tegelijk val je hem aan op wat een andere PvdAer over een minister gezegd zou hebben. Als je vindt dat er niet op de persoon gespeeld moet worden en regeerders niet mogen worden ‘gedemoniseerd’ moet je dat zelf ook niet doen.
Hogere Zondebokken,
Een heel goede verklaring waarom burgemeester Cohen zo weggezet wordt gaf de massa- en mediapsycholoog: Jaap van Ginneken. In de Gelderlander van 01/11/2005. “Van Gogh jaar na moord engeltje met stralenkrans.” Hier een gedeelte:
Hij stelt dat de daders van de moord op Theo van Gogh en Pim Fortuyn te gewoontjes leken voor de enormiteit van de gebeurtenissen. Dus werden door sommige vrienden op overspannen toon morele ‘ medeverantwoordelijken’ aangewezen. In het ene geval uitgerekend burgemeester Cohen, in het andere geval lijsttrekker Melkert.
Beiden van de PvdA: de partij die alsmaar ‘ te’ verdraagzaam, multiculti en politiek correct zou zijn geweest.
Dergelijke ‘scape- goating’ of het zoeken naar hogere zondebokken is in zekere zin een variant op wat in de sociale psychologie
‘cognitieve dissonantie reductie’ wordt genoemd: het opheffen van schijnbare ongerijmdheden in ons brein.
Mohammed B. is daarbij een allochtoon, en de daad werd schijnbaar als vanzelf mede toegerekend aan de bekende ‘ 3M’: migranten, moslims, Marokkanen – als een vermeend teken van hun problematische mentaliteit en integratie. Volkert van der G. is daarentegen een autochtoon, en de daad werd even vanzelfsprekend niet toegerekend aan andere Nederlanders, en ook maar zeer ten dele aan gewone dierenvrienden en milieu- activisten. Veel mensen brachten de moord op Pim Fortuyn achteraf zelfs steeds meer in verband met diens islamstandpunt en de weerstand daartegen, en plaatsten haar achteraf alsnog op één lijn met de moord op Theo van Gogh.
Theo van Gogh die zichzelf eerder zag als een rood- zwart duveltje: met hoorntjes op de kop, bokkenpoten en een staart,en vooral een gemeen puntige mestvork om anderen pesterig mee in de billen te prikken, terwijl hij de vuurtjes rondom hen nog eens extra opstookte. Niet als een engeltje met een stralenkrans. Toch is hij inmiddels een provo met een aura geworden: een slachtoffer, een martelaar voor de vrijheid van meningsuiting,
een wereldse heilige in de nationale heldenhemel.Waar voor kaarsjes worden gebrand,bloemen worden gelegd, briefjes worden geschreven, met hoogst persoonlijke ontboezemingen.
Peter
Beste Anja,
Iemand die je naïef noemt is nog een mens maar iemand die je onmenselijk noemt niet meer. Dat laatste is pas echt demoniseren.
Anja,
Ook ik zat me op te vreten aan de uitzending van Buitenhof, afgelopen zondag. Daar ik alleen thuis was, had ik ook niemand met wie ik de frustratie over De Geus en Hirsi Ali kon delen. Welk gedeelte van ‘daar ga ik niet over’ begrijpt Ayaan niet?
Ik begrijp dat ze door de talloze bedreigingen extra gebrand is op veiligheid. Dit verklaart misschien dat ze dan ook geen ‘nee’ van Cohen wilde horen – ook al kon Cohen gewoon geen ‘ja’ geven.
Op mij wekte ze echter de indruk dat ze Cohen wilde afschilderen als iemand die niet voldoende betrokken was bij de veiligheid van zijn stad en haar bezoekers. Dat zijn macht niet zover rijkt om die veiligheid daadwerkelijk toe te zeggen, deed voor haar niet terzake. Ze genoot min of meer van de slachtofferrol die ze zichzelf had toebedeeld.
Wie wil praten, moet ook luisteren; is mijn motto. Zo werkt een gesprek, en alleen zo kom je tot resultaten. Dat miste ik bij zowel De Geus als bij Ayaan. En laat nou juist hen tot de mensen behoren die het goede voorbeeld dienen te geven. Zonde.
Peter,
Goede analyse. Zet aan tot denken.