Over nationalisme
Sommige politici willen graag dat de Nederlandse cargocult blijft bestaan, schrijft Tillie. Vooral de vertegenwoordigers van de huidige rechtse bewegingen, zoals TON en de PVV spinnen er garen bij. Ik denk dat er nog wel meer is waar we naar kunnen kijken: de rol van de media, die belang hebben bij reuring, en weinig bij nuance.
Ik denk aan columnisten die we geheel voorspelbaar bij elke nieuwe hype die moslims betreft aan de rechterzijde kunnen vinden – kleine one-issue carrières bij mensen als Afshin Ellian en arabist Hans Jansen, die zich ook nog als deskundige kunnen verkopen, en het hunne bijdragen aan de instandhouding van de cargocult. Ik denk net zo goed aan dagbladen die bang zijn voor omzetverlies, en net als politieke partijen zoeken naar manieren om die nieuwe categorie burgers aan zich te binden en voor zich te winnen. Vroeger vonden we de Telegraaf rechts, tegenwoordig is de Volkskrant ook al aardig die kant opgeschoven, zeker de opiniepagina, en heb je andere vast enclaves als Letter en Geest van Trouw.
Wilders wordt in dit nieuwe politieke klimaat door een grote groep Nederlanders gezien als een sterke leider met een simpele oplossing: alle sociale problemen kunnen worden opgelost door een herstel van de ‘Nederlandse cultuur’ en door het verbannen van de islam uit de Nederlandse samenleving. Daartoe moet men bang gemaakt worden, zo men niet al bang is en bang gehouden moet worden, voor de komende catastrofe, de islamisering. De aangekondigde heilstaat is dan de etnisch zuivere Nederlandse samenleving.
Waarom is die etnisch nationalistische heilstaat van rechts in de Nederlandse cargocult zo aantrekkelijk, vraagt Tillie zich af. In Nederland bewegen we ons tussen twee polen, dat van contractnationalisme en van etnisch nationalisme. In de laatste wordt de samenleving gezien als een natuurlijk verband, een geboorteland waar we nu eenmaal bij horen. In die visie is nationalisme een natuurlijk gevoel, een instinct. Maar daarnaast hebben we een andere opvatting, waarin verbondenheid niet een objectief gegeven is, maar een vrijwillig contract van mensen die onder dezelfde wetten willen leven. In deze visie bepaalt niet een gemeenschappelijke afkomst de verbondenheid, maar de wens om een gemeenschappelijke toekomst te hebben. Men sluit een ‘contract’ om samen verder te gaan. En het is duidelijk: de rechtse tot extreemrechtse partijen kiezen voor een etnisch nationalisme, de linkse vooral voor contractnationalisme.
Dat verschil zagen we recentelijk in de discussie over Ramadan. Voor de aanhangers van het contractnationalisme is Tarig Ramadan een aanwinst, omdat hij zijn eigen achterban wijst op dat contract, niet de afkomst, maar de wil om ook als moslim onder die wetten te leven is de basis voor een gedeeld Nederlanderschap, de wil om als Europees burger samen te willen leven. Maar uitgerekend dat, wat autochtonen die bang zijn voor de islamisering gerust zou moeten stellen maakt hen nog angstiger: hier is een vreemdeling, een die niet van ons is, met een vreemde godsdienst, die doet alsof hij bij ‘ons’ hoort. Die man moet wel stiekem wat anders willen. In de onderverdeling van rechts is een vreemdeling die vreemdeling wil blijven veel minder bedreigend. Passen moslims die zeggen: ‘christenen en moslims, dat mengt nu eenmaal niet’ veel makkelijker in het denkschema. Die tasten het denkschema dat zegt: het gaat om etniciteit, cultuur, geloof, en dat zijn onveranderbare en onaantastbare gegevens, niet aan.
Monocultuur
Etnisch nationalisme leidt tot een pleidooi voor een monoculturele natie. Wat nooit meer kan zijn dan een pleidooi, want de realiteit laat zich niet meer tot een monocultuur terugvormen, voor zover die überhaupt ooit heeft bestaan – Nederland is altijd een pluriform land geweest met vele verschillende culturen naast elkaar – alleen noemden we die toen zuilen. In het contractnationalisme wordt daarentegen wel ruimte gelaten voor het naast elkaar bestaan van meerder culturen, omdat daarin gelijkheid voor de wet, een gemeenschappelijke toekomst en dus een gemeenschappelijk belang centraal staan.
Wanneer mensen onzeker raken, hun basis verliezen, hun omgeving zien veranderen en niet meer herkennen, wanneer zij, kortom, sociaal geisoleerd raken, komen ze volgens Tillie vaak in twee processen terecht: dat van sociale desoriëntatie en van een zoektocht naar een fictieve gemeenschap waar ze wel bijhoren.
De sociale desoriëntatie slaat op de kloof tussen ideaal en werkelijkheid – men heeft allerlei wensen en ambities maar kan die niet waarmaken. Dat kan leiden tot zelfmedelijden en tot woede, die vaak naar buiten gericht wordt. Zo was Boer Koekoek destijds een charismatische leider die ook voor alles een simpele oplossing had. De vertrouwde agrarische samenleving werd bedreigd, en zijn agrarisch fundamentalisme was een uiting van verzet tegen de modernisering. Het ging dus niet om een boer die alleen maar traditioneel wenste te blijven, maar om een boer die modern was in zijn aspiraties en tegelijk traditioneel in zijn handelen.
Waar mensen het gevoel hebben te falen, niet te horen bij de ‘succesvollen’, is de verleiding groot om ‘de maatschappij’ of ‘de politiek’ of een andere bevolkingsgroep de schuld te geven van de ervaren onveiligheid. Psychologisch gezien maakt dat star en defensief, het vergroot de kans op slachtofferdenken, en op distantiering en terugtrekking in de eigen groep. En daarmee daalt ook de tolerantie voor ‘het andere’.
Het huidige proces van sociaal isolement en sociale desintegratie vindt plaats in een periode waarin de immigratie een grote omvang heeft. Die immigratie heeft vooral een spectaculair effect gehad op het uiteenvallen van traditionele gemeenschappen in de grote steden. Dan is het maar een kleine stap om de eigen psychologische onveiligheid te wijten aan de multiculturele samenleving, en daarmee worden de migranten degenen die er schuld aan zijn dat de anderen, de autochtonen, ‘falen’. De oplossing ligt dan ook voor de hand: het herstel van de fictieve, want verdwenen, etnisch zuivere gemeenschap van blanke Nederlanders.
Het gebrek aan sociaal zelfvertrouwen, dat tot uiting komt in de opvatting ‘als je werkelijk in de problemen zit, is er niemand die je helpt’, wordt getransformeerd in een even simpele als radicale oplossing: weg met de islam en leve de Nederlandse cultuur.
Maar wat is ‘de Nederlandse cultuur’? Dat blijkt opeens een heel heet hangijzer te zijn, zoals een nietsvermoedende Maxima mocht meemaken, die dacht dat je gewoon mocht zeggen dat er meerdere Nederlandse identiteiten zijn. En je hoeft niet speciaal uit een ander land afkomstig te zijn om te ervaren dat er een diversiteit is aan Nederlandse culturen. Tillie:
De aanwezigheid van meerder culturen in de Nederlandse samenleving maajt het etnisch nationalisme niet reëel. Het is ten enenmale onmogelijk dat iedereen ‘de Nederlandse cultuur omarmt, als die al bestaat. Want wat is die Nederlandse cultuur dan? Is de kern van de Nederlandse cultuur het sinterklaasfeest zoals Rita Verdonk tijdens de oprichtingsbijeenkomst van Ton stelde? Of toch het suikerfeest dat door bijna één miljoen Nederlanders wordt gevierd? Is het met z’n allen dronken worden in een oranje leeuwenpak? Of toch geheelonthouding? Is het drie keer per jaar op vakantie gaan en twee auto’s hebben en eisen dat er geen files meer zijn? Of toch de grote zorgen voor het milieu? Zijn het misschien de jaren vijftig waarin het Nederlandse gezin (vader, moeder, zoon en dochter) met het bord op schoot naar het voetbalverslag op de radio luisterde? Of toch de jaren zestig waarin de vrije liefde welig tierde? Of de jaren tachtig toen no future erg bon ton was? Nee, het omschrijven van de Nederlandse cultuur is nog niet zo eenvoudig.
Het sociaal isolement, en het geloof in het ‘schip met voorouders’ heeft een groot deel van de Nederlandse bevolking te pakken, en zo te zien komt daar voorlopig nog geen einde aan, zegt Tillie. Dat hoeft zich nog niet te uiten in een gewelddadige variant van etnisch nationalisme. De groepjes extremisten die het potenrammen hebben ingeruild voor pogingen een moskee in de fik te steken zijn klein. Rechts vinden we tot op heden vooral in reguliere politieke partijen die zich nog net binnen de grenzen van de democratie bewegen. Hoewel Wilders op gezette tijden de grenzen van het democratische debat overschrijdt. Maar dat het niet hoeft te leiden tot geweld betekent niet dat er geen reden is voor zorg. Het sociale isolement bevordert het wij-zij denken en ondermijnt de sociale cohesie in Nederland. Dat is voor de rechtse partijen geen probleem, want die behalen een electoraal voordeel bij de ondermijning van de sociale cohesie. Maar ook andere politici durven de cargocult niet te doorbreken omdat ze bang zijn om stemmen te verliezen, stelt Tillie. En dat is wel een probleem.
Volgende deel: hier.
zelden zoveel onzin bij elkaar gelezen
En, Bram. Vertel eens. Wat is er onzin en waarom? Herken je de verschillende vormen van nationalisme niet, ontken je dat we al in een multiculturele samenleving leven, vindt jij dat er wel sprake is van een Nederlandse cultuur en hoe ziet die er dan uit, dacht je niet dat er sprake was van links en rechts? Help mij eens van een vooroordeel af, en laat zien dat er met jou een zinnig gesprek te voeren valt.
Weet je waar multiculturaliteit hoogtij viert? In onze gevangenissen. Wat een zegen!
Ben je als beroofd, bespuugd en voor hoer uitgemaakt geen slachtoffer?
Tillie kruipt in de slachtofferrol: wat jammer nou, ik omarm de multicultiraliteit en een meerderheid wijst dit af.
Subtiel en vilein is de koppeling van een primitieve cult aan de wens van mensen om te leven in een samenleving die zij al generaties lang waardevol achten.
Natuurlijk is Nederland door de eeuwen heen een immigratieland geweest. Alleen stond assimilatie en integratie altijd voorop.
Nu zijn grote paralelle gemeenschappen ontstaan, die assimilatie of integratie afwijzen. Ze staan met de rug naar de Nederlandse samenleving.
Bram heeft gelijk met de titel onzin. Op z’n gunstigst is het zin ten kwade.
Er is helemaal niemand die beweert dat het wel in orde zou zijn als je beroofd, bespuugd of voor hoer uitgemaakt zou worden, Evert.
Er is ook helemaal niemand die beweert dat criminaliteit gedoogd moet worden: mensen zitten niet voor niets in de gevangenis.
Tillie kruipt helemaal niet in een slachtofferrol, hij heeft het niet over het ‘omarmen’ van de mutliculturaliteit. Wat hij zegt: dat we in een multiculturele maatschappij leven is een gegeven. Dat kun je wel afwijzen, maar dat helpt niet. Dat mensen in een samenleving willen leven die ze generaties lang waardevol achten is heel begrijpelijk, Tillie zegt niets anders, alleen: die samenleving is er niet meer en die komt ook niet meer terug. De vraag is dan wat je gaat doen: je verschansen in afwijzing en achter politici aanlopen die beloven dat hij die moslims er wel uit werkt, wat hij helemaal niet kan, of onder ogen zien dat dit de realiteit is en bedenken waar je wilt staan om het voor iedereen zo leefbaar mogelijk te maken. En dan is romantisch wensdenken – terug naar vroeger – en agressie tegen degenen die jouw mooie wereld afgepakt zou hebben, precies de garantie dat het slechter wordt en niet beter.
Het is niet waar dat assimilatie en integratie altijd voorop stonden, en het is ook niet waar dat dat nu niet voorop zou staan. We hebben alleen erg verschillende opvattingen over wat we onder integratie verstaan en wat daar voor nodig is. In mijn ogen is assimilatie de eis dat leden van minderheden cultureel niet te onderscheiden zouden zijn van de meerderheidsomgeving, eigenlijk dat ze onzichtbaar worden. Behalve dat dat een illusie is, want hoe aangepast je ook bent, er is altijd wel weer iemand die je aanziet als allochtoon en dus als minder “Nederlands”. Bij integratie gaat het om participatie: Nederlands spreken, opleiding volgen, werk vinden, politiek of anderszins participeren.
De groep migranten die integratie afwijst is heel erg klein. Maar alles wijst er op dat het overgrote deel van de migranten geheel bereid is om te integreren en dat ook al doet.
En als je niet wilt dat de minderheid van de minderheid die met de rug naar de Nederlandse samenleving staat groter wordt, dan zul je moeten erkennen dat migranten er zijn, accepteren dat je met ze samenleeft in één land en dat ze zich net als jij aan de wet moeten houden, en dan heb je heel erg veel meer aan wat Tillie contractnationalisme noemt, dan je terug te trekken in een fictieve droomwereld die toch niet meer terug komt.
Dus dat het je niet bevalt, dat kan eenieder zich voorstellen, maar om dan de brenger van de boodschap die je niet bevalt voor van alles uit te maken, in plaats van daarmee in gesprek te gaan, en wat je niet leuk vindt dan maar onzin te noemen, tja, dat is dus precies waarom we niet veel verder komen. Want ik hoor nog niet dat jij enige oplossing hebt voor de problemen die je ziet.
De minderheid die het niet eens is met het feit dat een sub-groep van hun minderheid de boel verziekt zou wel eens afstand van die subgroep kunnen nemen. Dat gebeurt niet of te weinig.
Ik ben voor assimilatie als de groep het wil en voor integratie als de groep het eigene wil behouden maar respect heeft voor anderen en de wet.
Natuurlijk zijn er oplossingen. Het IND verlengt nu verblijfsvergunningen van lui met een strafblad. Blijkt. Ik denk dat je een mooie criminaliteitsstatistiek krijgt met met een lekker onverdraagzame verblijfspolitiek tegen criminelen. Eventueel cellentekort in één klap opgelost.
Niet alleen misinterpreteert Tillie de antropologische studies naar de cargocult, maar geeft hij ook zijn dédain weg waarmee hij naar autochtonen kijkt. Primitieven.
Hij rekent zich tot een intellectuele elite in dit land dat meent het “grauw” te moeten kapitellen. Maar gelukkig heeft in een democratie het volk altijd gelijk.
Even kijken hoe de SP naar Europa kijkt de komende maand. Verkiezingen in juni. Wat mij betreft een referendum over Lissabon.
Je mag in een rechtsstaat mensen niet als groep aansprakelijk stellen voor de daden van enkelen, Evert. Afgezien daarvan heeft die meerderheid, in ieder geval hun organisaties, wel degelijk afstand genomen van daden die ze afkeuren, dat begon al bij de moord op Van Gogh. Later bleven autochtone blanken beweren dat ze dat niet hadden gedaan. Dat geeft de indruk alsof mensen van een minderheid eindeloos opnieuw moeten bewijzen dat ze deugen, zonder ooit te kunnen slagen voor het examen, en er zijn nu mensen die dat echt weigeren, en terecht. Ik hoef me als christen ook niet te excuseren voor de Paus, en als blanke niet voor een stelletje voetbalvandalen.
Dat het criterium is respect voor anderen en de wet, daar waren we het al over eens. Alleen geldt dat natuurlijk ook voor de blanke meerderheid. Het feit dat je hoort bij een meerderheid ontslaat je niet van die plicht.
In het geval van de twee jonge mannen die hun verblijfsvergunning niet op tijd hadden verlengd en er daarom misschien wegens criminaliteit uitgezet zouden kunnen worden: de meeste allochtone Nederlanders zijn inmiddels Nederlanders. Die hebben volgens onze grondwet dezelfde rechten als andere Nederlanders en die kun je er dus niet uitzetten. Dus dat lost het cellentekort zeker niet op.
Er is geen sprake van een antropologische misinterpretatie van de cargocult, Evert. Ik neem niet aan dat je het boek al hebt gelezen, maar Tillie citeert hierbij uit een boek van Fokke Sierksma. Je geeft niet aan waarom hij fout interpreteert. Uit jouw reactie blijkt vooral hoe jij naar Papoea’s kijkt. Jij ziet zwarte mensen kennelijk als primitieven en daarom kun je het niet hebben als iemand als Tillie een vergelijking trekt tussen het menselijk gedrag van de ene of de andere groep – en kennelijk betrek je de beschrijving van dat gedrag op jezelf. Er is geen woord van Tillie dat zou wijzen op dedain.
Hij is inderdaad intellectueel, het kan zijn dat je daar vanzelf al een hekel aan hebt, en hij is afkomstig uit de arbeidersklasse. Hij zou de laatste zijn om neer te kijken op het ‘grauw’. Dat staat ook nergens. Het ziet er meer naar uit dat zijn analyse jou raakt, en dat je, inplaats van na te denken waarom eigenlijk, nu van alles op hem projecteert. Dat klopt wel een beetje met de eigenschap van Wilders die uit het onderzoek van VN bleek: weinig zelfreflectie en nogal de neiging om al het kwaad op anderen te projecteren.
Nadat je hem hebt beschuldigd van slachtoffergedrag, wat nergens uit bleek, mag je nu dus wel even naar jezelf kijken: waarom voel je je door een analyse meteen zo aangesproken en zo afgewezen, dat je het nodig vindt om hem nu van van alles te beschuldigen? Waarom reageer je alsof jou wat wordt aangedaan?
In een democratie worden beslissingen genomen door een parlementaire meerderheid. Dat is nog wat anders dan ‘het volk heeft altijd gelijk’, want a. wie is dat volk, alleen blanke autochtonen? b. denken die allemaal overal hetzelfde over? Ik als blanke autochtoon bijvoorbeeld bepaald niet altijd. c. Of zijn Wildersaanhangers meer ‘volk’ dan bijvoorbeeld SP aanhangers en hoezo dat en wat maakt dat uit als we in een one-man one-vote systeem leven?
Verder heeft in een democratie als de onze de minderheid recht op bescherming van hun rechten, die anders op elk moment door een meerderheid afgenomen zouden kunnen worden, en daarvoor hebben we de grondwet. ‘Het volk’ moet zich daar ook aan houden, inclusief de rechtse politici. Dat lijkt Wilders nogal eens te willen vergeten.
Over Europa hebben we het nu even niet, Evert. Zo je kunt zien hebben we zonder dat al kwesties genoeg.
De realiteit onder ogen zien is altijd wijs. Nu de realiteit van het bestaan van Israël nog onder ogen zien.
Grondwetten kunnen aangepast worden. Dat is in het verleden gebeurd, alleen kost het veel tijd en moeite.
Politici moeten bestaande wetgeving wel in acht nemen, maar er is altijd speelruimte voor politici om maatregelen voor te staan. De benodigde (grond)wetgeving/wijziging daarvoor is dan meer een technische invullingskwestie. Theoretisch gezien kan dat ver gaan, Om een bepaald doel te bereiken kan dat zelfs als consequentie hebben dat internationale verdragen opgezegd worden.
Etnisch nationalisme of etnisch egoïsme is iets dat bestaat. Egoisme is een natuurlijk iets een etnisch egoïsme ook.
Aan de andere kant. Investeren in tolerantie kan reputatiewinst opleveren en dat kan voordelig zijn voor een handelsnatie, punt is wel dat men het hier vaak nooit over eens wordt.
Over afstand nemen. De moskee is de ontmoetingsplek van gematigden en radicalen. De Umma is echt belangrijker dan de Nederlandse samenleving. Een vrijgemaakte gereformeerde islam bestaat niet. Alevieten uitgezonderd. Maar die zijn in Turkije zelf onderhevig aan vervolging.
Toets is de wil tot integratie. Daar horen importbruiden, criminaliteit, schotelantenne en analfabetisme door onverschilligheid niet bij. Kritiek op groepsleden is een taboe met uitsluiting als sanctie. De groep staat slagen voor het examen in de weg. Niet de samenleving.
Het taboe terzake van het aandeel van allochtonen in de criminaliteit. Ik hoor misschien op de rode lijst van uitstervende diersoorten; ik heb nooit een strafblad gehad. Dat is misschien op zichzelf verdacht, maar ik koester het idee dat een overgrote meerderheid van autochtone bevolking geen strafblad heeft. Als ik schrijf dat het leeuwedeel van de gevangenisbevolking allochtoon is dan is dat een feit. En die constatering leidt natuurlijk tot vergaande conclusies over de mores binnen groepen allochtonen. Mijn conclusie is dat deze groepen maling hebben aan waarden, die ik koester.
Volgens het nieuws is één van de niet-Nederlanders alsnog door een rechter een verblijfsvergunning verleend. We kunnen het beter over de scheiding van onmachten hebben. De wetgevende, uitvoerende en rechterlijke macht zijn niet meer in staat om de samenleving tegen kwaad te beschermen. Hoe kun je nu een doortrapte crimineel een verblijfsvergunning verstrekken als rechter. Een flagrante belediging van de slachtoffers van die criminelen.
Cargocult is de cult van mensen, die door middel van fetisjisme hoopten nog meer stalen bijlen, kookpotten en werktuigen voor het land te krijgen. Simpel. Onder antropologen zijn wel meer Margaret Meads.
Oh ja; en primitieve schilderkunst bestaat, nietwaar Anja?
Ik weet niet wat de afgelopen decennia is gebeurd op universiteiten. Maar het moet toch zo iets zijn dat de waarden binnen waardevrije wetenschap om laag zijn gegaan. De poging tot verheffing van het volk heeft geleid tot een eindeloze stoet leeghoofdige wauwelaars.
Lieden als Tillie zijn de kwartiermakers van het kwaad. Daar wil ik geen slachtoffer van worden. Vandaar dat ik me verzet tegen zo’n fellowtraveller. (een term uit de koude oorlog)
De verkiezingsuitslag is een uitdrukking van de wil van het volk.
De tendens van de uitslag is de sensus van de volkswil. Ik ben geen Wilders-aanhanger vanwege zijn onvoorwaardelijke steun aan Israël. Ik zal nooit op de PVV stemmen.
Ik stem in juni op een partij die zeer kritisch naar het verenigde Europa kijkt. In de zin van handhaving van de Europese eenheid maar met drastische democratische hervormingen. En dat circus in Straatsburg moet afgelopen zijn.
(8) Hoe bedoel je Nico, wie kun jij aanwijzen die de realiteit dat Israel bestaat niet onder ogen wil zien en wat heeft dat met het onderwerp hier te maken?
(9) Wat wil je nu eigenlijk zeggen, Johan? Dat er wetten uit de grondwet veranderd kunnen worden met een tweederde meerderheid dat weten we al. Dat je dat niet zomaar op een achternamiddag doet weten we ook: in die grondwet zijn belangrijke regels voor de samenleving vastgelegd, waar heel lang over gedaan is om die te formuleren, en die de grondslag vormen voor onze beschaving: de vrijheid van de burgers is er in vastgelegd. Zoals de vrijheid van godsdienst die tegelijk de vrijheid is om geen godsdienst te hebben. Die doe je dus niet zomaar weg.
Tweede opmerking: inderdaad etnisch nationalisme en dus etnisch egoisme bestaat, dat staat al hierboven. Dat mensen zelf hun etnische egoisme als natuurlijk opvatten staat er ook al. Er staat een andere vorm van nationalisme tegenover, waarin het groepsegoisme overwonnen kan worden, door de erkennen dat er ook andere groepen in Nederland zijn – waarmee een contract te sluiten is. Het lijkt mij wat mager om dat alleen op te vatten als een voordeeltje bij de buitenlandse handel omdat het onze reputatie verhoogt. Het werkelijke thema van dit stuk is de vraag hoe we in een multiculturele samenleving met elkaar door willen zonder elkaar de bomen in of de grens over te jagen. In principe hadden we daar in Nederland, dat altijd al pluriform was, geen slechte oplossing voor. Ondanks de tegenstellingen werden de burgers en de politici het eens eens: zoveel mogelijk souvereiniteit in eigen kring, geen groep de baas over een andere, de grondwet om de rechten van de burgers te garanderen. Leven en laten leven. Hebben we het tamelijk lang aardig mee gedaan. Hoezo zou er geen nieuwe vorm kunnen komen voor dat historisch oude Nederlandse principe?
(10) Jammer, Evert. Je gaat niet in op de opmerkingen die ik maakte, of in ieder geval nauwelijks, en je stuurt wederom een waslijst met jouw lievelingsissues op. Daar kan ik dan wel opnieuw op in gaan, maar dat levert kennelijk geen gesprek op, maar een nieuwe waslijst. Het wordt dus geen gesprek. Dan niet.
Laatste opmerking: je omschrijft Tillie als de ‘kwartiermaker van het kwaad’, waar je geen ‘slachtoffer van wilt worden’. Je geeft geen enkel argument. Volgens mij heb je gewoon niet begrepen wat hij bedoelt met de cargocult, en voel je je kennelijk aangesproken, maar waarom dat zo is, dat vertel je niet. Met primitieve schilderkunst heeft het in ieder geval niets te maken.
Jammer.
Off-topic, maar het moet van mijn hart:
Die d en die t. Hoe kun je academische pretenties hebben als je in je eigen moers taal niet eens kunt spellen?!
Kunt U uw stukjes niet eerst door iemand laten lezen?
Ik heb geen pretenties.
En ik heb haast, ik doe dit weblog in mijn eentje, en heb geen tijd om mijn stukken te laten lezen.
Stoor je je teveel, ga ergens anders heen.
Je krijgt dit weblog gratis en voor niks, je moet niet zeuren, droplul.
(Goed gespelt?)
Over de cargocult.
Mijn bezwaar is dat Tillie autochtoon verzet tegen de multiculturele samenleving verbindt met een fetisjisme van volkeren in Oceanië. Alsof autochtonen eigenlijk peniskokerdragers zijn. Dat is dédain Anja.
Verder ben ik punt voor punt ingegaan op je tegenwerpingen onder 7.
Dit laat onverlet dat ik je website graag bezoek. Je meulenbelt minder. Klopt dat?
Groet
Je hebt niet goed begrepen wat Tillie heeft gezegd, de peniskokers zitten in jouw kop en niet in de zijne. Maar dat zei ik al.
Nee, je bent niet ingegaan op de opmerkingen die ik heb gemaakt, je hebt stelselmatig vermeden om met enige kritiek naar jezelf te kijken.
Je bent nog steeds welkom om mijn weblog te bezoeken, net als iedereen. Wat niet wil zeggen dat ik nu alles ga plaatsen aan reacties. Inderdaad, voor de gelegenheid heb ik een klein experiment gedaan om te kijken of er dit keer iets zou kunnen ontstaan van een gesprek over de scheidslijnen heen, als ik meer reacties toe zou laten en de moeite zou doen om er ook op in te gaan. Mij is het niet meegevallen, het kost een boel tijd en levert nauwelijks wat op. Ik ga mijn naam nu dus weer eer aandoen, en ‘meulenbelt’ weer lustig voort.
“Ondanks de tegenstellingen werden de burgers en de politici het eens eens”
Eerder was er veel meer consensus simpelweg om dat het bijvoorbeeld 25 jaar geleden geen issue was. De aantallen allochtonen waren toen van een andere orde en ze lieten maatschappelijk gezien veel minder van zich spreken. Je kunt niet zomaar terug naar die tijd met die aantallen allochtonen.
Dat is niet waar, Johan. Nederland is altijd een migratieland geweest, en vaak heeft dat spanningen opgeleverd. Er zijn tijden geweest dat de helft van de Amsterdammers allochtonen waren. Ook is het niet waar dat allochtonen in andere tijden niet van zich lieten spreken. Ik heb de periode dat vooral Surinamers het doelwit waren van racisme nog heel goed meegemaakt, en die Surinamers lieten dat niet op zich zitten. Molukkers waren eens ook een issue.
En waar burgers en politici het over eens werden, was om de ‘zuilen’ naast elkaar te laten bestaan. Dat ging niet specifiek over allochtonen, maar over het gegeven dat er niet één Nederlandse cultuur bestond, maar katholieken en protestanten in eigen kring leefden en het ‘gemengde huwelijk’ nog heel problematisch werd gevonden. Wilde je in Nederland de boel bij elkaar houden, dan was het belangrijk dat de verschillende groepen naast elkaar konden leven, daar gaat die passage over.